Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ο Κούμα ήταν γενναίος και σοβαρός από την πρώτη μέρα που ήρθε σε εμάς. Με γεναιότητα άρχισε να παίζει με τα παιχνίδια του, με γενναιότητα βούτηξε το κεφάλι του στην άμμο των γατιών, και με γενναιότητα έμαθε να κάνει την τουαλέτα του στο δωμάτιο με την άμμο των γατιών.
Από τον δρόμο όπου βρέθηκε στην Τρίπολη, πήγε κατευθείαν σε σπίτι φιλοξενίας για τις πρώτες ημέρες. Μία μέρα δεν έφαγε καλά, και φάνηκε να είναι επειδή τον είχε λίγο καταβάλλει το πρώτο εμβόλιο, την επομένη έφαγε και έπαιξε κανονικά, και την μεθεπόμενη πάλι δεν έφαγε. Οπότε πήγε κατευθείαν στο κτηνιατρείο.
Εκεί διαπιστώσαμε οτι με γενναιότητα προσπαθούσε μόνος του να καταπολεμήσει και τον τύφο. Με το που μπήκε σε ορό, ανάρρωσε σχεδόν αμέσως. Έμεινε σε απομόνωση για δέκα ημέρες, και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο, ήρθε στο καταφύγιο.
Είναι ένα κουτάβι πολύ μικρό σε ηλικία, αλλά πολύ μεγάλο σε μυαλό. Όπως όλα τα τσοπανόσκυλα κουτάβια, είναι και αυτός πιο σοβαρός από τα άλλα σκυλιά της ηλικίας του, πιο ώριμος, πιο γενναίος.
Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ απαλός - το τριχωμά του είναι όσο απαλό φαντάζεστε από τις φωτογραφίες. Δεν του αρέσει η αγκαλιά, του αρέσει να του συμπεριφέρονται σαν να είναι σκύλος.
Είναι κοινωνικός, με αυτοπεποίθηση, ξέρει πως να συμπεριφερθεί και στον δρόμο, και με άλλα σκυλιά, και με αμθρώπους.
Προσπαθούμε και προσπαθούμε να την φωτογραφήσουμε την καημένη, μήπως και καταφέρουμε έστω σε μία φωτογραφία να αναδείξουμε έστω και στο ελάχιστο την ομορφιά της ψυχής της, και δεν το καταφέρνουμε ποτέ.
Η πιο ωράια της φωτογραφία δεν δείχνει ούτε στο ελάχιστο την καλοσύνη της καρδιάς της και γλυκύτητα του χαρακτήρα της.
Η Δάφνη είναι από αυτά τα σκυλιά που έχουν κοινή εμφάνιση, που δεν έχουν καθόλου φωτογένεια, και που δυστυχώς δεν τραβάνε το μάτι. Ξέρουμε τι θα πείτε,"μα είναι πανέμορφη". Μπορεί να είναι, αλλά δυστυχώς στον περισσότερο κόσμο σκυλιά σνα αυτήν δεν μοιάζουν πανέμορφα.
Είναι ένα πολύ γλυκό κορίτσι, πολύ καλόβολο, πολύ τρυφερό και πολύ συνεργάσιμο. Ακολουθεί στην βόλτα μια χαρά, κάθεται μαζί σου απολαμβάνοντας την παρέα σου, δεν είναι αντιδραστική όταν βλέπει άλλα σκυλιά, και γενικά είναι ένα σκυλί ώριμο, αλλά και χαρούμενο.
Σε κάποιες φωτογραφίες, φαίνεται στο βλέμμα της, πόσο καλή είναι, και πόσο εμπιστεύεται τους ανθρώπους. Είναι ένα ζώο που δεν μας έχει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα ποτέ, από την πρώτη ημέρα που ήρθε στο καταφύγιο.
Της αξίζει ένα σπίτι πραγματικά. Πιστεύουμε πως είναι από αυτά τα σκυλιά που θα μπουν σε ένα σπίτι και η ζωή μαζί της θα κυλίσει ομαλά και γλυκά.
*** Η Φράνι έχει κλειστεί και πλέον δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
___________
Η γλυκούλα μας, παρόλο που φοβάται λίγο και δεν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά από μικρή, είναι ένα σκυλάκι που προσπαθεί και να εμπιστευετεί και να σε ακολουθήσει, και να καταλάβει τι θέλεις και τι πρέπει να κάνει.
Πετάγεται μέσα στο πορτ μπαγκαζ μόνη της όπως τα περισσότερα κυνηγόσκυλα, και βγαίνοντας από αυτό είναι στα πιο χάι της. Όλη η αυτοπεποίηθησή της είναι σε αυτό που ήξερε να κάνει πάντα, να μπαίνει σε ένα κουτί στο αμάξι και να βγαίνει για κυνήγι.
Βγαίνοντας λοιπόν κάποου σε ένα δρόμο, αφού δεν την περιμένει ένα βουνό αλλά μια πόλη, δεν τρελαίνεται. Ωστόσο, παρόλο που φοβάται, περπατάει στο λουρί, και γενικά προσπαθεί να συνεργαστεί, όσο της επιτρέπουν οι φόβοι της.
Είναι ένα επανιελάκι από τα πιο μικροσκοπικά που είχαμε ποτέ. Νομίζει πως θα χωρέσει στην τσέπη σου σχεδόν.
