Ένα γλυκό, ντροπαλό κορίτσι είναι το Μινάκι. Όταν πρωτοήρθε ήταν διστακτική και ντροπαλή, και σε όλα τα καινούργια πράγματα που είδε, που ένιωσε και που αισθάνθηκε, αντέδρασε με μια διακριτική ντροπαλότητα, που ωστόσο της επέτρεψε να είναι λειτουργική, να πάει βόλτα, να αφεθεί σε ένα χάδι.
Ανοίγεται σιγά σιγά, με τον δικό της τρόπο και το δικό της χρόνο, όμως πράγματι ανοίγεται.
Αν έρθετε αν την δείτε, ίσως κάνει μια βόλτα γύρω γύρω κοιτώντας σας από μακριά. Θα κάνει πως μυρίζει από δω, πως χαζεύει από κει, αλλά θα σας έχει στο νου της. Όταν δεν κοιτάτε θα σας κοιτάει, όταν την κοιτάτε θα κάνει πως κοιτάει αλλού. Μετά από λίγη ώρα θα πλησιάσει περισσότερο, μυριζοντας κάτι και καλά, εκεί πιο κοντά.
Μετά θα πλησιάσει ακόμα περισσότερο, θα μυρίσει δίπλα σας, θα μυρίσει εσάς, θα την χαϊδέψετε απαλά, και θα της αρέσει, αλλά πιο πολύ θα μοιάζει ντροπαλή πάρα χαρούμενη.
Το Μινάκι είναι ένα πολύ καλόψυχο πλάσμα, μια μικροσκοπική, κοντή γκεκούλα, που έχει πολλή αγάπη να δώσει, και που της αξίζει πολλή αγάπη να πάρει.
