Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Από μακριά μοιάζει με ένα κοινό σκυλί, και όσο τον παρατηρείς, τόσο αρχίζεις να βλέπεις λεπτομέρειες διάφορες, στο τρίχωμά του που δεν περιγράφεται ακριβώς, στις βούλες που δεν είναι βούλες, στα χρώματά του που μπλέκονται μεταξύ τους σε μία τρίχρωμη πανδαισία άσπρου, γκρι και μπεζ, στο κεφάλι του το στρογγυλό και στα μάτια του τα πανέμορφα που είναι σαν να σου μιλάνε. Έχει και αυτά τα μάτια τα κλασικά του ελληνικού αδέσποτου, με τον χρωματισμό πάνω από τα φρύδια του να του δίνουν αυτή την έκφραση που είναι σαν να σκέφτεται κάτι που τον θλίβει, ή κάτι που δεν καταλαβαίνει, ή και τα δύο.
Ο Λουκάς είναι ένα ζώο που απο μακριά μοιάζει επιβλητικό και από κοντά είναι ένας χαλβάς με πόδια. Έχει απίστευτη ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, και θέληση να επικοινωνήσει και να καταλάβει τι θέλεις από αυτόν. Σε κοιταει στα μάτια, και προσπαθεί να αντιληφθεί τι του λες, τι ζητάς από αυτόν, και πώς να γίνει ο τέλειος σκύλος και ο τέλειος σύντροφος για εσένα.
Είναι νεότατος, πανέξυπνος και τρυφερός. Αγαπάει τους ανθρώπους, τα σκυλιά, τις γάτες, τον ήλιο, την βροχή, το βουνό, την θάλασσα.
Έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι (με γάτες) και είναι ήσυχος, καθαρός, και τέλειος. Έχει απίστευτη ανάγκη για ανθρώπινη επαφή. Το σκυλί αυτό ήταν έτοιμο για σπίτι από την πρώτη ημέρα που έφυγε από τον δρόμο. Δεν υπερβάλουμε.
Μέχρι να γίνει το πανέμορφο, χαρούμενο κουτάβι που είναι τώρα, ο Κούπερ πέρασε πολλά.
Πείνασε, κρύωσε, φοβήθηκε, πόνεσε, και δεν ευχαριστήθηκε ούτε ένα χάδι, ούτε καλό φαγητό ούτε καν μια μόνο νύχτα ξέγνοιαστου ύπνου. Και όλα αυτά στους πρώτους μήνες της ζωής του, τότε που είχε την περισσότερη ανάγκη. Παρά τα όσα υπέφερε, αποδείχτηκε ένα πολύ δυνατό σκυλί, και πολύ γενναίο.
Όλα τα νίκησε, και όλα τα ξεπέρασε, και σήμερα είναι ένα χαρούμενο, κοινωνικό πλάσμα, που απολαμβάνει επιτέλους όλα όσα δεν χόρτασε πριν.
Το αγαπημένο μας κουτάβι ψάχνει το παντοτινό του σπίτι. Από την στιγμή που κατάλαβε πως εκεί έξω υπάρχει αγάπη, κατάλαβε πως έχει και αυτός πολλή αγάπη να δώσει. Τα χειρότερα πέρασαν, τα καλύτερα έρχονται.
Δείτε την ιστορία του ΕΔΩ
Ναι είναι τόσο χαριτωμένη και τόσο γλυκιά όσο φαίνεται.
Η Μανίλα ήρθε σε μάς λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2022, έκανε τα εμβόλιά της, και πλέον είναι έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι.
Είναι ένα κουτάβι εξαιρετικά χαριτωμένο, που τρέχει και είναι σαν να κινείται ένα άσπρο σύννεφο μέσα στο καταφύγιο. Είναι πολύ γλυκία και πολ΄μωρό ακόμα για να ξέρουμε τι χαρακτήρα έχει. Προς το παρόν έχει τον χαρακτήρα του μωρού, ο οποίος ειναι ο εξής: "τι ωραία που είναι η ζωή ρε παιδιά!"
Ένα γλυκό, ντροπαλό κορίτσι είναι το Μινάκι. Όταν πρωτοήρθε ήταν διστακτική και ντροπαλή, και σε όλα τα καινούργια πράγματα που είδε, που ένιωσε και που αισθάνθηκε, αντέδρασε με μια διακριτική ντροπαλότητα, που ωστόσο της επέτρεψε να είναι λειτουργική, να πάει βόλτα, να αφεθεί σε ένα χάδι.
