Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Λοιπόν ακούστε. Φανταστείτε ένα μαλλιαρό, φουντωτό σκυλί, με δύο αυτιά που είναι σαν κοντές κοτσίδες, το μαλλί αυτό το αφράτο του νέου σκύλου του φρέσκου και μια ουρά επίσης φουντωτη, που θα μπορούσε να ήθελε σχεδόν να μιλήσει.
Φανταστείτε να του λέτε "α που είσαι εσύ; τώρα θα σε πιάσω!" και αυτό να τινάζεται ήπια μεν αλλά και τσαχπίνικα, και να κάνει το "δεν θα με πιάσεις, α σου ξέφυγα" και εσείς να λέτε "α τώρα θα σε πιάσω, τώρα θα δεις" και αυτό να τρέχει γύρω σας κάνοντας το "δεν θα με πιάσεις" και μετά να πέφτει κάτω ανάσκελα και να κουνάει τα χέρια σαν να κολυμπάει και να σε κοιτάει και αααχχχ...ερωτεύεσαι!
Η Κοραλία είναι αυτό το σκυλί που θες να το φας, και θες να παίξεις και μαζί του, και να κοιμηθείς μαζί του, και μετά θες πάλι να το φας.
Είναι φρέσκια. Πολύ φρέσκια.
Έχει φρεσκάδα στο βλέμμα, φρεσκάδα στο τρίχωμα, φρεσκάδα στην ψυχή.
Την είδαμε στο δημοτικό καταφύγιο Τρίπολης και της είπαμε "α που είσαι εσύ;" και αυτό ήταν. Ήρθε μαζί μας στην Αθήνα και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.
Έχει μεγαλώσει σε σπίτι, έχει μάθει τα πάντα για το πώς να είναι κατοικίδιο, τα πάντα αλήθεια, έχει πάρει πάρα πολύ αγάπη από την οικογένειά του και για κάποιο καιρό νόμιζε πως η ζωή του θα ήταν τόσο τέλεια όσο την ήξερε σχεδόν από πάντα.
Δυστυχώς η τυχη είχε άλλα σχέδια για αυτόν. Ο Πολ ήρθε στα χέρια μας και πάλι μετά από πάρα πολύ σοβαρό θέμα υγείας στην οικογένεια. Μας τον παρέδωσαν με κλάματα και τον παραλάβαμε με κλάματα, και παρόλο που η ζωή τον ανάγκασε να κάνει ένα βήμα πίσω, θέλουμε αυτό να γίνει ώθηση ώστε να κάνει πάλι βήματα μπροστά.
Για αυτόν είναι πολύ σκληρό να καταλήγει σε ένα κλουβί, ενώ έχει περάσει την ζωή του σε ένα σπίτι, και θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτό θα είναι προσωρινό.
Αν σας αρέσουν τα μεγάλα σκυλιά, αυτά με τα εντυπωσιακά αφράτα μαλλιά που έχουν ακόμα την φρεσκάδα του κουταβιού, ο Πολ είναι ιδανικός.
Μπορούμε να σας πούμε με βεβαιότητα ότι είναι ένα σκυλί που θα προσαρμοστεί πολύ γρήγορα, γιατί σε ένα σπίτι έχει μάθει να μένει, και κατοικίδιο ξέρει πολύ καλά να είναι.
Θα ξέρει να βρει το κρεβάτι του, θα ξέρει να μένει ήσυχος στο σπίτι, θα ξέρει να πηγαίνει βόλτα, και γενικά θα ξέρει τα πάντα, γιατί και τα έχει ζήσει και έχει κάνει και εκπαίδευση.
Μια βόλτα με τον Αντώνη είναι ό,τι πιο ευχάριστο μπορείς να κάνεις.
