Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ο Όζι βρέθηκε με τα τρία αδέρφια του στην μέση του πουθενά, σε ένα βουνό στην βόρειο Ελλάδα.
Τα μωρά εγκαταλείφθηκαν εκεί στην καρδιά του χειμώνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά εγκαταλείφθηκάν για να πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, ή να γίνουν βορά για άγρια ζώα. Ήταν μια σταλιά μωρά, και σε ηλικία και σε μέγεθος.
Ήρθαν σε εμάς, όπου μεγάλωσαν με ασφάλεια, και πλέον σιγά σιγά, αφού εμβολιάστηκαν, έχουν αρχίσει να βγαίνουν έξω στον κόσμο.
Από τα τέσσερα αδέρφια του, αυτός είναι ο πιο κοινωνικός. Μπαίνεις μέσα στο κλουβί, και ενώ κανά δυο από τα μωρά κρύβονται, ή σε κοιτάνε απλά, χωρίς όμως να έρχονται σε σένα, αυτός κάνει την παρουσία του εμφανή, σε κουτάει, χαίρεται, έρχεται πάνω σου και κάνει ό,τι κάνει ένα κοινωνικό κουτάβι.
Μασουλάει και πα΄ζει με παιχνιδια όταν τον βάζουμε στο δωμάτιο, χαίρεται, σου πιάνει τα δάχτυλα, θέλει να περπατήσει, να μυρίσει, να βγει έξω και να κατακτήσει τον κόσμο.
Ο Πόκο βρέθηκε με τα τρία αδέρφια του στην μέση του πουθενά, σε ένα βουνό στην βόρειο Ελλάδα.
Τα μωρά εγκαταλείφθηκαν εκεί στην καρδιά του χειμώνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά εγκαταλείφθηκάν για να πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, ή να γίνουν βορά για άγρια ζώα. Ήταν μια σταλιά μωρά, και σε ηλικία και σε μέγεθος.
Ήρθαν σε εμάς, όπου μεγάλωσαν με ασφάλεια, και πλέον σιγά σιγά, αφού εμβολιάστηκαν, έχουν αρχίσει να βγαίνουν έξω στον κόσμο.
Ο Πόκο περπατάει πλέον και στο λουρί (αμέ) με τα τέσσερα κοντά, πολύ κοντά του πόδια, είναι χαρούμενος, κοινωνικός και μακρόστενος.
Ήρθε φοβισμένος και πολύ μαζεμένος όταν ήταν μωρό, αλλά με τον καιρό ανοίχτηκε και κοινωνικοποιήθηκε. Έχει αυτοπεποίθηση, του αρέσει πολύ η βόλτα, και παίζει και χαίρεται με τα άλλα κουτάβια.
Είναι το μόνο από τα τέσερα αδέρφια του που ψάχνει ακόμα σπίτι.
Η Σιμόν βρέθηκε κοντά σε ένα χωριό, όπου είχε εγκαταλειφθεί μαζί με τα νεογέννητα μωρά της. Είχε φτιάξει την φωλιά της σε μια σπηλιά και προσπαθούσε να κρατήσει τον εαυτό της και τα κουτάβια της ασφαλή.
Σώθηκε από εθελοντές και ήρθε σε εμάς μαζί με τα μωρά της, για να μπορέσει να τα μεγλαώσει με ασφάλεια και να έχει μια ευκαιρία να ζήσει την ζωή που της αξίζει.
Είναι ένα πραγματικά υπέροχο σκυλί. Ειναι απίστευτα ανθρωποκεντρική, τόσο που ακόμα και στην βόλτα της, παρόλο που σαν κυνηγόσκυλο έχει την τάση να πάει μπροστά, με το που της μιλήσεις αμέσως στρέφει την προσοχή της σε σένα, και σε κοιτάει στα μάτια.
Είναι πάρα πολύ τρυφερό σκυλί, λατρεύει την ανθρώπινη παρέα χωρίς να την απαιτεί. Κάθεται διακριτικά στην άκρη στα κάγκελα, αμίλητη, κουνώντας την ουρά της, και περιμένει να έρθεις, να της δώσεις λίγη σημασία, να την πάρεις για μια βόλτα.
