Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Το Λινάκι είναι το πιο γλυκό, το πιο υποτακτικό και το πιο κοινωνικό κουτάβι, και ήταν έτσι από πολύ μικρή.
Παρόλο που γεννήθηκε από φοβική μάνα, και τα αδέρφια της ήταν πολύ δύσκολο να πιαστούν παρόλο που ήταν μόλις δύο μηνών μωρά, η Λίνα ήταν η μόνη που ήρθε κατευθείαν στα πόδια μας, την πήραμε αγκαλιά και απλά την βάλαμε στο κουτί μεταφοράς.
Έχει μια αθωότητα και πάντα έχει καλή πρόθεση και καλή διάθεση, είναι ένα κουτάβι ανοιχτό, καλοκάγαθο, και αγνό.
Είναι υπέροχη με τα άλλα σκυλιά, παίζει πολύ ευγενικά και ωραία, είναι εξαιρετική με τους ανθρώπους, και πάντα μα πάντα πέφτει ανάσκελα και δείχνει την κοιλίτσα της, δείγμα απόλυτης εμπιστοσύνης.
Είναι σχετικά υποτακτική, αλλά όχι δειλή, απλά είναι πολύ γλυκιά.
Οταν χαμογελάει, είναι λες και χαμογελάει όλος ο κόσμος, λες και έρχεται η άνοιξη. Παρόλο που είναι μικρή ακόμα, φαίνεται ήδη το καλό, γλυκό και τρυφερό σκυλί που θα γίνει όταν μεγαλώσει.
Εμπιστεύεται και αγαπάει τους ανθρώπους, εμπιστεύεται και αγαπάει τους σκύλους, και έχει όλα τα εφόδιά να γίνει ένα εξαιρετικό κατοικίδιο.
Έχει μια ωριμότητα στην χαρά της, και πολύ καλούς τρόπους, και είναι το κουτάβι που όσο χαρούμενο και να είναι, δεν γίνεται ποτέ μα ποτέ κουραστικό.
Δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε να περιγράφουμε. Από την ομορφιά του; Από τον χαρατήρα του; Από το βελούδινο τρίχωμά του;
Είναι ένα σκυλί όνειρο, όχι μόνο εμφανησιακά αλλά και γενικά. Ο Ντακότα είναι νέος, είναι γερός και δυαντός και ώριμος και έξυπνος. Είναι ο σκύλος που θα τον βγάζετε βόλτα στον δρόμο και θα σας κοιτάνε.
Μοιάζει με αυτά τα κυνηγόσκυλα από κάτι παλιους πίνακες του προπερασμένου αιώνα που διακοσμούν παλιά αρχοντικά που έχουν γινει πλέον μουσεία, τους τεράστιους στις χρυσές κορνιζες, που δείχνει ευγενείς λόρδους να έχουν βγει για κυνήγι.
Σαν από τέτοιο πίνακα είναι βγαλμένος.
Ο Ντακότα είναι πολύ καλό σκυλί, ήπιων τίνψ σχετικά, παρά το νεαρό της ηλικίας του και το γεγονός ότι είναι κυνηγόσκυλο, είναι αρκετά καλός στο λουρί, του αρέσει η βόλτα και απολαμβάνει την ανθρώπινη παρέα.
Ό,τι ακριβώς φαντάζεστε πως είναι ένα χαριτωμένο κουτάβι, αυτό είναι.
Χαίρεται, χαμογελάει, τρέχει, κάνει χοπ στα χόρτα, περπατάει με το λουρακι του σαν περήφανος κοκοβιός, τον φωνάζεις και τρέχει κατά πάνω σου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, πέφτει ανάσκελα και κάνει κοιλιές, παίζει με τα παιχνίδια του, κουνάει την ουρά του, χωνεται μέσα στα ψηλά χόρτα με τα κοντά του τα πόδια και μετά κάνει πάλι χοπ, και όλα αυτά τα κάνει με μάτια γουρλωτά, με τα πόδια του τα κοντά, την ουρά του την περήφανη, και το σώμα το απίθανο του κοντού σκύλου με ανάστημα.
Είναι τέλειο τέλειο τέλειο σκυλάκι.
Υιοθετήθηκε απο ένα ζευγάρι και ήρθε στην Αθήνα από κάποιο νησί, το ζευγάρι χώρισε και το πρώτο πράγμα που έμεινε στα αζήτητα ήταν ο σκύλος. Αντί να τσακωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα τον πάρει, δεν τον ήθελε κανένας από τους δύο. Ποτέ δεν θα καταλάβουμε μερικά πράγματα αλλά τέλος πάντων.
Ο Τσούκι πλέον είναι μαζί μας και ψάχνει νέα οικογένεια, αυτή την φορά παντοτινή. Θα πρέπει να έχετε θέληση και όρεξη για κουτάβι. Θα περάσετε τέλεια μαζί του, και σε αυτή την ηλικία την τρελή και την πανέμορφη, και σε όλες τις επόμενες.
Βρέθηκε πεταμένη σαν σκουπίδια πριν καν ανοίξει τα μάτια της. Κλασσική πρακτική που μας κάνει πραγματικά να ντρεπόμαστε πλέον. Κάπου υπάρχει μια μάνα που σε μερικούς μήνες πιθανότατα πάλι θα γεννήσει, πάλι θα κάνει κουτάβια ανεπιθύμητα, πάλι θα πεταχτούν στα σκουπίδια και οι πιθανότητες να είναι και εκείνα τυχερά είναι ελάχιστες.
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθούν στην ζωή τόσο μικρά κουτάβια, που πρέπει να ταΐζονται κάθε τρεις ώρες, πρέπει να τα βοηθάει κάποιος να πηγαίνουν τουαλέτα, πρέπει να τα κρατάει ζεστά και ασφαλή.
Η Αφροδίτη και δύο από τα αδέρφια της που επέζησαν είχαν την τύχη να βρουν φιλοξενία σε εθελόντριά μας πού τα φρόντισε με αφοσίωση και συνέπεια, τα μεγάλωσε και πλέον είναι έτοιμα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο.
Η Αφροδίτη ξεκίνησε την ζωή της με τον χειρότερο τρόπο, γιατί κάποιος αποφάσισε πως δεν αξίζει τίποτα, και πως είναι απόλυτα θεμιτό να την αφήσει να πεθάνουν βασανιστικά μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών. Δεν πέθανε, έζησε.
Είναι χαρούμενη και γερή, ένα γλυκύτατο κουτάβι, και είναι σχεδόν έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι. Την έχουμε ανακυρήξει πρόερδο των απανταχού κουταβιών και πάσης Ελλάδος, και αν παρατηρήσετε τις φωτογραφίες της θα καταλάβετε γιατί.
ΝΑΙ, είναι τσοπάνα. Και πιο ώριμα και υπέροχα κουτάβια από τα κουτάβια τσοπάνια δεν υπάρχουν. Πιστέψτε μας
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία της