"Σε αυτή την ζωή θα κατέβεις στην γη ως σκύλος.
Θα έχεις μέσα σου το είδος της αγάπης που θα ταιριάζει στο σώμα σου, αγάπη χοντρή και τεμπέλικη, αγάπη που δεν πνίγει ούτε απαιτεί, μόνο απλώνεται από μόνη της και ξεχύνεται τριγύρω, όχι σαν το νερό, γρήγορα και ορμητικά, αλλά σαν την λάβα, που κυλάει αργά, χωρίς τίποτα να την κάνει να βιάζεται.
Οποιος περιμένει εκεί γύρω αρκετά, η αγάπη σου θα τον φτάσει, θα τον γεμίσει και θα τον μαγέψει. Όπως δεν θα βιαστείς να αγαπηθείς, έτσι δεν θα βιαστείς να κάνεις τίποτα σε αυτή την ζωή. Όλα θα έρθουν φαινομενικά αργά, αλλά ουσιαστικά θα έρθουν στην ώρα τους."
Και με αυτά τα λόγια, κάποιος ή κάτι έστειλε τον Πέτρο στην γη ως σκύλο, για να αγαπήσει. Να αγαπήσει τεμπέλικα και ναζιάρικα, με απόλυτη αγνότητα και αθωότητα.
Μέσα του δεν έχει ίχνος κακιάς, για κανέναν και για τίποτα. Έχει μόνο μια εμπιστοσύνη άδολη, και μια διακριτικότητα που φαίνεται να είναι σε αντίθεση με το σώμα αρκούδου, αλλά στην ουσία δεν είναι.
Το σώμα αυτό του ταιριάζει, και μαζί με τα ακατάστατα αυτιά του και το λοξό βλέμμα του, τον κάνουν αυτό που είναι. Θα τον ερωτευτείτε εύκολα όταν τον γνωρίσετε.
Τα πάει καλά με όλους και με όλα, ανθρώπους, σκυλιά, πουλιά, ψάρια. Και τα Σάββατα πηγαίνει με τους εθελοντές και εκδρομή σε ένα κέντρο εκπαίδευσης σκύλων, και όταν δεν βαριέται, αντί απλά να κάθεται και να χαμογελάει, κάνει και καμμιά εντολή.
Στο πρόγραμμα "μια μέρα για όλη την οικογένεια" που οργάνωσε το κολέγιο Αθηνών, ήμασταν καλεσμένοι, εμείς και δύο από τα σκυλιά μας. Τον Πέτρο τον πήραμε μαζί μας χωρίς δεύτερη σκέψη. Πήγε στο σχολείο, ξάπλωσε στο γρασίδι λες και πάντα σε εκείνο το γρασίδι ξάπλωνε, τον χάιδεψαν μεγάλοι και παιδιά και άντρες και γυναίκες, και παρέμεινε ο καταπληκτικός εαυτός του όλη την ημέρα.
Ο Πέτρος κατέβηκε στην γη όχι για να πάρει αγάπη, αλλά για να δώσει. Και αυτό θα το καταλάβετε μόνο όταν τον γνωρίσετε από κοντά.
