Είναι απίστευτα γλυκός και το πιο γλυκό πράγμα επάνω του ήταν από την αρχή αυτός ο μικρός δισταγμός που είχε όταν σε πρωτοέβλεπε.

Ξεχαρβαλωνόταν να κουνάει την ουρά του το σκυλάκι, πραγματικά χαιρόταν τόσο μα τόσο πολύ με την ανθρώπινη παρουσία στον χώρο, που δεν σταματούσε να χαμογελάει και να κουνιέται πέρα δώθε. Φαινόταν πως η καρδιά του ήθελε να τρέξει προς τα σένα και να σε προϋπαντήσει, αλλά αρχικά είχε ένα δισταγμό, λες και δεν ήταν σίγουρος να τού επιτρέπεται.

Σιγά σιγά, άρχισε να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Και όλο και περισσότερο. 

Πλέον έχει γίνει ένα κοινωνικό, χαρούμενο σκυλάκι. Αυτός ο δισταγμός που είχε μέσα του στην αρχή, υπάρχει ακόμα κάποιες φορές. Θα τον δείτε όταν δεν είναι σίγουρος για κάτι, όταν κάτι φοβάται, όταν κάτι δεν το ξέρει. 

Αλλά πάντα υπερτερεί αυτού του δισταγμού η ανάγκη του για επικοινωνία, για αγάπη και για συντροφιά. 

Όταν βγάζουμε βόλτες τα σκυλιά στο κτήμα τις ημέρες εθελοντισμού, ο Μοντάνα έρχεται πάντα μαζί μας. Του αρέσει απίστευτα που συμμετέχει σε ό,τι γίνεται, του αρέσει η παρέα, είναι σαν να λέει με όλο του το είναι ΠΩΠΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΩΡΑΊΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ Ε;;;;;

Ο Μοντάνα και ο (πιθανότατα) αδερφός του, ο Τόνι ήρθαν από το δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης

Ο Μοντάνα θα σας αγαπήσει πολύ, παρά πολύ. Οσο διστάσει να σας πλησιάσει τα πρώτα δέκα λεπτά, τόσο και άλλο τόσο θα σας λατρέψει, με το που καταλάβει πως ειστε εκεί για να γίνεται φίλος του.