Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Είναι κοντή, είναι γεροδεμένη, έχει τέλειες γραμμές λες και είναι σχεδιασμένη από κάποιον ώστε τίποτα παράταιρο να μην υπάρχει πάνω της, τα αυτιά της σωστά αυτιά κουνελιού που πάνε και πάνω και κάτω και πλαγίως ανάλογα την διάθεσή της, και είναι και υπέροχος χαρακτήρας.
Έχει προσωπικότητα, έχει αυτοπεποίθηση, έχει στυλ, είναι πανέξυπνη, και μαθαίνει απίστευτα γρήγορα. Η Φοίβη είναι το απόλυτο κουτάβι. Αν την γνωρίσετε θα καταλάβετε τι εννοούμε.
Είναι κοινωνικότατη και γλυκύτατη, επικοινωνιακή συνεργάσιμη και όσο παιχνιδιάρα πρέπει για την ηλικία της
Όπως η συντιρπτική πλειοψηφία των σκυλιών σαν αυτήν, η Όλγα είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Πάντα καλή, πάντα ορεξάτη, πάντα χαρούμενη, πάντα κεφάτη.
Τρελαίνεται για βόλτα, πηγαίναι μπροστά και προσπαθεί να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα, ψάχνοντας μυρωδιές και ανακαλύποντας τον κόσμο. Θα θέλει κάποια εκπαίδευση για να περπαταέι πιο σωστά δίπλα σας μέσα στην πόλη, και για να μην κάνει ολόκληρη την βόλτα λες και είναι μόνη της και κυνηγάει στο βουνό, αλλά μπορεί να το μάθει και αυτό όπως και τα πάντα.
Είναι πολύ τρυφερή και αγαπησιάρα, πάρα πολύ καλή και αγαθή με τα υπόλοιπα σκυλιά, και είναι φρέσκια και απαλή και αγαθή.
Είναι μια σκυλίτσα σαν τα κρύα τα νερά, και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.
Η Μπέλα Μπάξτερ γεννήθηκε προχθές, και άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή, με ενδιαφέρον, με γνήσια απορία και με την αθωότητα του σκύλου που είναι καινούργιος στον κόσμο, φρέσκος και νέος.
Με τα απίστευτα μακριά μάυρα μαλλιά της (εεε...συγγνώμη, αυτία της) βγαίνει την βόλτα της και εξερευνά, πότε μυρίζοντας το έδαφος, πότε αναζητώντας μυρωδιές με το κεφάλι ψηλά.
Επίσης, ως νέα, φρέσκια και ωραία, και ΚΑΙ βελούδινη. Χαϊδεύεις και είναι σαν να ακουμπάς ένα πολύ σπάνιο, πανάκριβο βελούδο, που σχεδόν φοβάσαι μην το χαλάσει και βρωμίσεις με τα χέρια σου.
Είναι αρκετά σπάνια κυνηγόσκυλα σαν αυτήν στην Ελλάδα, και δεν συνηθίζουμε να τα βλέπουμε συχνά. Παρά την ομορφιά της και τον απίστευτο χαρακτήρα της η τύχη της ήταν η ίδια με τα περισσότερα κυνηγόσκυλα στην χώρα μας.
Μας ήρθε από την βόρειο Ελλάδα, και παρά την ταλαιπωρία της, ήρθε και ήταν σαν να μπήκε φρέσκος αέρας στο καταφύγιο.
Είναι ένα πλάσμα πολύ καλό, πάρα πολύ καλόβολο, φιλικό και αθώο, δεν είναι φοβική αλλά έχει αυτή την διστακστικότητα του κυνηγόσκυλου - μην ξεχνάτε ότι τώρα αρχίζει να ανακαλύπτει τον κόσμο.
Πολλή ωρα μας πήρε να γράψουμε την αγγελοια της Ρόξυ, και πάλι θα είναι λετρια, γιατί ό,τι και να πούμε δεν θα είναι αρκετό, ου΄τε αντιπροσωπευτικό. Είναι ένα υπέροχο σκυλάκι, και καλό, και έξυπνο, και ευγενικό και με τρόπους.
Γεννήθηκε στην επαρχία και πετάχτηκε ως ανεπιθύμητη - αν είναι δυνατόν, όπως τόσα και τόσα κουτάβια. Ήρθε σε εμάς με την αδερφή της όπταν ήταν ενάμιση μηνός στρογγυλό, χνουδωτό μωρό, και ήταν η πιο όμορφη χνουδόμπαλα του κόσμου.
