Κάθε φορά που γυρνάει από το κομμωτήριο, είναι αφράτος, μοσχομυρωδάτος και ακόμα πιο κούκλος από πριν.
Τον λένε Τζούλιαν, και είναι κανίς (poodle), πράγμα το οποίο δεν κρύβεται με τίποτα. Δεν κρυβόταν ούτε τότε που τον βρήκαμε παρατημένο σε ένα πεζοδρόμιο ως μια άμορφη καφέ μάζα με τζιβες. Ακόμα και τότε, οι μπούκλες αυτές τού κανίς, οι γοργονέ, ξεπετάγονταν τόπους τόπους, κοντρα σε όλα, κάτασπρες και σγουρες.
Ο Τζούλιαν ψάχνει ένα παντοτινό σπίτι. Είναι ηλικιωμένος, και πιθανότατα αν δεν ήταν να μην είχε μείνει μαζί μας ούτε στιγμή. Δεν του φαίνεται καθόλου, αλλά είναι ηλικιωμένος. Δεν του φαίνεται ούτε στην εμφάνιση, ούτε στην συμπεριφορά.
Είναι χαρούμενος, και είναι κοινωνικός με τον τρόπο του. Είναι ένα σκυλάκι που αν του δείξεις τον ελάχιστο σεβασμό που απαιτεί, θα σε αγαπήσει πολύ, θα σου κουνάει την ουρά, θα τρέχει στην αγκαλιά σου όταν σε βλέπει και θα σε εμπιστεύεται.
Είναι σαν λούτρινος, αλλά δεν θέλει να είναι ούτε νιώθει έτσι. Νιώθει σκύλος, και σαν σκύλο έχει απαίτηση να τού συμπεριφέρονται.
Είναι πολύ τρυφερός, είναι παιχνιδιάρης και τσαχπίνης, και μπορεί να γίνει ξανά κατοικίδιο, όπως ήταν και πριν.
Θα πηγαίνει βόλτες με το λουρί του, θα πηγαίνει κάθε τόσο στο κομμωτήριο, θα γυρνάει στο σπίτι, θα τρώει το φαγητό του, θα ζητιανεύει το δικό σας, και αν το φτάνει θα το κλέβει κιόλας, θα κάθεται μαζί σας για παρέα και θα είναι ευτυχισμένος. Το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι να γίνει και πάλι νέος
Δείτε την ιστορία του σε βίντεο ΕΔΩ.
