Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Βελούδινα πλάσματα σε λάθος χέρια μονίμως, και όταν φτάνουν να καταλήξουμε σε εμάς πάντα κάτι έχει σπάσει. Κάτι έχει σπάσει στο σώμα τους, ή στην ψυχή τους ή και στα δύο.
Ο Οδυσσέας βρέθηκε στο Καπανδρίτι με το πίσω αριστερό του πόδι αγκυλωμένο από παλιό κάταγμα, να κυκλοφορεί μόνος του αναζητώντας μην ξέροντας ούτε αυτός τι. Αυτό που τα σκυλιά αυτά αναζητούν είναι συνήθως κάτι που δεν είχαν έτσι κι αλλιώς ποτέ. Έχει ακρωτηριαστεί και πλέον θα είναι τρίποδος.
Όταν πήγαμε να τον μαζέψουμε ήταν σε πανικό, πονούσε και γαύγιζε, και μας είχαν πει πως είναι επιθετικός. Το σκυλί αυτό δεν έχει ίχνος επιθετικότητας. Αυτό που έχει είναι βελούδινο τρίχωμα και βελούδινη ψυχή.
Είναι ένας σκύλος όνειρο. Πιο βελούδινο από το δικό του τρίχωμά δεν υπάρχει, πιο εντυπωσιακά αυτιά επίσης δεν υπάρχουν, και όταν έρχεται και σου χαϊδεύεται θέλεις να του ζαρώσεις κι άλλο το πρόσωπο, που είναι φτιαγμένο λες και από ζυμάρι, και να τον πλάσεις ξανά από την αρχή.
Είναι πολύ φιλικό και αγαθό σκυλί, που τα πάει τέλεια και με τα υπόλοιπα σκυλιά και με τους ανθρώπους. Εμπιστεύεται, ακολουθεί, χαίρεται και παίζει και είναι επίσης και πάρα πολύ χαδιάρης. Τα υπέροχα αεροπλανικά αυτιά του τον κάνουν να μοιάζει σαν να είναι έτοιμος να πετάξει, το λεπτό, αθλητικό του σώμα και το βελούδινο τρίχωμά του τον κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά πιο πολύ ξεχωρίζει επειδή είναι ένα πάρα πολύ καλό σκυλί.
Ξέρετε να τραγούδι παλιό, ο Τζώνης ο μπόγιας; (στίχοι, μουσική Γκάτσος/Χατζιδάκις, όχι για να μην νομίζετε ότι είναι τίποτα τυχαίο).
Αυτό του τραγουδάμε, οι στίχοι πάνε κάπως έτσι: "Ο Τζώνης είμ’ ο μπόγιας χάιχο χάιχο τους φίλους μου έχω σφάξει χάιχο χάιχο"
Και έτσι όπως πάει το χάιχο το ρυθμικό, έτσι πάνε και τα πόδια του τα βαριά κι ασηκωτα. Περπάτημα μάγκα, προγούλι εννοείται και βλέμμα σοβαρό τύπου δεν σηκώνω πολλά - έτσι είναι ο Τζόνι.
Είναι κουτάβι σοβαρό και ώριμο, που ακόμα και όταν παίζει, είναι σαν να προσπαθεί να σου κάνει την χάρη επειδή ξέρεις πως είναι κουταβι και περιμένεις να δεις να κάνει και κάτι κουταβίσιο βρε αδερφέ.
Παίζει και έχει το ύφος "τέλος πάντων, ας το κάνω και αυτό μέχρι να μεγαλώσω". Το ύφος του όταν περπατάει αργά και βαριεστημένα είναι λες και πήγε στο καφενείο και δεν τον κεράσαν ούζο, δεν του'δωσαν κρασί (επίσης στίχοι από το τραγούδι) και τώρα έχει παρεξηγηθεί.
Μέσα σε όλα αυτά, ταυτόχρονα είναι ΚΑΙ τρυφερός. Έρχεται με αυτό το ύφος και κάθεται και τον χαϊδεύεις, και ρίχνει το βάρος του πάνω σου και σε γοητεύει γιατί σκέφτεσαι "πωπω κοίτα, ο Τζόνι ο βαρύς, έχει αυτή την ευαίσθητη πλευρά που την έδειξε σήμερα μόνο σε μένα". Εντάξει, όσα και να γράφουμε δεν τελειώνουν ποτέ.
Ο Τζόνι είναι μωρό, αλλά είναι μωρό ώριμο. Δεν έχουμε δει πιο ώριμο κουτάβι. Βλέπεις από τώρα αυτό το κάτι που έχει από τσοπανόσκυλο, φτιαγμένο για να κάθεται σοβαρό και να γεμίζει τον χώρο με την παρουσία του. Μόνο η παρουσία του φτάνει.