Αρχικά έμοιαζε να είναι πιο φοβισμένη από την αδερφή της, και μας πήρε καιρό να καταλάβουμε πως αυτό που βλέπαμε δεν ήταν μόνο ο κλασσικός φόβος του μικρού κουταβιου που απλά δεν ξέρει πράγματα, αλλά και μια σοφία. Ένα ζύγισμα των πραγμάτων και των καταστάσεων του σκύλου που σκέφτεται πριν πράξει.
Ήταν πάντα προσεχτικό μωρό, και είναι ακόμα. Δεν έκανε τρέλες, δεν έβαζε τον ευατό της σε κίνδυνο από κουταβίσια αφέλεια, αλλά πρόσεχε τι θα κάνει και πώς θα το κάνει, και αν κάτι δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει, απλά αποσυρόταν.
Όταν οι μικρές άρχισαν να μαθαίνουν εντολές, η Ρόξυ ήταν η΄πρώτη που έμαθε το κάτσε, και αφού το έμαθε, το έκανε με κάθε ευκαιρία. Δεν καθόταν για ένα δευτερόλεπτο, καθόταν και περίμενε, λες και είχε καταλάβει πως αυτή ήταν η στάση του καλού παιδιου. Το ίδιο ακριβώς συνέβη όταν τα κορίτσια έμαθαν το κάτω. Ή Ρόξυ και το έμαθε πρώτη, και ήξερε από μόνη της να διατηρεί την εντολή, και να μην σηκώνεται αμέσως. Αυτό είναι ένα είδος νοημοσύνης με το οποίο γεννήθηκε, και έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της, και ας είναι μωρό.
Αφού παέι βόλτα, και παίξει και κάνει τιην εκπαιδευτική της ρουτίνα, η Ρόξυ θα σβήσει από μόνη της, και αυτό είναι κάτι που ελάχιστα κουτάβια ξέρουν να το κάνουν. Από μωρό ακόμα, όταν πλέον ειχε κουραστεί, δεν έφτανε ποτέ σε υπερένταση, αλλά επέλεγε μόνη της να μπει στο κρέιτ της, να μασουλήσει ένα παιχνίδι, να αποσυρθει και να ξεκουράσει το σώμα και το μυαλό της.
Γενικά είναι ένα πλάσμα απίστευτα έξυπνο, πολύ γλυκό και καλόβολο, και αν η νέα της οικογένεια δουλέψει λίγο μαζί της σωστά και αρκετά, η Ρόξυ έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος σκυλός
Όταν την πρωτοείδαμε ανοίξαμε το στόμα διάπλατα και κοιτούσαμε εκστασιασμένοι τα απίστευτα σχέδια στην γούνα της. Δεν έμοιαζε με τίποτα που να έχουμ ξαναδεί οι περισσότεροι, τουλάχιστον όχι από κοντά.
Κάποιοι από εμάς παραξενεύτηκαν γιατί έμοιαζε υπερβολικά ιδιαίτερη για να έχει βγει έτσι από μόνη της, και ρωτώντας και δείχνοντας την φωτογραφία της σε φίλους και γνωστούς, ένας από όλους αυτούς επιτέλους αναγνώρισε την ράτσα.
Τα Καταχούλα Λουιζιάνα είναι πάρα πολύ σπάνια εδώ. Είναι μια ράτσα αμερικάνικη, που αρχικά εκτρεφόταν ως κυνηγόσκυλο και δευτερευόντως ως herding dog, και τώρα πλέον όπως οι περισσότερες ράτσες, εκτρέφεται και για κατοικίδιο.
Πώς βρέθηκε ένα τόσο σπάνιο σκυλί να κυκοφορεί αδέσποτο σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχίας δεν έχουμε ιδέα. Η Πόλκα βρέθηκε χωρίς τσίπ επίσης, που σημαινει ή ότι η εισαγωγή της στην χώρα έγινε εντελώς παράνομα, ή ότι γεννήθηκε εδώ.
Όπως και να χει, τώρα πλέον είναι μαζί μας. Είναι ένα γλυκύτατο, καλοσυνάτο και κοινωνικό σκυλάκι. λόγω της ηλικίας και λόγω της ράτσας της, χρειάζεται αρκετή και σωστή εκτόνωση, και μπορεί να γίνει το τέλειο κατοικίδιο.