Της αξιζει το καλύτερο σπίτι και θα την βοηθήσουμε να το βρει. Μόλις απογαλακτιστούν τα μωρά και η ίδια στειρωθεί θα είναι έτοιμη για υιοθεσία.
Ήρθε από τον δήμο Ωρωπού για στείρωση και επανένταξη, και δεν μπορουσαμε παρά να την κρατήσουμε, γιατί τέτοια σκυλιά ΔΕΝ επανεντάσσονται και δεν ανήκουν στον δρόμο.
Η Βάφλα λοιπόν στειρώθηκε και έμεινε μαζί μας. Είναι νεότατη, υγιέστατη και πραγματικά υπέροχη.
Όταν την πρωτογνωρίζεις νομίζεις πως είναι κουτάβι, όμως δεν είναι, είναι ένα νεαρό σκυλάκι. Είναι πάρα πολύ γλυκιά με τους ανθρώπους, τρυφερή και υποτακτική, και της αρέσει πολύ να παίζει με τα άλλα σκυλιά, λες και ειναι ακόμα κουτάβι.
Στην πρώτη πρώτη της βόλτα, παρόλο που πιθανότατα δεν είχε βάλει λουρί ποτέ πριν, ήταν πολύ καλή. Της πήρε πέντε δεκα λεπτά να καταλάβει τί κάνουμε, και μετά περπάτησε και ευχαριστήθηκε την βόλτα της.
Εάν έρθετε να την γνωρίσετε, θα έρθει να κάτσει μπρστά σας, θα ακουμπήσει το σώμα της επάνω σας και θα μείνει εκεί να την χαϊδεύετε για πάντα.
Στον χαρακτήρα μοιάζει πάρα πολύ με Σέτερ, ίσως όχι τόσο στην εμφάνιση, αλλά σίγουρα στον χαρακτήρα. Την βόλτα την ευχαριστιέται πολύ, μυρίζει, τραβάει λίγο, και έχει τον ενθουσιασμό να βγει και να ανακαλύψει μυρωδιές, και όταν είναι σε εσωτερικό χώρο με ανθρώπους όλη της η προσοχή είναι στραμμένη επάνω τους, και αποζητά τα χάδια και την προσοχή.
Σαν γιαούρτι με λίγες σταγόνες μέλι είναι η γούνα της, και κάπως έτσι είναι και ο χαρατκηρας της, απαλός και γλυκός, αλλά όχι με την γλυκύτητα ποου σε λιγώνει αλλα με αυτήν που σου δίνει όση ακριβώς αγαλλίαση χρειάζεσαι.
Η Λούσι είναι μια επανιελίτσα σαν τα κρύα τα νερά. Μοιάζει με μικρή πριγκήπισσα, τόσο που ξεχνάς όταν κοιτάς την ομορφιά της πως είναι κυνηγόσκυλο, σαν όλα τα κυνηγόσκυλα, και ας μην είναι τα υπόλοιπα τόσο λουλουδένια όσο αυτή.
Της αρέσει πολύ η βόλτα εννοείται - για να μ΄'αθει να περπαταέι δίπλα σας θα χρειαστεί εκπαίδευση και χρόνο γιατί η φύση της είναι να πηγαίνει μπροστά και να ψάχνει μυρωδιές, είναι γλυκιά και τρυφερή, και είναι υγιέστατη.
Ο Πέρσι βρέθηκε μαζί με τα αδέρφια του και την μαμά του, την Σιμόν, μέσα σε μια σπηλιά, κοντά σε ένα χωριό στην ελληνική επαρχία.
Η Μαμά είτε έιχε εγκαταλειφθεί έγκυος και γέννησε εκεί, είτε εγκαταλείφθηκε μαζί με τα νεογέννητα μωρά της.
Η οικογένεια σώθηκε από εθελοντές, και ήρθε σε εμάς ώστε τα μωρά να μπορέσουν να μεγαλώσουν και να απογαλακτιστούν με ασφάλεια, και η μαμά να τα φροντίσει χωρίς άγχος.
Τρελαίνεται για τα παιχνίδια, και έχει μάθει από την μαμά του ήδη να τρέχει και να τα πιάνει. Είναι πάντα ο πρώτος που θα τρέξει, ο πρώτος που θα τα πιάσει στο στόμα του και θα καθίσει σε μια γωνιά να το μασήσει.