Καλά εντάξει, δεν φαντάζεστε τι έρωτας είναι αυτος. Τον καψουρευτήκαμε από την πρώτη στιγμή που τον είδαμε, όταν ήταν μια σταλιά μωρό, με ψώρα και αραιά μαλλιά και ύφος σοβαρό, βαρύ κι ασήκωτο.
Για το όνομά του ζητήσαμε στα σόσιαλ μίντια να μας πουν ιδέες, και το Ναπολέων προτάθηκε δύο τρείς φορές. Το δεύτερο πιο προτεινόμενο όνομα ήταν το αχινός, αλλά δεν καταλαβαιναμε την ομοιότητα με αχινό, πραγματικά!! Το μαύρο τεντωμένο μαλλι περιμετρικά στο κεφάλι δεν μας θύμιζε τίποτα απολύτως!
Ο Ναπολέων ανάρωσε, μεγάλωσε, εμβολιάστηκε και είναι έτοιμος για ένα παντοτινό σπίτι.
Το ύφος του αυτό το βαρύ κι ασήκωτο το ξεφορτώθηκε από την πρώτη εβδομάδα, και στην θεση του ήρθε ένα χαμόγελο που έμεινε. Στις περισσότερες φωτογραφίες είναι χαμογελαστός γιατί είναι γενικά χαμογελαστός.
Το όνομά του προσπαθούμε να το χρησιμοποιούμε όποτε πρέπει και σωστά, αλλά μας βγαίνει ατυθόρμητα να τον φωνάζουμε μπούλη. ΓΙΑΤΙ ΕΊΝΑΙ ΜΠΟΥΛΗΣ.
Καταρχάς είναι στρογγυλός. Πολύ στρογγυλός. Κατά δεύτερον είναι κάπως αθώος. Μόνος του δεν παίρνει εύκολα πρωτοβουλία, συνήθως μιμείται. τρέχει πχ ένα άλλο σκυλί; Τρέχει και αυτός. Περπατάμε εμεις, περπατάει και αυτός. Μόνος του αν είναι να επιλέξει, προφανώς θα περνούσε όλη την ημέρα ξάπλα.
Είναι γενικά βαρύς τύπος, όχι σε χαρακτήρα, αλλά σε σώμα και ενέργεια. Φυσικά και είναι κουτάβι, και θα χαρεί και θα παίξει σαν κουτάβι, αλλά φαίνεται ήδη πως θα γίνει σκύλος που ψιλοβαριέται και που είναι μέτριας εκτόνωσης.
Με το μαλλι του το πλούσιο, την στρογγυλή κοιλιά του και το φουντωτό του κεφάλι, είναι κανονικά σαν αρκουδάκι. Θες να γελάσεις, θες να τον ζουμπήξεις, θες να οτυ κάνεις όλα τα χατήρια, θες να γυρίζεις πίσω τον χρόνο κάθε εβδομάδα, ώστε να ευχαριστηθείς αυτή την ηλικία όσο δεν πάει, ξανά και ξανά.
