Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Ζιζέλ ήρθε σε εμάς μαζί με τα τρία αδέρφια της. Και τα τέσερα κουτάβια ήταν πολύ φοβικά, και δεν μας πλησίαζαν καθόλου.
Πιθανότατα είχαν μεγαλώσει σε απομόνωση, χωρίς επαφή με ανθρώπους και χωρίς να βγαίνουν βόλτες.
Σιγά σιγά όλα τα κουτάβια άρχισαν να πλησιάζουν διστακτικά, και πλέον μπορούμε να τα χειριστούμε και να τα βοηθήσουμε να κοινωνικοποιηθούν.
Η Ζιζέλ είναι ένα σκυλάκι που θα χρειαστεί χρόνο, υπομονή, σταθερότητα και μια σωστή ρουτίνα, ώστε να εμπιστευτεί, να ανοιχτεί και να αρχίσει να απόλαμβάνει μια ζωή κατοικιδίου.
Είναι πολύ γλυκό σκυλάκι και αν έχει κάνει μικρά βήματα στο καταφύγιο, σε ένα σπίτι θα κάνει άλματα.
Η Μάγια ήρθε σε εμάς άνοιξη, μέσα στον Μάιο, με τις καστανόξανθες κοτσίδες της και τα θλιμμένα μάτια της και έγινε ένα από τα πιο όψιμα λουλούδια μας. Έφερε μαζί της την δροσιά της νιότης της και της ψυχής της, και έτσι πήρε το όνομά της.
Γεννήθηκε σε ένα βουνό της επαρχίας από μια φοβική αδέσποτη σκυλίτσα που οι εθελοντές της περιοχής προσπαθούν να πιάσουν και να στειρώσουν εδώ και καιρό.
Καμμία ελπίδα και κανένα μέλλον δεν θα είχε εκεί, γεννήθηκε φτωχή, με μόνη προστασία την μαμά της για τον πρώτο καιρό, και τους ανθρώπους που ταΐζουν καθημερινά ζώα σαν αυτήν, ζώα που δεν έχουν τίποτα και κανέναν.
Ήρθε στο καταφύγιο με τον αδερφό της, που είναι ίδιος αυτή, και αφού εμβολιάστηκε πλήρως, πλέον έχει αρχίσει να βγαίνει και να παίζει μετα υπόλοιπα κουτάβια, και να χαίρεται την καλύτερή της ηλικία, χωρίς το άγχος της αδέσποτης ζωής. Είναι γλυκύτατο κουτάβι, χαριτωμένο, τρυφερό και καλό.
Όταν κάθεται ήσυχη έχει ένα ύφος θλιμμένο που σε κάνει να θέλεις να την πάρεις αγκαλιά και να την παρηγορήσεις.
Η αλήθεια είναι πως θλιμμένη δεν είναι, αλλά με αυτό το ύφος τα κουτάβια μπαίνουν στην καρδιά μας και μας κάνουν ότι θέλουν.
Όταν υπάρχει παιχνίδι στον χώρο μεταμορφώνεται στο πιο παιχνιριάρικο κουτάβι. Το παίρνει, τρέχει με το παιχνίδι στο στόμα της σαν τρελή, το τραβάς και τραβάς από την άλλη, και γενικά τρελαίνεται να παίζει και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους με ω του παιχνιδιού.
Κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, νέο, φρέσκο, χαρούμενο και υπέροχο, που έχει στην εμφάνιση κάτι από λυκόσκυλο, κάτι από τσοπανόσκυλο, και κάτι εντελώς δικό της.
Η Αθηνά χαίρεται αλλά θέλει να χαίρεται μόνο μαζί οδυ και κοντά σου.
Είναι το σκυλί που το βγάζεις από το κλουβί και δεν τρέχει στο προαύλιο αλλά τρέχει σε σένα, κάθεται μπροστά σου και σε κοιτάει με χαμόγελο και με το σκέρτσο αυτό της χοντρής σκύλας μπεμπέκας, την φουντωτή ουρά και τον τσουπωτό ποπό και τα μαλλιά τα πλούσια και τα πολλά.
Είναι υπέροχη σκυλίτσα η Αθηνά.
Ευχαριστιέσαι να είσαι μαζί της. Το χαμόγελό της είναι μεταδοτικό και η δροσιά της νιότης της σε συνεπαίρνει. Θα γίνει εξαιρετικό κατοικίδιο και είμαστε σίγουροι για αυτό.
Κάτι μεσημέρια την παίρνουμε μαζί μας στο γραφείο. Εμείς μπαινοβγαίνουμε, και μπαινοβγαίνει και αυτή, και έρχεται και στέκεται μπροστά στον έναν και μετά μπροστά στο άλλον και κάθεται. Και χαμογελάει.
