Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές επικεντρωνόμαστε στο ποσό αστεία είναι η Σούκι.
Δεν είναι πάντα αστεία, βασικά είναι αστεία μόνο κάποιες φορές, αλλά όταν το βλέπεις, μετά απλά δεν μπορείς να το ξεδείς και δεν μπορείς να το ξεχάσεις. Λόγο τα γουρλωτά μάτια, λίγο τα αεροπλανικά αυτιά που όταν σε κοιτάει είναι σαν να σε κοιτάει και με αυτά, λίγο τα κοντά πόδια, καταλαβαίνετε.
Όμως δεν είναι απλά ένα αστείο σκυλί, είναι και ένα καλό σκυλί. Η Σούκι είναι γλυκύτατη σαν καραμέλα - και σκεφτόμασταν να την πούμε έτσι στην αρχή, αλλά το καραμέλα δεν έχει τίποτα αστείο σαν όνομα, το Σούκι έχει.
Η Σούκι πάει περήφανα βόλτα με λουρί, μπορεί λίγο να διστάζει σε μέρη με πολυκοσμία που δεν έχει συνηθίσει, αλλά φοβικη δεν είναι. Η Σούκι είναι κοινωνική, η Σούκι είναι χαρούμενη, η Σούκι είναι επίσης πολύ τρυφερή και γλυκιά.
Είναι από αυτά τα σκυλιά που πιστεύαμε πως θα έφευγαν από το καταφύγιο με το που πάτησαν το πόδι τους εκεί, όμως έχουν περάει μήνες και δεν έχει βρει ακόμα το παντοτινό της σπίτι.
Κάποιος πήγε να πλασάρει αυτό το σκυλί ως άγριο, και του έκοψε τα αυτιά σύριζα, και πιο γελοίο πράγμα από αυτό τόσα χρόνια που ασχολούμαστε με ζώα ίσως και να μην έχουμε ξαναδεί πραγματικά.
Γελάμε λοιπόν, αντί να κλάψουμε, γιατί αν αρχίσουμε να κλαίμε για αυτό το σκυλί δεν θα σταματήσουμε ποτέ. Δεν ξέρουμε τι έχει περάσει, και δεν θέλουμε να ξέρουμε.
Η Κάρμεν είναι ένα καταπληκτικό σκυλί. ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ, και δεν έχουμε πολλά περισσότερα πράγματα να πούμε.
Καταρχήν είναι ένα απίστευτα ευγενικό πλάσμα. Έχει μια ευγένεια λες και έχει γεννηθεί με τρόπους, είναι ήπια και στωική. Και με ανθρώπους και με τα άλλα σκυλιά.
Είναι πάρα πολύ κοινωνική, πάρα πολύ τρυφερή, και πάρα πολύ ανθρωποκεντρική. Είναι το σκυλί που το πας βόλτα και κολλάει επάνω σου, και σε κοιτάει στα μάτια.
Την χαϊδεύεις και μένει εκεί ακίνητη, και είναι σαν να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο, όχι ένα ζώο.
Η Μαίρη έζησε πιθανότατα όλη της την ζωή δεμένη με μια χοντρή βαριά, σκουριασμένη αλυσίδα, καλυμένη με ένα κομμάτι πράσινο λάστιχο στο σημείο γύρω από τον λαιμό της.
Ελευθερώθηκε από αυτό το μαρτύριο και ήρθε σε εμάς για να έχει την ευκαιρία να ζήσει μια ζωή όπως αξίζει σε κάθε σκύλο, όχι όπως αναγκάζει κάποιος σαδιστής ένα σκύλο να ζήσει.
Είναι ένα σκυλί όμορφο και γλυκό, που προσπαθεί προς το παρόν ακόμα να καταλάβει τι σημαίνει το να ικανοποιούνται οι βασικές της ανάγκες - ανάγκες που δεν ήξερε καν ότι είχε. Καλό φαγητό, ασφάλεια και θαλπωρή, και μια βασική καθημερινότητα που περιλαμβάνει το να κάνει πράγματα με τους ανθρώπους, να συνεργάζεται μαζί τους και να τους εμπιστεύεται.
Θα χρειαστεί χρόνο για να ισορηπήσει ψυχικά, προς το παρόν είναι λειτουργική, και είναι πιο χαρούμενη από ότι ήταν ποτέ. Τα πάει πολύ καλά με τους άλλους σκύλους, και αυτοί την βοηθούν προς το παρόν να αρχίσει να εμπιτεύεται τους ανθρώπους.
Με σωστή καθοδήγηση, υπομονή, και βασική εκπαίδευση χωρίς βιασύνη και χωρίς απαιτήσεις στις οποίες δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, θα γίνει ακόμα πιο ισορροπημένη και ακόμα πιο ευτυχισμένη.
Ακολουθεί θεραπέια για ερλίχια, ανάπλασμα και διροφιλάρια - κληροδοτήματα της προηγούμενης ζωής της.
Η γλυκιά μας η Μπόνι ζούσε ως αδέσποτη σε ένα χωριό της Τρίπολης, όπου και γέννησε το υπερμεγέθες μωρό της, το οποίο μόλς έφτασε δύο μηνών, την έφτασε και στο μέγεθος.
