Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Λίλη είναι σαν ένα λουλούδι που έχει ανθίσει και δεν το ξέρει. Νομίζει ότι είναι ακόμα μπουμπούκι κλειστό, και ότι έτσι δεν την βλέπει κανείς.
Μόλις συνειδητοποιήσει ότι τα πέταλά της και τα χρώματά της και τα αρώματά της τα βλέπεις και τα θαυμάζεις, είναι σαν να λέει "μη με θαυμάζετε ακόμα, δεν είμαι έτοιμη, σας παρακαλώ".
Ωστόσο αν την θαυμάσεις διακριτικά και τρυφερά, σιγά σιγά το δέχεται, και έτσι όπως της λες τι ωραία που είναι, είναι σαν να απαντάει "καλή είναι εντάξει, ας μην το κάνουμε θέμα τώρα".
Έτσι είναι όταν είναι σε εξωτερικό χώρο τουλάχιστον. Ένα κοριτσάκι ντροπαλό. Όταν δεν είναι έξω αλλά μέσα, μεταμορφώνεται σε ένα κοινωνικό, τρελό κουτάβι που πέφτει πάνω σου και χαίρεται και παίζει. Και ειδικά αν έχει άλλο ένα κουτάβι για συντροφιά, παίζει σαν τρελή, με τα αυτιά της να πηγαίνουν πέρα δώθε.
Ο λόγος που είναι άλλη έξω, και άλλη μέσα, είναι πιθανότατα ότι δεν βλέπει καλά, και έτσι όταν βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο νιώθει περισσότερη ανασφάλεια. Μια δυσμορφία στη κόρη του ματιού της, την κάνει να μοιάζει άλλες φορές αλλήθωρη, άλλες σχεδόν τυφλή, και σίγουρα τις περισσότερες φορές την κάνει να μοιάζει λίγο αστεία, έτσι όπως προσπαθεί να εστιάσει στην λιχουδιά την οποία μυρίζει αλλά δεν βλέπει πάντα.
Είναι μια σκυλίτσα που δεν έχει μέσα της ίχνος κακιάς, όπως όλα τα κυνηγοσκυλάκια σαν αυτήν.
Είναι νεότατη.
Της λείπει προς το παρόν μια ισορροπία αυτοπεποίθησης, ώστε να μπορέσει να συνδυάσει το ποια είναι στον έξω κόσμο, με το ποια είναι μέσα σε ένα σπίτι, της περισσεύουν αυτιά, και μέλλον. Πολύ μέλλον μπροστά της για να ζήσει όπως δεν φαντάζεται ακόμα ότι μπορεί να ζήσει ένας σκύλος σαν αυτήν.
Είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής
Η Βάφλα είναι λες και είναι χιονισμένη από πάνω έως κάτω, και σε ένα σημείο στην πλάτη της κάποιος άρχισε να την ξεχιονίζει πρόχειρα, και εκεί εμφανίστηκε λίγο γκρι.
Το άσπρο στην γούνα της δεν είναι το άσπρο τού χιονιού ακριβώς, είναι αυτό το ζεστό το άσπρο, το ζαχαρί, το γλυκό. Τόσο γλυκό που νομίζεις ότι μάλλον τρώγεται (και κάπως έτσι απέκτησε και το όνομα της).
Είναι ένα απίστευτα καλό σκυλί, είναι ανθρωποκεντρική, συνεργάσιμη και χαρούμενη. Αν έρθετε να την γνωρίσετε από κοντά, θα συμπεριφέρεται λες και σας ξέρει.
Και έτσι, λες και σας ξέρει, θα έρθει σπίτι σας, θα κάτσει στο σαλόνι σας, και θα μοιραστεί την ζωή σας. Μερικές φορές η υιοθεσία είναι τόσο απλή, και τόσο αρμονική, από την πρώτη ημέρα, και η Βάφλα είναι ένα από αυτά τα σκυλιά που όλα θα τα κάνουν εύκολα.
Ο Πάτρικ παραδόθηκε από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος δεν μπορούσε να τον φροντίσει πλέον, και δυστυχώς, από εκεί που είχε ζήσει την ζωή του σε ένα σπίτι, κατέληξε στο καταφύγιο, και σε μια καθημερινότητα που τον στρεσάρει.
