Όταν ήταν μικρός δεν τον ξεχώριζες από τα αδέρφια του, ήταν τρεις μαύρες μπάλες με μαλλιά.
Μεγαλώνοντας, ενώ τα υπόλοιπα παρέμειναν μαύρα, αυτουνού άρχισαν να του ξανθαίνουν μερικές τρίχες, από δω κι από κει, και στο πιγούνι έμεινε μια άσπρη τούφα, που τον κάνει να μοιάζει σαν να έχει στάξει μια σταγόνα γάλα, που θα μείνει εκεί για πάντα, και θα τον κάνει να μοιάζει για πάντα μωρό.
Ο Ντύλαν είναι λες και το DNA ήταν αναποφάσιστο. Να τον κάνει αρκούδο; Να τον κάνει γερμανικό ποιμενικό; Δεν ήξερε, και τον άφησε μισοτελειωμένο - ή τέλειο, ανάλογα πώς θέλεις να το δεις. Παρολ' αυτά, το πιο τέλειο παραμένει το βλέμμα του, το οποίο είναι σαν να λέει "μόλις έκανα σκανταλιά, αλλά είμαι τόσο κακομαθημένος που δεν θα με μαλώσει κανείς!".
Ήταν το πιο χαριτωμένο κουτάβι και παραμένει ένα χαριτωμένο παιδί, που ψάχνει το παντοτινό του σπίτι!
Πατήστε εδώ για να δείτε βίντεο του.
