Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Βρέθηκε πεταμένος σαν σκουπίδι πριν καν ανοίξει τα μάτια του. Κλασσική πρακτική που μας κάνει πραγματικά να ντρεπόμαστε πλέον. Κάπου υπάρχει μια μάνα που σε μερικούς μήνες πιθανότατα πάλι θα γεννήσει, πάλι θα κάνει κουτάβια ανεπιθύμητα, πάλι θα πεταχτούν στα σκουπίδια και οι πιθανότητες να είναι και εκείνα τυχερά είναι ελάχιστες.
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθούν στην ζωή τόσο μικρά κουτάβια, που πρέπει να ταΐζονται κάθε τρεις ώρες, πρέπει να τα βοηθάει κάποιος να πηγαίνουν τουαλέτα, πρέπει να τα κρατάει ζεστά και ασφαλή.
Ο Τζέρι και δύο από τα αδέρφια του που επέζησαν είχαν την τύχη να βρουν φιλοξενία σε εθελόντριά μας πού τα φρόντισε με αφοσίωση και συνέπεια, τα μεγάλωσε και πλέον είναι έτοιμα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο.
Ο Τζέρι ξεκίνησε την ζωή του με τον χειρότερο τρόπο, γιατί κάποιος αποφάσισε πως δεν αξίζει τίποτα, και πως είναι απόλυτα θεμιτό να τον αφήσει να πεθάνουν βασανιστικά μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών. Δεν πέθανε, έζησε.
Είναι χαρούμενος και γερός, ένα γλυκύτατο κουτάβι, και είναι σχεδόν έτοιμος για το παντοτινό του σπίτι. Είναι λίγο πιο ντροπαλός από τα αδέρφια του, τουλάχιστον έτσι φαίνεται μέχρι τώρα.
Επίσης ναι φυσικά και φαίνεται να είναι τσοπάνης, και τσοπάνης σε άσπρο γκρι είναι σπάνιο πράγμα και μεγαλώνοντας θα γίνει πανέμορφος.
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία του.
Η Ζιζέλ ήρθε σε εμάς μαζί με τα τρία αδέρφια της. Και τα τέσερα κουτάβια ήταν πολύ φοβικά, και δεν μας πλησίαζαν καθόλου.
Πιθανότατα είχαν μεγαλώσει σε απομόνωση, χωρίς επαφή με ανθρώπους και χωρίς να βγαίνουν βόλτες.
Σιγά σιγά όλα τα κουτάβια άρχισαν να πλησιάζουν διστακτικά, και πλέον μπορούμε να τα χειριστούμε και να τα βοηθήσουμε να κοινωνικοποιηθούν.
Η Ζιζέλ είναι ένα σκυλάκι που θα χρειαστεί χρόνο, υπομονή, σταθερότητα και μια σωστή ρουτίνα, ώστε να εμπιστευτεί, να ανοιχτεί και να αρχίσει να απόλαμβάνει μια ζωή κατοικιδίου.
Είναι πολύ γλυκό σκυλάκι και αν έχει κάνει μικρά βήματα στο καταφύγιο, σε ένα σπίτι θα κάνει άλματα.
Υπάρχει κατηγορία κουτάβι που είναι και πανέμορφο και αστείο, και αυτός ανήκει σε αυτ'η την κατηγορία.
Ο 'Οσκαρ βρ'εθηκε αδέσποτος στη επαρχία, εγκαταλελειμένος όταν ήταν ΄δυο μηνών μωρό. Ήρθε σε εμάς μέσα στην τρελή χαρά, και παρέμεινε μέσα στην τρελή χαρά.
Είναι κουτάβι σαν από δαιφήμιση, όχι μόνο λόγω εμφάνισης, αλλά και λόγω χαρακτηρα. Είναι και χαρούμενος, και είναι και τρυφερός, και είναι και αστείος, και θα παίκει και θα τρέξει με τα άλλα κουτάβια, και θα πιάσει πράγματα στο στόμα του να τα μετακομίσει, και θα σου κάνει χαρές και θα σου κάνει γλύκες και θα στα κάνει όλα.