Μαζί με τον τεράστιο μπέμπη της ήρθαν στο καταφύγιό μας, όπου μπόρεσαν να ζήσουν με ασφάλεια, καλό φαγητό, ζέστη και θαλπωρή κατά την διάρκεια αυτής της πολύ τρυφερής και δύσκολης περιόδου των πρώτων μηνών που το κουτάβι θηλάζει.
Ο μικρός έχει πλέον μεγαλώσει και έχει απογαλακτιστεί, και η Μπόνι είναι έτοιμη να αρχίσει να ζει την πραγματική της ζωή, αυτή που θα της σώσει την ευκαιρία να είναι χαρούμενη, ασφαλής και ευτυχισμένη.
Είναι μια σκυλίτσα απίστευτα λεπτεπίλεπτη στους τρόπους της, πάρα πολύ διακριτική, με χαμηλή αυτοπεποίηθηση και κάποιες ανασφάλειες. Είναι τρυφερή και γλυκιά, και θα χρειαστεί να μάθει και πάλι τον κόσμο από την αρχή. Να μάθει να συνυπάρχει χωρίς να φοβάται, και χαίρεται χωρίς να διστάζει, και εμπιστεύεται χωρίς να αγχώνεται.
Είναι ένα απίστευτα γλυκό σκυλί, πολύ διακριτική και πολύ τρυφερή. Είναι από τα σκυλιά που αυτό που βλέπεις στο πρόσωπο και στο βλέμμα της, αυτό έχει μέσα στην ψυχή της.
Είναι πάρα πολύ καλή, και λέγοντας καλή, εννοούμε καλοσυνάτη, καλόψυχη, καλόβολη. Λατρεύει να βλέπει και να συναντάει ανθρώπους, και όλη της η καλοσύνη φαίνεται με τον τρόπο που τους προσεγγίζει κουνώντας την ουρά της, διακριτικά και τρυφερά.
Έφει φιλοξενηθεί σε σπίτι, όπου ήταν υπέροχη. Ήσυχη, καλή και καθαρή.
Μέσα στο κρύο του χειμώνα, σε ένα από τα πιο κρύμα μέρη της Ελλάδας, την ορεινή Αρκαδία, εγκαταλέιφθηκε η Τίλντα μαζί με τα νεογέννητα μωρά της.
Από τι να τα πρωτοπροστατεύσει και από τι να πρωτοπροστατευτεί και η ίδια; Από το απίστευτο κρύο; Από την πείνα; Από την αγωνία για το πού είναι, πού να βρει φαγητό, πώς να τα κρατήσει τα μωρά ασφαλή και χορτασμένα σε ένα άδειο χωριό με τρεις κατοίκους και χιόνια;
Είναι πραγματικά ανυπόφορο αυτό που τραβάνε τα ζώα στη χώρα μας, και ακόμα πιο ανυπόφορο αυτό που τραβάνε τα θηλυκά.
Η Τϊλντα είναι μια γλυκιά, κοινωνική και έξυπνη σκυλίτσα. Μόλις απογαλακτιστούν να μωρά της και μπορέσουν να την αποχωριστούν, θα αρχίζει και αυτή να προετοιμάζεται για μαι ζωή όπως της αξίζει.
Ο Κούμα ήταν γενναίος και σοβαρός από την πρώτη μέρα που ήρθε σε εμάς. Με γεναιότητα άρχισε να παίζει με τα παιχνίδια του, με γενναιότητα βούτηξε το κεφάλι του στην άμμο των γατιών, και με γενναιότητα έμαθε να κάνει την τουαλέτα του στο δωμάτιο με την άμμο των γατιών.
Από τον δρόμο όπου βρέθηκε στην Τρίπολη, πήγε κατευθείαν σε σπίτι φιλοξενίας για τις πρώτες ημέρες. Μία μέρα δεν έφαγε καλά, και φάνηκε να είναι επειδή τον είχε λίγο καταβάλλει το πρώτο εμβόλιο, την επομένη έφαγε και έπαιξε κανονικά, και την μεθεπόμενη πάλι δεν έφαγε. Οπότε πήγε κατευθείαν στο κτηνιατρείο.
Εκεί διαπιστώσαμε οτι με γενναιότητα προσπαθούσε μόνος του να καταπολεμήσει και τον τύφο. Με το που μπήκε σε ορό, ανάρρωσε σχεδόν αμέσως. Έμεινε σε απομόνωση για δέκα ημέρες, και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο, ήρθε στο καταφύγιο.
Είναι ένα κουτάβι πολύ μικρό σε ηλικία, αλλά πολύ μεγάλο σε μυαλό. Όπως όλα τα τσοπανόσκυλα κουτάβια, είναι και αυτός πιο σοβαρός από τα άλλα σκυλιά της ηλικίας του, πιο ώριμος, πιο γενναίος.
Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ απαλός - το τριχωμά του είναι όσο απαλό φαντάζεστε από τις φωτογραφίες. Δεν του αρέσει η αγκαλιά, του αρέσει να του συμπεριφέρονται σαν να είναι σκύλος.
Είναι κοινωνικός, με αυτοπεποίθηση, ξέρει πως να συμπεριφερθεί και στον δρόμο, και με άλλα σκυλιά, και με αμθρώπους.