Είναι ένα σκυλί ενεργητικό, με ενέργεια που πρέπει να εκτονώνεται. Χρειάζεται καθημερινή και σωστή άσκηση και εκτόνωση, τόσο σωματική όσο και πνευματική. Δεν είναι ο σκύλος που θα είναι ευτυχισμένος με μια απλή βόλτα στην γειτονιά σε καμμία περίπτωση. Ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να έχει τον χρόνο και την διάθεση να ασχολείται με την εκτόνωση τού σκύλου καθημερινά.
Έιναι πάρα πολύ δεκτικός σε εκπαίδευση, και ενδιαφέρεται πραγματικά να μαθαίνει καινούργια πράγματα και νέους τρόπους επικοινωνίας, και να συνεργάζεται με ανθρώπους.
Λατρεύει να παίζει με το μπαλάκι, και ειναι ένας πολύ καλός τρόπος να εκτονώνεται και ταυτόχρονα να δένεται με τον άνθρωπό του.
Δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με αρσενικά σκυλιά, και δεν είναι το σκυλί που θα κάνει φίλους σκύλους εύκολα, ούτε το χρειάζεται. Γι'αυτο τον λόγο δεν είναι το σκυλί που μπορεί να εκτονώνεται σωστά σε ένα πάρκο σκύλων, παίζοντας με άλλα σκυλιά. Θα μπορούσε να ζήσει με ένα κοινωνικό και ήπιων τόνων θηλυκό σκυλί, αλλά θα ήταν ιδανικό να είναι το μοναδικό κατοικίδιο στο σπίτι.
Είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιής.
Η Ραΐσα βρήκε την πόρτα ανοιχτή σε ένα ξενοδοχείο στην επαρχία που κάνει ανακαίνιση, πλησίασε διστακτικά, της έριξαν λιγο φαγητό και έφαγε λες και δεν είχε φάει ποτέ. Μπήκε σε ένα από τα δωμάτια που ήταν ανοιχτό, ξάπλωσε στο κρεβάτι, και δεν κουνήθηκε από εκεί για πέντε ημέρες. Έβγαινε μια φορά την ημέρα μόνο για να πάει τουαλέτα έξω, γύριζε πίσω στην ζεστασιά, και κοιμόταν.
Ήρθε στην Αθήνα, όπου φιλοξενήθηκε σε σπίτι, και έκανε θεραπεία για ερλίχια. Πλέον είναι υγιής, στειρωμένη και έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι.
Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε την στάση ζωής της σε μία πρόταση, αυτή θα ήταν "χαλάρωσε, ο ήλιος θα ανατείλει και αύριο"
Η Ραΐσα είναι ήσυχη, καθαρή και απίστευτα εύκολη, κουλ και χαλαρή. Είναι το σκυλί που μπορούμε να πούμε με κλειστά μάτια και χωρίς καμμια επιφύλακη ότι είναι το τέλιο κατοικίδιο, και ότι από την πρώτη ημέρα που θα έρθει σπίτι σας, θα είναι σαν να ζούσε πάντα εκεί.
Έχει ζήσει με γάτες, με τις οποίες τα πάει τέλεια. Τα πάει τέλεια με σκυλιά, τα πάει τέλεια με ανθρώπους, είναι εξαιρετική στο σπίτι, καθαρή και ήσυχη, είναι εξαιρετική στο αμάξι, είναι εξαιρετική στον γιατρό, είναι εξαιρετική στο λουρί, είναι εξαιρετική στο καταφυγιο.
Δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Το μόνο που η Ραΐσα δεν είναι, είναι ένα σκυλί για ανθρώπους που θέλουν να κάνουν καθημερινές πεζοπορίες και να παίρνουν τον σκύλο μαζί τους όταν πηγαίνουν για τρέξιμο. Δεν είναι ένα ενεργητικό σκυλί. Καθόλου. Είναι ένα σκυλί που θα αράζει όλη μέρα στον καναπέ, θα βγαίνει ήσυχες και χαλαρές βόλτες, θα γυρνάει σπίτι και θα αράζει πάλι στον καναπέ.
Είναι τόσο ήσυζη που τις πρώτες ημέρες ίσως σας φανεί πως δεν είναι καλά και είναι τοσο υποτονική. Πιστέψτε μας, είναι πολύ καλα. Έχει κανει όλες τις εξετάσεις και είναι υγιέστατη. Απλά έτσι είναι, πολύ ήσυχη και πολύ κουλ.