Πάει βόλτα - πήγε από την πρώτη μέρα που του περάσαμε λουρί λες και ήξερε, πάει τουαλέτα στην βόλτα λες και είναι αυτονόητο ότι αυτό θα έκανε, μπορεί και να παίξει με παιχνίδια αλλά συνήθως από καθιστός γιατί βαριέται, και όταν τον βάλεις στο κρέιτ ξαπλώνει και κοιμάται και τέλος.
Δεν έχουμε ακούσει ούτε μια φορά την φωνή του. Δεν γκρίνιαξε ποτέ σαν κουτάβι, δεν έκανε βλακείες και συνεχίζει να μην κάνει. Ίσως να είναι και ιδανικό κουτάβι για κάποιον που φοβάται την δουλειά που χρειάζονται τα κουτάβια και δεν έχει ούτε την εμπειρία ούτε την όρεξη να ασχοληθεί με τις τρέλες αυτής της ηλικίας.
Το Λινάκι είναι το πιο γλυκό, το πιο υποτακτικό και το πιο κοινωνικό κουτάβι, και ήταν έτσι από πολύ μικρή.
Παρόλο που γεννήθηκε από φοβική μάνα, και τα αδέρφια της ήταν πολύ δύσκολο να πιαστούν παρόλο που ήταν μόλις δύο μηνών μωρά, η Λίνα ήταν η μόνη που ήρθε κατευθείαν στα πόδια μας, την πήραμε αγκαλιά και απλά την βάλαμε στο κουτί μεταφοράς.
Έχει μια αθωότητα και πάντα έχει καλή πρόθεση και καλή διάθεση, είναι ένα κουτάβι ανοιχτό, καλοκάγαθο, και αγνό.
Είναι υπέροχη με τα άλλα σκυλιά, παίζει πολύ ευγενικά και ωραία, είναι εξαιρετική με τους ανθρώπους, και πάντα μα πάντα πέφτει ανάσκελα και δείχνει την κοιλίτσα της, δείγμα απόλυτης εμπιστοσύνης.
Είναι σχετικά υποτακτική, αλλά όχι δειλή, απλά είναι πολύ γλυκιά.
Οταν χαμογελάει, είναι λες και χαμογελάει όλος ο κόσμος, λες και έρχεται η άνοιξη. Παρόλο που είναι μικρή ακόμα, φαίνεται ήδη το καλό, γλυκό και τρυφερό σκυλί που θα γίνει όταν μεγαλώσει.
Εμπιστεύεται και αγαπάει τους ανθρώπους, εμπιστεύεται και αγαπάει τους σκύλους, και έχει όλα τα εφόδιά να γίνει ένα εξαιρετικό κατοικίδιο.
Έχει μια ωριμότητα στην χαρά της, και πολύ καλούς τρόπους, και είναι το κουτάβι που όσο χαρούμενο και να είναι, δεν γίνεται ποτέ μα ποτέ κουραστικό.
Δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε να περιγράφουμε. Από την ομορφιά του; Από τον χαρατήρα του; Από το βελούδινο τρίχωμά του;
Είναι ένα σκυλί όνειρο, όχι μόνο εμφανησιακά αλλά και γενικά. Ο Ντακότα είναι νέος, είναι γερός και δυαντός και ώριμος και έξυπνος. Είναι ο σκύλος που θα τον βγάζετε βόλτα στον δρόμο και θα σας κοιτάνε.
Μοιάζει με αυτά τα κυνηγόσκυλα από κάτι παλιους πίνακες του προπερασμένου αιώνα που διακοσμούν παλιά αρχοντικά που έχουν γινει πλέον μουσεία, τους τεράστιους στις χρυσές κορνιζες, που δείχνει ευγενείς λόρδους να έχουν βγει για κυνήγι.
Σαν από τέτοιο πίνακα είναι βγαλμένος.
Ο Ντακότα είναι πολύ καλό σκυλί, ήπιων τίνψ σχετικά, παρά το νεαρό της ηλικίας του και το γεγονός ότι είναι κυνηγόσκυλο, είναι αρκετά καλός στο λουρί, του αρέσει η βόλτα και απολαμβάνει την ανθρώπινη παρέα.
Όλοι οι σκύλοι γλυκαίνουν όσο μεγαλώνουν, υπάρχουν όμως και σκυλιά ενήλικα που καταλαβαίνεις πως ήταν πάντα γλυκά, από τα νιάτα τους. Ένα τέτοιο σκυλί είναι η Ευτυχία μας η γκεκούλα.
Η γλυκά της ψυχής της φαίνεται στα μάτια της. Βρέθηκε αδέσποτη να περιφέρεται στους δρόμους, με το πόδι της και την καρδιά της σπασμένα. Ένα σκυλί που ζει για τους ανθρώπους, που είχε την τύχει να την δει μια εθελόντρια που κατάλαβε την ανάγκη της, επικοινώνησε μαζί μας και έτσι η Ευτυχία ήρθε στα χέρια μας.
