Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Την κοιτάς και αντιλαμβάνεσαι πως το σκυλί αυτό, δεν είχε ποτέ στην ζωή του ούτε μιση ευκαιρία. Ούτε μισή, ποτέ και από κανέναν.
Κανείς δεν ασχολήθηκε σωστά, ή πιθανότατα καθολου, κανείς δεν την αγάπησε ποτέ, κανείς δεν την βοήθησε, ούτε στο ελάχιστο.
Και όμως, το σκυλί αυτό με τις μηδέν ευκαιρίες, κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να στέκεται στα πόδια της και στις αξίες της, τι οποίες μόνη της ανακάλυψε και μόνη της αποφάσισε να διατηρήσει, λες και τις είχε από προηγούμενη ζωή.
Η Μπέτυ είναι ένα σκυλί ήπιων τόνων. Με τα υπέροχα, κατάμαυρα μάτια της, κοτάει και παρατηρεί ό,τι συμβαίνει γυρω της, αλλά δεν επεμβαίνει και δεν παίρνει πρωτοβουλίες από μόνη της. Προς το παρόν κυρίως παρατηρεί.
Είναι πάρα πολύ συνργάσιμη με τους ανθρώπους. Είτε θέλεις να την πας βόλτα, είτε θέλεις να καθίσει δίπλα σου ήσυχα, είτε θέλεις να δοκιμάσεις μια άσκηση μαζί της, η Μπέτυ θα συνεργαστεί, λες και ξέρει πως αυτό πρέπει να κάνει ένας σκύλος.
Έχει την ευφυΐα του λυκόσκυλου, χωρίς να έχει την αυτοπεποίθηση.
Τώρα που πλέον η ζωή της έχει αλλάξει, που έχει προσοχή, αγάπη, εκπαίδευση και σωστή φροντίδα, παρατηρεί τα πάντα προσπαθώντας να καταλάβει την νέα πραγματικότητα, και να μάθει πώς θα γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού της μέσα σε αυτήν.
Πιστεύομε πως θα μπορέσει να γίνει ένα κατοικίδιο συνεργάσιμο, καλό και έμπιστο, και πως όλη αυτή την αγάπη που στερήθηκε, θα την δώσει απλόχερα αν της δοθεί μια ευκαρία.
Είναι κοντός, με λίγο στραβά τα μπροστινά πόδια, τόσο όσο χρειάζεται ώστε να του δίνουν στυλ, μια ουρά υπερβολικά χοντρή για το μέγεθός τους, ένα κεφάλι μυτερό, σουφλερό, ένα αυτό δαντελωτό στην άκρη, και δύο μάτια που είναι σαν να πάσχει από αϋπνίες, και οι αϋπνίες αυτές να του έχουν δημιουργήσει νεύρα.
Ο Ρίκο είναι μικρός, χαριτωμένος, με προσωπικότητα και αυτοπεποίθηση ανάλογα με τις συνθήκες και το που βρίσκεται, αλλά το πιο καταπληκτικό πράγμα επάνω του είναι οι χορευτικές τους ικανότητες. Κάποιοι το λέμε τικ, κάποιοι το λέμε χορευτικό.
Είτε είναι το ένα είτε το άλλο, είναι τόσο πολύπλοκη η χορογραφία, που το έχουμε σε βίντεο γιατί δεν γίνεται να το περιγράψουμε. Το κάνει μόνο όταν είναι πίσω από κάγκελα ή πίσω από τζάμι και σε βλέπει από μακριά.
Όσο δεν του δίνεις σημασία, τόσο πιο έντονα είναι τα χορευτικά, γιατί έτσι προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή.
Στο σπίτι, αν θέλετε να απολαμβάνετε την χορογραφία, μπορείτε πχ να τον αφήνετε μέσα ενώ ποτοζεγε τα φυτά στην βεράντα, και με την άκρη του ματιού σας να απολαμβάνετε το θέαμα, καθώς θα προσπαθεί να σας εντυπωσιάσει πίσω από το τζάμι.
Είναι ένα σκυλάκι που βρίσκεται ανάμεσα στο να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και το αντίθετο, και κάθε μέρα κάνει βήματα για να γίνει πιο γεναίος και πιο λειτουργικός. Κάθε μέρα περπατάει και με περισσότερη άνεση στο λουρι, κάθε μέρα είναι και πιο περήφανος στην βόλτα.
Αγαπημένη στάση του χαϊδέματος είναι να κάθεται με το κεφάλι ψηλά, και εσείς να χαϊδεύετε από κα΄τω από τον λαιμό, αυτός να κλέινει τα μάτια και να το απολαμβάνει σαν να είναι κάποιος ευγενής περασμένου αιώνα και εσέις ο υπηρέτης του.
Είναι μερικά σκυλιά που η εξωτερική τους ομορφιά αντικατοπτρίζει και την εσωτερική τους, και αυτή είναι ένα από αυτά.
Η Αριελ, με τον υπέροχο συνδυασμό αυτιά + μουστάκια, με το γλυκύτατο βλέμμα της και με τα υπέροχα παλ χρώματά της, είναι ένα πλάσμα γλυκό, καλόβολο και εύκολο.
Βρέθηκε στον δρόμο, έχει ζήσει στο καταφύγιο και έχει ζήσει σπίτι φιλοξενίας, παρέα με τρεις γάτες, και ήταν εξαιρετική.
Είναι πολύ καθαρή για την ηλικία της, λερώνει στην βόλτα της, είναι ήρεμη, γλυκιά και σέβεται ανθρώπους και ζώα με τα οποία ζει μαζί.
*** Ο Βίβο έχει κλειστεί και δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
_____________
Ο Βίβο είναι ένα σκυλάκι μικρόσωμο, νεαρό και γλυκό, με ένα μουσούδι τρυφερό και δύο υπέροχα μάτι υγρά και μεγάλα.
Είναι διστακτικός με ανθώποους που δεν γνωρίζει, και είναι υπέροχος με ανθρώπους που γνωρίζει και εμπιστευέται. Εαν σε ξέρει και σε αγπαέι, ο Βίβο ζει για σένα, πέφτει επάνω σου για χάδια, κουνάει την ουρά του και ζητάει τα χάδια σου.
Εαν δεν σε ξερει, μπορεί να μην σε πλησιάσει αρχικά, αλλά έχει τόσο καλύ ψηχή, που θα πάρει πολύ λίγο χρόνο να την κατακτήσεις.
Απολαμβάνει την παρέα των άλλων σκύλων, και μιμειται τα πιο κοινωνικά σκυλιά στα πάντα, διατηρώντας πάντα μια διακριτκότητα και μια ντροπαλότητα που τον χαρακτηρίζει.
Η Κλεοπάτρα εγκαταλείφθηκε στον δρόμο όπως τόσα και τόσα κυνηγόσκυλα.
Αρρώστησε πολύ, πείνασε και κρύωσε. Είναι από την φύση της ένα σκυλί λεπτό, με πολύ κοντό τρίχωμα, και η κακοπέραση σε συνδυασμό της την αρρώστια την έκανε να είναι η σκιά του εαυτού της.
Εμφανισιακά μόνο, όχι στο χαρακτήρα. Η Κλεοπάτρα τον χαρακτήρα της δεν τον έχασε ποτέ.
Δεν σταμάτησε να κουνάει την ουρά της ποτέ, ακόμα και όταν ήταν σκελετός και έτοιμη να καταρρεύσει.
Από την κλινική της εικόνα φαινόταν πως είναι ετοιμοθάνατη, από την συμπεριφορά της και την διάθεσή της φαινόταν έτοιμη να τρέξει στα βουνά.
Η Κλεοπάτρα είναι ένα απίστευτα δυνατό σκυλί. Δυνατή σαν οργανισμός και δυνατή ψυχικά. Δεν φοβάται τίποτα, δεν την σταματάει τίποτα, είναι απίστευτα χαρούμενη και απίστευτα κοινωνική.
Άργησε πάρα πολύ να έρθει στα κιλά της και να δείχνει υγιής, αλλά το κατάφερε.
Είναι κοινωνική, είναι ένα σκυλί με αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα, πολύ ισορροπημένη και συνεργάσιμη.
Ο Φοίβος είναι σαν να τον είχε πάρει ο ύπνος το βράδυ λουσμένο αλλά με βρεγμένα ακόμα μαλλιά, έχοντας ξεχάσει την μουσική στο διαπασών, και ξαφνικά ξύπνησε το πρωί με τα μάτια του να τον κόβουν επειδή είχε ξεχάσει να βγάλει τους φακούς του, τα μαλλιά του φριζαρισμένα καθώς στέγνωσαν μόνα τους στον ύπνο, και μια απορία για το πώς πήγε τόσο λάθος αυτή η νυχνα ταυτόχρονα με μια ξινίλα λόγω του μαλλιού, λόγω των φακών που τον κόβουν, και λόγω του ότι ανακάλυψε έκτος των άλλων ότι του τελειώσε ο καφές.
