Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Σουζάνα γεννήθηκε στον δρόμο, όπως τόσα και τόσα κουτάβια που γεννιούνται στην χώρα μας χωρίς μέλλον, και χωρίς καμμία ελπίδα.
Ήρθε σε εμάς με τα αδέρφια της, και στην αρχή όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν πλησίαζαν ανθρώπους και γαύγιζαν συνεχώς.
Την ημέρα που έφτασε στο καταφύγιο, βρώμικη και φοβισμένη, πήγαμε να την βγάλουμε από το κρέιτ του βαν και απειλούσε πως θα μας δαγκώσει. όχι μόνο δεν δάγκωσε, αλλά την βγάλαμε, την κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, και την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας με μια πετσέτα για αρκετή ώρα.
Κούρνιασε εκεί και δεν κουνιόταν. Κάποια στιγμή χαλάρωσε και τα ματάκια της έκλεισαν.
Από εκεί και πέρα έγινε και γίνεται μεγάλη προσπαθεια για να κοινωνικοποιηθεί και αυτή και τα αδέρφια της. Από τα τέσσερα κουτάβια, η Σουζάνα είναι η πιο κοινωνική, η πιο χαδιάρα, και η πιο γενναία.
Ήταν αυτή που μας πλησίασε πρώτη φορά, αυτή που δέχτηκε χάδια και μάλιστα έδειχνε να τα απολαμβάνει, αυτή που κούνησε πρώτη φορά την ουρά της.
Ειναι πανέμορφη, τρίχρωμη, και μοιάζει λες και την έχει ζωγραφίσει κάποιος ζωγράφος με όλα τα χρώματα της παλέτας για σκύλους. Παίζει με τα παιχνιδάκια της χωρίς να είναι διεκδικητική και χωρίς να τσακώνεται ποτέ, τρώει λιχουδιές από το χέρι και είναι γλυκύτατη και έτοιμη σχεδόν για ένα παντοτινό σπίτι.
Έχει αρχίσει ήδη να βγαίνει τι πρώτες τις βόλτες με λουρί, και είναι υπέροχη. Χαμογελάει, κυλιέται στο γρασίδι και της αρέσει τόσο πολύ ο νέος αυτός κόσμος που ανακαλύπτει που σχεδόν δεν θυμίζει καθόλου το φοβικό κουτάβι που πρωτογνωρίσαμε.
Η Μπρουκ γεννήθηκε στον δρόμο, όπως τόσα και τόσα κουτάβια που γεννιούνται στην χώρα μας χωρίς μέλλον, και χωρίς καμμία ελπίδα.
Ήρθε σε εμάς με τα αδέρφια της, και στην αρχή όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν πλησίαζαν ανθρώπους και γαύγιζαν συνεχώς.
Την ημέρα που έφτασε στο καταφύγιο, βρώμικη και φοβισμένη, πήγαμε να την βγάλουμε από το κρέιτ του βαν και απειλούσε πως θα μας δαγκώσε, και αυτή και τα αδέρφια της. Όχι μόνο δεν δάγκωσε, αλλά την βγάλαμε, την κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, και την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας με μια πετσέτα για αρκετή ώρα.
Και η Μπρουκ και τα υπόλοιπα μωρά χαλάρωσαν αρκετά, και μετά άρχισε η προσπάθεια κοινωνικοποίησής τους στο καταφύγιο.
Όσο και να μοιάζανε όλα τα μωρά στην αρχή, η Μπρουκ ξεχώριζε από το ανοιχτό καφέ στα αυτιά και στο πάνω του κεφαλιού της, που έμοιαζε πάντα σαν να φοράει ένα περουκίνι, από εκείνα τα παλιά του περασμένου αιώνα.
Είναι λίγο πιο διστακτική από τις αδερφές της, και λίγο πιο μαζεμένη, και το μουτράκι της σε συνδυαμό με το περουκίνι της, της δίνουν πάντα ένα ύφος σαν μουτρωμένο που μας κάνει ακόμα πιο πολύ να θέλουμε να κατακτήσουμε το μυαλό της και την καρδιά της.
Της αρέσει πολύ να παίζει με παιχνιδια, και της αρέσει πολύ να τρώει και σαλαμάκια από το χέρι, και όταν καμμιά φορα την παίρνουμε αγκαλιά, γκρινιάζει για δύο δευτερόλεπτα, και μετά κάθεται στην ποδιά μας και χαλαρώνει, γίνεται ένα μικρό κουβαράκι και κοιμάται.
Έχει ήδη αρχίσει να βγαίνει τις πρώτες τις βόλτες με λουρί μόνη της, χωρίς τις αδερφές της, και είναι υπέρπχη. Μπροστά της ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος, γεματος ευκαριες, μυρωδιές, αισθήσεις και πράγματα μαγικά για ένα κουτάβι, και η Μπρουκ σε λίγο καιρό δεν θα θυμίζει καθόλου το φοβικό σκυλάκι που πρωτογνωρίσαμε.
Πολύ τυπικό και συνηθισμένο το όνομά της, το ξέρουμε, αλλά πραγματικά αυτηνής ταιριάζει. 'Εχει το χρώμα και έχει και την γλύκα.
Η Κούκι ζούσε με μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία προφανώς την φρόντιζε, ωστόσο την άφηνε να γεννάει και κανείς δεν ξέρει τι απογίνονταν τα κουτάβια.
Όταν η γυναίκα πέθανε η μικρή άλλαξε χέρια, και τελικά κατέληξε σε εμάς για να στειρωθεί, και εμείς την λατρέψαμε. Η Κούκι είναι ένα σκυλάκι που μπορεί να υιοθετηθεί χθες. Είναι καταπληκτική.
Είναι κοινωνική, είναι γλυκιά, είναι καλή με τα σκυλιά, καλη με τους ανθρώπους, πάει την βόλτα της με λουρί και παίζει με τον φίλο της τον Χουντίνι.
Είναι ένα μικροσκοπικό σκυλάκι, γύρω στα 15 κιλά, γλυκιά σαν μπισκότο, φρέσκια, αφράτη και χαμογελαστή.