Δεν κάθεται επειδή έχει μάθει την εντολή, κάθεται μόνη της, λίγο από αμηχανία, και λίγο γιατί αυτός είναι ο τρόπος της να δηλώσει την παρουσία της και την χαρά της που είναι εκεί μαζί σου.
Περνάει υπέροχα αυτές τις ώρες, είναι τρισευτυχισμένη, με το πλούσιο, αφράτο μαλλί της, τα αυτιά της που είναι σαν καρέ που το έχει κουρέψει η μαμά της, και το χαμόγελό της το απίστευτο.
Η Αθηνά είναι φρέσκια και δροσερή, λες και έχει μόνο καλές εμπειρίες από την ζωή και τους ανθρώπους, και χαρίζει χαμόγελα όπου βρεθεί και όπου σταθεί απλόχερα.
Υπάρχει κατηγορία κουτάβι που είναι και πανέμορφο και αστείο, και αυτός ανήκει σε αυτ'η την κατηγορία.
Ο 'Οσκαρ βρ'εθηκε αδέσποτος στη επαρχία, εγκαταλελειμένος όταν ήταν ΄δυο μηνών μωρό. Ήρθε σε εμάς μέσα στην τρελή χαρά, και παρέμεινε μέσα στην τρελή χαρά.
Είναι κουτάβι σαν από δαιφήμιση, όχι μόνο λόγω εμφάνισης, αλλά και λόγω χαρακτηρα. Είναι και χαρούμενος, και είναι και τρυφερός, και είναι και αστείος, και θα παίκει και θα τρέξει με τα άλλα κουτάβια, και θα πιάσει πράγματα στο στόμα του να τα μετακομίσει, και θα σου κάνει χαρές και θα σου κάνει γλύκες και θα στα κάνει όλα.
Είναι πραγματικά υπέροχος. Εάνε έχετ όρεξη, διάθεση και χρόνο για να ασχοληθείτε με ένα σκυλί σε αυτή την τρελλή ηλικία, με όλα τα καλά και όλα στραβά που η ηλικία αυτή έχει να προσφέρει, αυτός είναι ο ιδανικός.
Η Σουζάνα γεννήθηκε στον δρόμο, όπως τόσα και τόσα κουτάβια που γεννιούνται στην χώρα μας χωρίς μέλλον, και χωρίς καμμία ελπίδα.
Ήρθε σε εμάς με τα αδέρφια της, και στην αρχή όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν πλησίαζαν ανθρώπους και γαύγιζαν συνεχώς.
Την ημέρα που έφτασε στο καταφύγιο, βρώμικη και φοβισμένη, πήγαμε να την βγάλουμε από το κρέιτ του βαν και απειλούσε πως θα μας δαγκώσει. όχι μόνο δεν δάγκωσε, αλλά την βγάλαμε, την κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, και την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας με μια πετσέτα για αρκετή ώρα.
Κούρνιασε εκεί και δεν κουνιόταν. Κάποια στιγμή χαλάρωσε και τα ματάκια της έκλεισαν.
Από εκεί και πέρα έγινε και γίνεται μεγάλη προσπαθεια για να κοινωνικοποιηθεί και αυτή και τα αδέρφια της. Από τα τέσσερα κουτάβια, η Σουζάνα είναι η πιο κοινωνική, η πιο χαδιάρα, και η πιο γενναία.
Ήταν αυτή που μας πλησίασε πρώτη φορά, αυτή που δέχτηκε χάδια και μάλιστα έδειχνε να τα απολαμβάνει, αυτή που κούνησε πρώτη φορά την ουρά της.
Ειναι πανέμορφη, τρίχρωμη, και μοιάζει λες και την έχει ζωγραφίσει κάποιος ζωγράφος με όλα τα χρώματα της παλέτας για σκύλους. Παίζει με τα παιχνιδάκια της χωρίς να είναι διεκδικητική και χωρίς να τσακώνεται ποτέ, τρώει λιχουδιές από το χέρι και είναι γλυκύτατη και έτοιμη σχεδόν για ένα παντοτινό σπίτι.
Έχει αρχίσει ήδη να βγαίνει τι πρώτες τις βόλτες με λουρί, και είναι υπέροχη. Χαμογελάει, κυλιέται στο γρασίδι και της αρέσει τόσο πολύ ο νέος αυτός κόσμος που ανακαλύπτει που σχεδόν δεν θυμίζει καθόλου το φοβικό κουτάβι που πρωτογνωρίσαμε.