Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ό,τι ακριβώς φαντάζεστε πως είναι ένα χαριτωμένο κουτάβι, αυτό είναι.
Χαίρεται, χαμογελάει, τρέχει, κάνει χοπ στα χόρτα, περπατάει με το λουρακι του σαν περήφανος κοκοβιός, τον φωνάζεις και τρέχει κατά πάνω σου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, πέφτει ανάσκελα και κάνει κοιλιές, παίζει με τα παιχνίδια του, κουνάει την ουρά του, χωνεται μέσα στα ψηλά χόρτα με τα κοντά του τα πόδια και μετά κάνει πάλι χοπ, και όλα αυτά τα κάνει με μάτια γουρλωτά, με τα πόδια του τα κοντά, την ουρά του την περήφανη, και το σώμα το απίθανο του κοντού σκύλου με ανάστημα.
Είναι τέλειο τέλειο τέλειο σκυλάκι.
Υιοθετήθηκε απο ένα ζευγάρι και ήρθε στην Αθήνα από κάποιο νησί, το ζευγάρι χώρισε και το πρώτο πράγμα που έμεινε στα αζήτητα ήταν ο σκύλος. Αντί να τσακωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα τον πάρει, δεν τον ήθελε κανένας από τους δύο. Ποτέ δεν θα καταλάβουμε μερικά πράγματα αλλά τέλος πάντων.
Ο Τσούκι πλέον είναι μαζί μας και ψάχνει νέα οικογένεια, αυτή την φορά παντοτινή. Θα πρέπει να έχετε θέληση και όρεξη για κουτάβι. Θα περάσετε τέλεια μαζί του, και σε αυτή την ηλικία την τρελή και την πανέμορφη, και σε όλες τις επόμενες.
Βρέθηκε πεταμένη σαν σκουπίδια πριν καν ανοίξει τα μάτια της. Κλασσική πρακτική που μας κάνει πραγματικά να ντρεπόμαστε πλέον. Κάπου υπάρχει μια μάνα που σε μερικούς μήνες πιθανότατα πάλι θα γεννήσει, πάλι θα κάνει κουτάβια ανεπιθύμητα, πάλι θα πεταχτούν στα σκουπίδια και οι πιθανότητες να είναι και εκείνα τυχερά είναι ελάχιστες.
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθούν στην ζωή τόσο μικρά κουτάβια, που πρέπει να ταΐζονται κάθε τρεις ώρες, πρέπει να τα βοηθάει κάποιος να πηγαίνουν τουαλέτα, πρέπει να τα κρατάει ζεστά και ασφαλή.
Η Αφροδίτη και δύο από τα αδέρφια της που επέζησαν είχαν την τύχη να βρουν φιλοξενία σε εθελόντριά μας πού τα φρόντισε με αφοσίωση και συνέπεια, τα μεγάλωσε και πλέον είναι έτοιμα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο.
Η Αφροδίτη ξεκίνησε την ζωή της με τον χειρότερο τρόπο, γιατί κάποιος αποφάσισε πως δεν αξίζει τίποτα, και πως είναι απόλυτα θεμιτό να την αφήσει να πεθάνουν βασανιστικά μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών. Δεν πέθανε, έζησε.
Είναι χαρούμενη και γερή, ένα γλυκύτατο κουτάβι, και είναι σχεδόν έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι. Την έχουμε ανακυρήξει πρόερδο των απανταχού κουταβιών και πάσης Ελλάδος, και αν παρατηρήσετε τις φωτογραφίες της θα καταλάβετε γιατί.
ΝΑΙ, είναι τσοπάνα. Και πιο ώριμα και υπέροχα κουτάβια από τα κουτάβια τσοπάνια δεν υπάρχουν. Πιστέψτε μας
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία της
Βρέθηκε πεταμένος σαν σκουπίδι πριν καν ανοίξει τα μάτια του. Κλασσική πρακτική που μας κάνει πραγματικά να ντρεπόμαστε πλέον. Κάπου υπάρχει μια μάνα που σε μερικούς μήνες πιθανότατα πάλι θα γεννήσει, πάλι θα κάνει κουτάβια ανεπιθύμητα, πάλι θα πεταχτούν στα σκουπίδια και οι πιθανότητες να είναι και εκείνα τυχερά είναι ελάχιστες.
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθούν στην ζωή τόσο μικρά κουτάβια, που πρέπει να ταΐζονται κάθε τρεις ώρες, πρέπει να τα βοηθάει κάποιος να πηγαίνουν τουαλέτα, πρέπει να τα κρατάει ζεστά και ασφαλή.
Ο Τζέρι και δύο από τα αδέρφια του που επέζησαν είχαν την τύχη να βρουν φιλοξενία σε εθελόντριά μας πού τα φρόντισε με αφοσίωση και συνέπεια, τα μεγάλωσε και πλέον είναι έτοιμα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο.
Ο Τζέρι ξεκίνησε την ζωή του με τον χειρότερο τρόπο, γιατί κάποιος αποφάσισε πως δεν αξίζει τίποτα, και πως είναι απόλυτα θεμιτό να τον αφήσει να πεθάνουν βασανιστικά μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών. Δεν πέθανε, έζησε.
Είναι χαρούμενος και γερός, ένα γλυκύτατο κουτάβι, και είναι σχεδόν έτοιμος για το παντοτινό του σπίτι. Είναι λίγο πιο ντροπαλός από τα αδέρφια του, τουλάχιστον έτσι φαίνεται μέχρι τώρα.
Επίσης ναι φυσικά και φαίνεται να είναι τσοπάνης, και τσοπάνης σε άσπρο γκρι είναι σπάνιο πράγμα και μεγαλώνοντας θα γίνει πανέμορφος.
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία του.
Η Ζιζέλ ήρθε σε εμάς μαζί με τα τρία αδέρφια της. Και τα τέσερα κουτάβια ήταν πολύ φοβικά, και δεν μας πλησίαζαν καθόλου.
Πιθανότατα είχαν μεγαλώσει σε απομόνωση, χωρίς επαφή με ανθρώπους και χωρίς να βγαίνουν βόλτες.
Σιγά σιγά όλα τα κουτάβια άρχισαν να πλησιάζουν διστακτικά, και πλέον μπορούμε να τα χειριστούμε και να τα βοηθήσουμε να κοινωνικοποιηθούν.
Η Ζιζέλ είναι ένα σκυλάκι που θα χρειαστεί χρόνο, υπομονή, σταθερότητα και μια σωστή ρουτίνα, ώστε να εμπιστευτεί, να ανοιχτεί και να αρχίσει να απόλαμβάνει μια ζωή κατοικιδίου.
Είναι πολύ γλυκό σκυλάκι και αν έχει κάνει μικρά βήματα στο καταφύγιο, σε ένα σπίτι θα κάνει άλματα.