Ανοίγεται σιγά σιγά, με τον δικό της τρόπο και το δικό της χρόνο, όμως πράγματι ανοίγεται.
Αν έρθετε αν την δείτε, ίσως κάνει μια βόλτα γύρω γύρω κοιτώντας σας από μακριά. Θα κάνει πως μυρίζει από δω, πως χαζεύει από κει, αλλά θα σας έχει στο νου της. Όταν δεν κοιτάτε θα σας κοιτάει, όταν την κοιτάτε θα κάνει πως κοιτάει αλλού. Μετά από λίγη ώρα θα πλησιάσει περισσότερο, μυριζοντας κάτι και καλά, εκεί πιο κοντά.
Μετά θα πλησιάσει ακόμα περισσότερο, θα μυρίσει δίπλα σας, θα μυρίσει εσάς, θα την χαϊδέψετε απαλά, και θα της αρέσει, αλλά πιο πολύ θα μοιάζει ντροπαλή πάρα χαρούμενη.
Το Μινάκι είναι ένα πολύ καλόψυχο πλάσμα, μια μικροσκοπική, κοντή γκεκούλα, που έχει πολλή αγάπη να δώσει, και που της αξίζει πολλή αγάπη να πάρει.
Παραμονή Χριστουγέννων το 2022 κάποιος τον είχε πάρει και τον είχε αφήσει δίπλα σε ένα κάδο σκουπιδιών. Και αυτός έμεινε εκεί, δίπλα στο κάδο, και περίμενε. Περίμενε κάποιος να έρθει και να του λύσει το πρόβλημα. Αυτό κανουν όλα τα σκυλιά, και κυρίως τα κουτάβια. Περιμένουν κάποιον από εμάς, τους ανθρώπους, να εμφανιστούμε και να τους λύσουμε ό,τι πρόβλημα έχουν, και να τους προσφέρουμε ό,τι χρειάζονται, σαν από μηχανής θεός. Ο μικρός ήταν τυχερός και βρέθηκε ο άνθρωπος που τα έκανε όλα αυτά. Τον βγάλαμε Κρις, αφού βρέθηκε χριστουγεννιάτικα, φιλοξενήθηκε από την οικογένεια που τον βρήκε για κάποιο καιρό, μετά ήρθε για λίγο στο καταφύγιο, και έφυγε για το παντοτινό του σπίτι, όπου μεγαλώνει, ομορφαίνει, χαίρεται και ζει την ζωή που του αξίζει.
Το σκυλί είναι τόσο εξωπραγματική η ομορφιά του που ξεχνάμε να συντάξουμε κανονικές προτάσεις όταν μιλάμε για αυτό, και ΑΧ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ - συγγνώμη, μας ξεφεύγουν και επιφωνήματα. Μισό λεπτό να ξεροκαταπιούμε.. Εντάξει. Λοιπόν, ξεκινάμε από την αρχή.
Ο Σογκούν είναι πανέμορφος. Βασικά είναι σαν φουντωτός λύκος σε παλ αποχρώσεις. Αυτό που μας κάνει να λιποθυμούμε όμως είναι ο συνδυασμός εμφάνισης και χαρακτήρα. Ο Σογκούν είναι ένα χαρούμενο κουτάβι, αγαπησιάρικο, τρυφερό και πολύ πολύ πολύ συνεργάσιμο.
Μην τον βλέπετε σοβαρό στις φωτογραφίες, κάτι άκουσε και σήκωσε τα αυτιά του για να καταλάβει τι σημαίνει αυτός ο ήχος που ήρθε από εκεί δεξιά. Δεν είναι σοβαρός. Ούτε ασόβαρος είναι. Είναι ένα κανονικό χαρούμενο μωρό. Του αρέσει η ανθρώπινη επαφή, του αρέσουν οι βόλτες, του αρέσει η ζωή.
Έχει φιλοξενηθεί και σε σπίτι, και ήταν άψογος - όσο άψογο μπορεί να είναι ένα κουτάβι. Είναι ένα σκυλί πολύ ισορροπημένο, και εμείς εδώ έχουμε ελάχιστα πράγματα που μπορούμε να του προσφέρουμε πλέον.
Δεν έχει να γιατρεύει από κάτι, δεν έχει κάτι να μάθει η να ξεπεράσει, είναι έτοιμος για το παντοτινό του σπίτι, και όσο και να μην τον χορταίνουμε, θα μας κάνει πολύ χαρούμενος αν δεν μείνει κοντά μας πολύ ακόμα.