Καταλαβαίνετε τι έχουμε πάθει με το σκυλί και την εμφάνισή του, και το πόση έμπνευση μας δημιουργεί το όλο του ανάστημα και η μούρη και το ύφος του.
Εκτός από όλα τα παραπάνω, ο Φοίβος είναι ο κλάσσικός τσοπάνης που βαριέται την ζωή του αρκετά, που βγαίνει να μυρίσει και να κάνει τσίσα του αργά και βαριεστημένα, και που η φιλοσοφία ζωής του είναι "γιατί να προσπαθώ πού, δεν βλέπω τον λόγο/ γιατί να κάθομαι αφου μπορώ να είμαι ξαπλωμένος/ γιατί να παώ πιο κει αφού μπορώ να μείνω εδω που είμαι"
Είναι αστείος, είναι τέλειος, και όπως όλα τα τσοπανόσκυλα, θα γίνει εξαιρετικό κατοικίδιο, γιατί είναι συνεργάσιμος, και είναι και πάρα πολυ κουλ.
Ο Φοίβος είχε βρεθεί με ένα σχοινί χωμένο βαθειά στον λαιμό του, να έχει γίνει ένα με το δέρμα του που σιγά σιγά σάπιζε. Προφανώς όταν ήταν κουτάβι κάποιος τον έδεσε, τον παράτησε, το σχοινί παρέμεινε γύρω από τον λαιμό του, και όσο αυτός μεγάλωνε, το σχοινί έμπαινε όλο και πιο μέσα στον λαιμό του.
Τώρα πλέον έχει ένα σημάδιι γύρω από τον λαιμό όπου λείπουν κάποιες τρίχες και τίποτε άλλο. Κανένα τράυμα δεν του έχει μείνει από τα όσα έχει περάσει, και περπαταέι στο λουρί μια χαρά.
Όταν είναι ελεύθερος στο κτήμα, μας ακολουθεί σε ΟΛΕΣ τις σκυλοβόλτες. Ξεκινάει μαζί μας και με όποιο σκυλί παίρνουμε για βόλτα, ακολουθώντας από πίσω, σε κάποια κομμάτια της διαδρομής κόβει δρόμο και μας βρίσκει πάλι στο σημείο από όπου περνάμε, εμφανιζόμενος ξαφνικά σε φάση "ΤΣΑ, σας πρόλαβα", μετά κάθεται στην λίμνη, όπου πάντα κάνουμε στάση με όλα τα σκυλιά, και μετά στην ανηφόρα προς το καταφύγιο, από οπισθοφυλακή το γυρνάει σε εμπροσθοφυλακή, περπατώντας μπροστά, και περιμένει στο πάρκινγκ μέχρι να βγούμε με το επόμενο σκυλί.
Και δώστου πάλι από την αρχή. Είναι ικανός να κάνει δέκα φορές όλο το κτήμα. Είναι τόσο συνεπής που προφανώς θεωρεί ότι αυτή είναι η δουλειά του για κάποιες μέρες, να πηγαίνει και αυτός αναγκαστικά όπου πάει το κοπάδι. Λέμε θα κουραστεί και θα σταματήσει αλλά ΌΧΙ, συνεχίζει. Είναι να δουλέψω υπερωρίες σου λέει σήμερα, δεν πειράζει, εγώ μ'αρεσει η δουλειά μου.
Με οποία σκυλιά του αρέσει παίζει κιόλας λες και είναι κουτάβι, κυλιέται και στο γρασίδι, και στο μεγαλύτερο μέρος της κάθε βόλτας έχει και χαμόγελο.
Εμείς τον γνωρίσαμε το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, και τον ερωτευτήκαμε. Για τα μούτρα του τα μουτρωμένα, για τα μαλλιά του τα ανακατεμένα, και για τον χαρακτήρα του τον υπέροχο. Έχει όλα τα καλά του τσοπανόσκυλου, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που λατρεύουμε στα ζώα αυτά, και κανένα μα κανένα αρνητικό.