Ο Ραμόν γεννήθηκε στον δρόμο. Ήταν το μοναδικό κουτάβι της μάνας του, και δεν θα μπορούσε να υπάρχει και άλλο, γιατί δεν θα χώραγε μέσα στην κοιλιά.
Η μαμά του είναι μια σκυλίτσα δέκα κιλά, και αυτός όταν ήταν ενάμησι μηνός την είχε σχεδόν φτάσει στο μέγεθος. Τώρα πλέον την έχει ξεπεράσει.
Μεγάλωσε από 45 ημερών στο καταφύγιό μας, μαζί με την μαμά του, και αφού ολοκήρωσε τα εμβόλιά του, άρχισε να βγαίνει έξω στον κόσμο και να ανακαλύπτει την χαρά του να είσαι σκύλος.
Όταν για πρώτη φορά έπαιξε με άλλο κουτάβι ενθουσιάστηκε πάρα πολύ, τόσο που ξέχασε τον φόβο του από όλα τα ερεθίσματα που τον κατέκλησαν αφού ηταν η πρώτη του βόλτα με λουρί, και ευχαριστήθηκε το παιχνίδι.
Ήταν ένα κουτάβι πάρα πολύ αθώο, που λάτρεψε την παρέα των άλλων σκύλων με το που ξεκόλλησε από την μαμά του και άρχισε να έχει τις δικές του εμπειρίες.
Στην αρχή ήταν κολλημένος πάνω σε όποιο σκυλί υπήρχε γύρω του, και σιγά σιγά, αρχίζει να απόκτά αυτοπεποίθηση, να ανακλύπτει την προσωπικότητά του, χωρίς να εξαρτάται ούτε από την μητέρα του, ούτε από τα άλλα σκυλιά.
Είναι από τα κουτάβια μας που έχει δουλευτεί πολύ, και από εμάς στο καταφύγιο, και από τους εθελοντές μας σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο όπου πηγαίνουν κάθε εβδομάδα με κάποια σκυλιά μας.
Ο Ραμόν είναι πλέον ο καλύτερος μαθητής. Είναι συγκεντρωμένος στον άνθρωπο που τον κρατάει, έχει μάθει κάποιες εντολές, αλλά το σημαντικότερο έχει μάθει τρόπους επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Περπατάει πολύ καλά στο λουρί, κάνει και την ανάγκη του στην βόλτα του, είναι πολύ κοινωνικός, και έχει βρει την ισορροπίας ανάμεσα στο πότε κάνουμε πράγματα και πότε απλά ξεκουραζόμαστε και δεν κάνουμε τίποτα.
Η Μακαρένα είναι από αυτά τα σκυλάκια που η ψυχοσύνθεσή της είναι η εξής: "όταν δεν καταλαβαίνω τι γίνεται θα μένω ακίνητη σαν βράχος και θα πέφτω κάτω δείχνοντας την κοιλιά μου και ταυτόχρονα κοιτώντας με βλέμμα κουταβίσιο".
Έτσι αντιδρούσε όταν πρωτοήρθε σε εμάς. Μια μέρα ανοίχτηκε, κούνησε την ουρά της, βγήκε βόλτα, και άρχισε να χαίρεται όχι μόνο από ακινησία με το υπέροχο βλέμμα της, αλλά και κανονικά.
Ήταν τόσο εύπλαστη στην αρχή και τόσο ανοιχτή στο να μάθει, που η αλλαγή της ήρθε από την μία στιγμή στην άλλη, και το σκυλί που δεν περπάταγε έγινε το σκυλί που περπαταέι, που επικοινωνεί και που χαίρεται.
Είναι ένα κοριτσάκι υποτακτικό σε χαρακτήρα, πάρα πολύ γλυκό, που έχει αυτό βλέμμα που σε λιώνει, το παρακαλετό, με τα μάτια τα εκφραστικά που σε κάνουν να καταλαβαίνεις πώς το ισχυρότερο όπλο των σκύλων εξελικτικά είναι αυτό. Το βλέμμα τους που είναι σαν χίλιες λέξεις.
Είναι ένα σκυλί που ακόμα και αν φοβάται εμπιστεύεται, και μπορείς να το πλάσεις σαν ζυμάρι, αρκεί να έχεις διάθεση και τον σωστό τρόπο.
.Η Αλάσκα είναι δροσερή, σαν καλοκαιρινό αεράκι.
Έχει την φρεσκάδα του νέου σκύλου, του καινούργιου, του φρέσκου, με το χαμόγελο το αθώο το κοριτσίστικο. Και αυτά τα κορίτσια τα φρέσκα, τα νέα, με τα πλούσια μαλλιά και τα μάτια τα γεμάτα ζωή τα αγαπάμε πολύ.
Είναι κουτάβι ακόμα ουσιαστικά, και όπως όλα τα τσοπανόσκυλα σαν αυτήν, παρόλο που είναι ακόμα κουτάβι, έχει και την ωριμότητα του ήρεμου, μεγάλου σκύλου.
Της αρέσει να αράζει, να χαλαρώνει, να κοιμάται και να απλώνει την γούνα της την υπέροχη στο πάτωμα, και να αφήνει την παρουσία της να απλώνεται στον χώρο και να τον γεμίζει και να τον ομορφαίνει.
Είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής σύμφωνα με τις τελευταίες τις εξετάσεις.