Ο Φοίβος είναι σαν να τον είχε πάρει ο ύπνος το βράδυ λουσμένο αλλά με βρεγμένα ακόμα μαλλιά, έχοντας ξεχάσει την μουσική στο διαπασών, και ξαφνικά ξύπνησε το πρωί με τα μάτια του να τον κόβουν επειδή είχε ξεχάσει να βγάλει τους φακούς του, τα μαλλιά του φριζαρισμένα καθώς στέγνωσαν μόνα τους στον ύπνο, και μια απορία για το πώς πήγε τόσο λάθος αυτή η νυχνα ταυτόχρονα με μια ξινίλα λόγω του μαλλιού, λόγω των φακών που τον κόβουν, και λόγω του ότι ανακάλυψε έκτος των άλλων ότι του τελειώσε ο καφές.
Καταλαβαίνετε τι έχουμε πάθει με το σκυλί και την εμφάνισή του, και το πόση έμπνευση μας δημιουργεί το όλο του ανάστημα και η μούρη και το ύφος του.
Εκτός από όλα τα παραπάνω, ο Φοίβος είναι ο κλάσσικός τσοπάνης που βαριέται την ζωή του αρκετά, που βγαίνει να μυρίσει και να κάνει τσίσα του αργά και βαριεστημένα, και που η φιλοσοφία ζωής του είναι "γιατί να προσπαθώ πού, δεν βλέπω τον λόγο/ γιατί να κάθομαι αφου μπορώ να είμαι ξαπλωμένος/ γιατί να παώ πιο κει αφού μπορώ να μείνω εδω που είμαι"
Είναι αστείος, είναι τέλειος, και όπως όλα τα τσοπανόσκυλα, θα γίνει εξαιρετικό κατοικίδιο, γιατί είναι συνεργάσιμος, και είναι και πάρα πολυ κουλ.
Ο Φοίβος είχε βρεθεί με ένα σχοινί χωμένο βαθειά στον λαιμό του, να έχει γίνει ένα με το δέρμα του που σιγά σιγά σάπιζε. Προφανώς όταν ήταν κουτάβι κάποιος τον έδεσε, τον παράτησε, το σχοινί παρέμεινε γύρω από τον λαιμό του, και όσο αυτός μεγάλωνε, το σχοινί έμπαινε όλο και πιο μέσα στον λαιμό του.
Τώρα πλέον έχει ένα σημάδιι γύρω από τον λαιμό όπου λείπουν κάποιες τρίχες και τίποτε άλλο. Κανένα τράυμα δεν του έχει μείνει από τα όσα έχει περάσει, και περπαταέι στο λουρί μια χαρά.
Εμείς τον γνωρίσαμε το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, και τον ερωτευτήκαμε. Για τα μούτρα του τα μουτρωμένα, για τα μαλλιά του τα ανακατεμένα, και για τον χαρακτήρα του τον υπέροχο.