Όταν περνάς χρόνο μαζί του, χαίρεται σαν μικρό παιδί, και την χαρά του αυτή την μοιράζεται μαζί σου με έναν τρόπο που μόνο αυτός έχει. Είναι σαν να σου λέει "πόσο χαίρομαι που κάνουμε πράγματα μαζί". Ο Αντώνης ήταν κάποτε ένα πολύ δυνατό, πολύ περήφανο, και πολύ σίγουρο σκυλί, με αυτοπεποίηθηση.
Είναι πανέξυπνος και απίστευτα ισορροπημένος. Επίσης είναι πάρα πολύ τρυφερός και πάρα πολύ επικοινωνιακός.
Βλέπει ακόμα κάποιες σκιές, και αυτό τον βοηθάει να κινείται σχετικά καλά, κυρίως την ημέρα. Όταν νυχτώνει δυσκολεύεται περισσότερο, γιατί τα ελάχιστα που αντιλαμβάνεται με τη όραση που του έχει απομείνει, χάνονται. Κατά τα άλλα είναι υγιέστατος.
Ο Αντώνης είναι ένα σκυλί με το οποίο θα επικοινωνήσετε τέλεια. Θα σας καταλάβει και θα τον καταλάβετε, θα προσαρμοστεί στο σπίτι σας γιατί είναι πανέξυπνος πραγματικά, και πέρα από ευφυΐα έχει και συναισθηματική νοημοσύνη.
Είναι ψηλό, μεγάλο, και εντυπωσιακό σκυλί. Είναι σκύλαρος, από αυτούς που τους βγάζεις βόλτα και αισθάνεσαι περήφανος. Και τώρα που χάνει την όραση του, η στιβαρότητά του έχει γλυκάνει, και αυτό τον κάνει ακόμα πιο υπέροχο από όσο φανταζόμαστε ότι ήταν στα νιάτα του. Θα γίνει πολύ καλό και συνεργάσιμο κατοικίδιο, σύντροφος και φίλος σας.
Επίσης είναι πεντακάθαρος. Αν περάσετε λίγο χρόνο μαζί του, θα καταλάβετε όλα αυτά που γράφουμε, και ακόμα περισσότερα. Μπορεί να ζήσει μια φυσιολογικότατη ζωή, να πηγαίνει τις βόλτες του, να χαλαρώνει στο σπίτι του και να είναι ευτυχισμένος.
Κάθε φορά που ασχολούμαστε μαζι του, που τον πηγαίνουμε βόλτα και του προσφέρουμε τα ελάχιστα που κάθε σκύλος έχει ανάγκη στην καθημερινότητά του, ο Αντώνης γίνεται πάλι σαν κουτάβι, και έχει μια χαρά που θέλει να την μοιραστεί μαζί σου, σαν να σου λέει ευχαριστώ, τι ωραία που περνάω.
Έχει έναν μοναδικό τρόπο να επιοινωνεί την χαρά του, σχεδόν ανθρώπινο. Γέρνει το κεφάλι του και σε ακουμπάει, χαμογελάει ολόκληρος, και βγάζει κάτι ήχους χαράς σαν να είναι κουτάβι. Είναι υπέροχος σκύλος, πραγματικά υπέροχος.
Ανακαλύψαμε πως επίσης ξέρει και εντολές, τι οποίες δεν τους τις μάθαμε εμείς. Ξέρει το κάτσε, το ξάπλα, και παρόλο που δεν βλέπει, με το που ακούει την λέξη κάθεται, και στο πρόσωπό του σχηματίζεται ένα τεράστιο χαμόγελο περιμένοντας την λιχουδιά.
Είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιής σύμφωνα με τις τελευταίες του εξετάσεις
Δείτε τον στο ΒΙΝΤΕΟ.
Γλυκό σαν μέλι είναι το κουτάβι αυτό. Χαριτωμένο όσο δεν πάει, χαρούμενο όσο γίνεται, μαλακό, τρυφερό, αφράτο και υπέροχο.
Η Τάρα είναι η χαρά της ζωής. Βρέθηκε στις πλημμύρες του Σεπτέμβρη στην Καρδίτσα, και τώρα είναι στην Αθήνα μαζί μας.