Είναι πραγματικά υπέροχος. Εάνε έχετ όρεξη, διάθεση και χρόνο για να ασχοληθείτε με ένα σκυλί σε αυτή την τρελλή ηλικία, με όλα τα καλά και όλα στραβά που η ηλικία αυτή έχει να προσφέρει, αυτός είναι ο ιδανικός.
Η Σουζάνα γεννήθηκε στον δρόμο, όπως τόσα και τόσα κουτάβια που γεννιούνται στην χώρα μας χωρίς μέλλον, και χωρίς καμμία ελπίδα.
Ήρθε σε εμάς με τα αδέρφια της, και στην αρχή όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν πλησίαζαν ανθρώπους και γαύγιζαν συνεχώς.
Την ημέρα που έφτασε στο καταφύγιο, βρώμικη και φοβισμένη, πήγαμε να την βγάλουμε από το κρέιτ του βαν και απειλούσε πως θα μας δαγκώσει. όχι μόνο δεν δάγκωσε, αλλά την βγάλαμε, την κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, και την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας με μια πετσέτα για αρκετή ώρα.
Κούρνιασε εκεί και δεν κουνιόταν. Κάποια στιγμή χαλάρωσε και τα ματάκια της έκλεισαν.
Από εκεί και πέρα έγινε και γίνεται μεγάλη προσπαθεια για να κοινωνικοποιηθεί και αυτή και τα αδέρφια της. Από τα τέσσερα κουτάβια, η Σουζάνα είναι η πιο κοινωνική, η πιο χαδιάρα, και η πιο γενναία.
Ήταν αυτή που μας πλησίασε πρώτη φορά, αυτή που δέχτηκε χάδια και μάλιστα έδειχνε να τα απολαμβάνει, αυτή που κούνησε πρώτη φορά την ουρά της.
Ειναι πανέμορφη, τρίχρωμη, και μοιάζει λες και την έχει ζωγραφίσει κάποιος ζωγράφος με όλα τα χρώματα της παλέτας για σκύλους. Παίζει με τα παιχνιδάκια της χωρίς να είναι διεκδικητική και χωρίς να τσακώνεται ποτέ, τρώει λιχουδιές από το χέρι και είναι γλυκύτατη και έτοιμη σχεδόν για ένα παντοτινό σπίτι.
Έχει αρχίσει ήδη να βγαίνει τι πρώτες τις βόλτες με λουρί, και είναι υπέροχη. Χαμογελάει, κυλιέται στο γρασίδι και της αρέσει τόσο πολύ ο νέος αυτός κόσμος που ανακαλύπτει που σχεδόν δεν θυμίζει καθόλου το φοβικό κουτάβι που πρωτογνωρίσαμε.
Πολύ τυπικό και συνηθισμένο το όνομά της, το ξέρουμε, αλλά πραγματικά αυτηνής ταιριάζει. 'Εχει το χρώμα και έχει και την γλύκα.
Η Κούκι ζούσε με μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία προφανώς την φρόντιζε, ωστόσο την άφηνε να γεννάει και κανείς δεν ξέρει τι απογίνονταν τα κουτάβια.
Όταν η γυναίκα πέθανε η μικρή άλλαξε χέρια, και τελικά κατέληξε σε εμάς για να στειρωθεί, και εμείς την λατρέψαμε. Η Κούκι είναι ένα σκυλάκι που μπορεί να υιοθετηθεί χθες. Είναι καταπληκτική.
Είναι κοινωνική, είναι γλυκιά, είναι καλή με τα σκυλιά, καλη με τους ανθρώπους, πάει την βόλτα της με λουρί και παίζει με τον φίλο της τον Χουντίνι.
Είναι ένα μικροσκοπικό σκυλάκι, γύρω στα 15 κιλά, γλυκιά σαν μπισκότο, φρέσκια, αφράτη και χαμογελαστή.