***Ο Μπολσόι έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζωά που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
___________________
Ήρθε για στείρωση και επανένταξη μια μέρα, και δεν έφυγε ποτέ. Είναι ένα σκυλί που δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε να επιστρέψει στον δρόμο.
Ο Μπολσόι πήρε το όνομά του επειδή είναι σαν χορευτής μπαλέτου, που μια μέρα, φεύγοντας από την παράσταση, τού συνέβησαν διάφορες περιπέτειες και η στολή του ή κάτασπρη λερώθηκε και σκίστηκε, και ο ίδιος πληγώθηκε πολύ.
Αλλά παρόλο που κατέληξε έτσι, λερωμενος και ταλαιπωρημενος, η χάρη του χορευτή δεν μπόρεσε να φύγει από πάνω του, γιατί είναι λες και αυτό είναι κάτι που έχει μέσα του μόνιμα, χωρίς να προσπαθεί.
Η γούνα του ΟΛΟΚΛΗΡΗ έχει τις μπούκλες τις γοργονέ, αυτές τις πολύ λεπτές του κανίς. Είναι ολόκληρος έτσι και τέτοιο τρίχωμα σε τέτοιο σκύλο δεν έχουμε δει ξανά ποτέ. Και όταν στέκεται όρθιος είναι πραγματικά σαν poodle standard, αν εξαιρέσεις την ουρά και το κεφάλι.
Παρόλο που ήθελε κούρεμα από την ημέρα που ήρθε, δεν μας πάει καδριά να κόψουμε αυτές τις τρίχες, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε να ξαναμακρύνουν. Χτενίζουμε και περιποιούμαστε σιγά σιγά, προσπαθώντας να μην του χαλάσουμε τελείως την υπέροχη γου΄να του.
Είναι καταπληκτικό κουτάβι, με δύο πανέμορφα υγρά, κατάμαυρα μάτια, και πριφέρεται στο καταφύγιο σαν ήρεμη δύναμη, που υπάρχει και δεν υπάρχει. Περπατάει και αλφροπατεί, είναι αγέρωχος και ευγενικός, και είναι απίστευτα εντυπωσιακός.
Να έπαιζε και να έτρεχε ανέμελος με τα μαλλιά του τα πλούσια, τα απαλά να ανακατεύονται ανάμεσα σε δάχτυλα που τον πασπατεύουν, και το βλέμμα αυτό το θλιμμένο που σε καρφώνει να ήταν απλά ένα τέχνασμα για να σου κλέψει μια μπουκιά φαγητό, και ας μην πεινάει, γιατί τον ταΐζεις τα καλύτερα και τα ακριβότερα, και τον αγαπάς σαν να είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχεις.
Αυτή να ήταν η ζωή του, και όχι άλλη.
Να μην ζούσε ανεπιθύμητος στον δρόμο, να μην τον είχε διαλύσει εκείνο το αμάξι, που του τσάκισε τα κόκαλα και την ψυχή. Να μην ήταν ο σκύλος που δεν χωράει πουθενά, τόσο που ακόμα και στο κλουβί του κτηνιατρείου στριμώχνεται σε μια γωνιά, λες και προσπαθεί να γίνει μικρός, να μην πιάνει χώρο καθόλου.
Έχει χάσει ήδη το μπροστινό του αριστερό πόδι, και το πίσω δεξιά είναι κομματιασμένο. Προς το παρόν περπατάει στα δύο πόδια, ένα σκυλί είκοσι κιλά και. Αν η αποθεραπεία του πάει καλά, και αρχίσει να χρησιμοποιεί το πίσω του πόδι που χειρουργήθηκε πρόσφατα, θα είναι τρίποδος. Αν όχι, θα είναι δίποδος.
Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι αυτή η θλίψη στα μάτια του τα κουταβίσια. Τον λέμε Τσάρλι, ένα όνομα που ταιριάζει στον σκύλο που φανταζόμαστε ότι μπορεί να γίνει μια μέρα. Ένα σκύλο ανέμελο και παρτσακλό που σε κάνει να γελάς με τις χαζομάρες του.