Πλέον είναι σε φιλοξενία, και απολαμβάνει το μαλακό κρεβάτι και την ασφάλεια ενός σπιτιού. Είναι εξαιρετική. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε πόσο εξαιρετική. Είναι πεντακάθαρη, περιμένει την βόλτα της για να πάει τουαλετα, δεν τραβάει στο λουρί, είναι καταπληκτική στο σπίτι, και μετά τις γάτες και με τα άλλα τρία σκυλιά, και γενικά είναι ένα σκυλάκι που ξέρει ακριβώς πως να συμπεριφερθεί σαν κατοικίδιο σε ένα διαμέρισμα.
Είναι απίστευτα τρυφερό σκυλί, απίστευτα ανθρωποκεντρικό, και απίστευτα καλό, και όταν χαίρεται κάνει κάτι πηδηματάκια λες και είναι κουτάβι, με τα ποδαράκια της που μοιάζουν με βατράχου, και τα αυτιά της να πηγαίνουν κάνω κάτω. Καμμιά φορά όταν της πετάς ένα παιχνιδι, πάει διστακτικά και το πιανει για λίγο στο στόμα της, λες και δεν ξέρει αν πρέπει, λες και δεν θυμάται καλά αν έτσι έκανε όταν ήταν κουτάβι. Αν επιμείνεις αρχίζει να κάνει και τραβήγματα δειλά δειλά, και γενικά είναι σε πολύ καλό δρόμο να μάθει να παίζει και πάλι.
Η αγαλλίαση που νιώθουμε βλέποντας την να κοιμάται άνετη και ξεγνοιαστη στο κρεβάτι της δεν περιγράφεται.
Την βγάλουμε Ευτυχία γιατί θέλαμε ένα όνομα που να είναι όμορφο σαν την ψυχή της, και καλότυχο όσο ευχόμαστε να είναι και αυτή.
Η Ευτυχία θα έρθει στο σπίτι σας και θα προσαρμοστεί αμέσως, δεν θα σας δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, και θα την αγαπήσετε με το που την δείτε. Το μόνο που θέλει είναι τρεις βόλτες την ημέρα, λίγο παιχνίδι που το λατρεύει, χάδια, καλο φαγητό και ανθρώπινη συντροφιά.
Όταν βρίσκεται στην φύση φυσικά και το κυνηγόσκυλό μέσα της ξυπνάει, και την βλέπεις σε όλο της το μεγαλείο, ωστόσο έχει προσασμοστεί πλήρως και σε αστικό περιβάλλον, και απολαμβάνει τις βόλτες στην πόλη.
Το δεξί της πόδι έχει παλιό κάταγμα που έχει πλέον δέσει κάπως στραβά, και το πόδι αυτό είναι λίγο πιο κοντό από το άλλο. Πλέον δεν πονάει όσο πονούσε στις αρχές, και είναι απόλυτα λειτουργική, περπαταέι, τρέχει και παίζει σαν να μην συμβαινει τίποτα (και πηδάει και στον καναπέ, αν και απο τον καναπέ προτιμάει το κρεβατι σκύλου ή το κρέιτ.
Ό,τι ακριβώς φαντάζεστε πως είναι ένα χαριτωμένο κουτάβι, αυτό είναι.
Χαίρεται, χαμογελάει, τρέχει, κάνει χοπ στα χόρτα, περπατάει με το λουρακι του σαν περήφανος κοκοβιός, τον φωνάζεις και τρέχει κατά πάνω σου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, πέφτει ανάσκελα και κάνει κοιλιές, παίζει με τα παιχνίδια του, κουνάει την ουρά του, χωνεται μέσα στα ψηλά χόρτα με τα κοντά του τα πόδια και μετά κάνει πάλι χοπ, και όλα αυτά τα κάνει με μάτια γουρλωτά, με τα πόδια του τα κοντά, την ουρά του την περήφανη, και το σώμα το απίθανο του κοντού σκύλου με ανάστημα.
Είναι τέλειο τέλειο τέλειο σκυλάκι.
Υιοθετήθηκε απο ένα ζευγάρι και ήρθε στην Αθήνα από κάποιο νησί, το ζευγάρι χώρισε και το πρώτο πράγμα που έμεινε στα αζήτητα ήταν ο σκύλος. Αντί να τσακωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα τον πάρει, δεν τον ήθελε κανένας από τους δύο. Ποτέ δεν θα καταλάβουμε μερικά πράγματα αλλά τέλος πάντων.
Ο Τσούκι πλέον είναι μαζί μας και ψάχνει νέα οικογένεια, αυτή την φορά παντοτινή. Θα πρέπει να έχετε θέληση και όρεξη για κουτάβι. Θα περάσετε τέλεια μαζί του, και σε αυτή την ηλικία την τρελή και την πανέμορφη, και σε όλες τις επόμενες.