Είναι το σκυλί που σε κοιτάει και όλο το πρόσωπό του χαμογελάει, και χαίρεται, και βλέπει άλλους σκύλους και πέφτει ανάσκελα και πάλι χαίρεται, και γενικά, η Τάρα είναι ένα όνειρο.
Ένα άγραφο χαρτί που μέσα της χωράει όλη η ευτυχία του κόσμου, και όλος ο ενθουσιασμός για την καινούργια ζωή που ανοίγεται μπροστά της.
Την βγάλαμε Μαργκό, από την βασίλισσα Μαργκό, επειδή όταν είχε πρωτέρθει ήταν η πιο μεγαλόσωμη από όλα τα κουτάβια, και έμοιαζε σαν να ήταν η μεγάλη τους αδερφή.
Ωστοσο μεγαλώνοντας, τα υπόλοιπα κουτάβια την έφτασαν, και τελικά δεν έγινε τεράστια όπως νομίζαμε. Το όνομα όμως ακόμα της ταιριάζει, όχι πλέον λόγω μεγέθους, αλλά λόγω χαρακτήρα.
Η Μαργκό, παρόλο που πέρασε την παιδική της ηλικία στο καταφύγιο, και αυτό δεν είναι ιδανικό για την κοινωνικοποίηση κανενός κουταβιού, γεννήθηκε κοινωνική, και αυτό τίποτα δεν μπορεί να της το στερήσει.
Για όλα τα υπόλοιπα κουτάβια είναι σαν αρχηγός, όχι με την ηγετική έννοια, αλλά με αυτή του μέντορα, του πρωτοστάτη, της μεγάλης αδερφής που δείχνει τον δρόμο, και που οι υπόλοιποι μιμούνται.
Πηγαίνει βόλτα χωρίς να φοβάται, μυρίζει και εξερευνά. Βρίσκει ένα ξύλο και το πιάνει στο στόμα της και πηγαίνει και παίζει, και ξέρει ακριβώς τι να κάνει και πώς.
Η Μαργκό είναι ένα κουτάβι με ψυχή ενήλικου σκύλου. Έχει μια ωριμότητα στην κουταβοσύνη της που την κάνει πάρα πολυ συνεργάσιμη, πάρα πολύ εκπαιδεύεσιμη, και πάρα πολύ εύκολη στο να προσασμοστεί.
Το όνομα της Πόπης δεν βγαίνει από το Πηνελόπη, αλλά από το Poppy, την παπαρούνα στα αγγλικά.
Είναι σαν λουλούδι, ευαίσθητο, τρυφερό όμορφο, αλλά ταυτόχρονα, όπως ακριβώς η παπαρούνα, αν την πάρεις από εκεί που θέλει να ζει και την βάλεις σε μια γυάλα, θα μαραζώσει.
Η Πόπη μας, όπως και οι παπαρούνες, είναι ευαίσθητη και ταυτόχρονα πολύ δυνατή. Όπως όλα αυτα τα κυνηγόσκυλα σαν αυτήν, είναι φτιαγμένη υποτίθεται για κυνήγι, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει τόσο λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη, που θέλεις να την βλέπεις μόνο να χουχουλιάζει σε ζεστά κρεβάτια, κάτω από κουβέρτες και παπαλώματα.
Είναι μια πολύ νεαρή σκυλίτσα, μικροσκοπική, λεπτοκαμωμένη και ντελικάτη, σαν ένα λουλούδι που το προλάβαμε πριν μαραθεί, και έτσι αντί να μαραθεί άνθισε.
Ήρθε σε εμάς από το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης και αναζητά ένα παντοτινό σπίτι. Είναι πολύ τρυφερή και γλυκιά, λίγο διστακτική στην αρχή, ωστόσο ακόμα και να δεν σας πλησιάσει αμέσως, θα τρέξει ανέμελα γύρω σας, για να σας δείξει πόσο χαρούμενη είναι.