Προβατάκι ασπρόμαυρο με δύο πορτοκαλί κοτσίδες και ένα μαλλί απαλό, από αυτά που βάζεις μέσα το χέρι σου και είναι σαν να το βάζεις σε αφρό. Αυτό είναι η Ινώ.
Πάει βόλτα με λουρί με τις ατσούμπαλες πατούσες τις και μετά κάθεται στο γρασίδι με τα μαλλιά της να ξεχύνονται και να αναμιγνύονται με τα χόρτα και τα φύλλα. Είναι ένα κουτάβι που έχει την χαριτωμενιά του σκύλου μωρού, και ταυτόχρονα έχει την ηρεμία του μεγάλου σκύλου, που ξέρει να ηρεμεί και που ξέρει να συνυπάρχει.
Η Ινώ έχει ήδη περάσει από το πρόγραμμα των φυλακών, όπου έμεινε για κάποιες εβδομάδες σε περιβάλλον που πλησιάζει αυτό ενός σπιτιού, και έμαθε κάποια βασικά πράγματα που οι σκύλοι οι οποίοι συζούν με ανθρώπους πρέπει να ξέρουν.
Ψάχνει το παντοτινό της σπίτι και πραγματικά θέλουμε να το βρει σύντομα. Όχι μόνο γιατί της αξίζει αυτηνής να μεγαλώσει με μια οικογένεια, και όχι στο καταφύγιο, αλλά γιατί είναι κρίμα όλα αυτά που η απίστευτη ηλικία της έχει να προσφέρει, να μην τα χαρεί κάποιος αποκλειστικά. Κάποιος που θα την αγαπάει κάθε μέρα, όλη μέρα.
