Είναι κάτι στιγμές που έχεις ετοιμαστεί να βγεις, είσαι έτοιμος, ντυμένος με τα κλειδιά στο χέρι δύο δευτερόλεπτα πριν βγεις από την πόρτα, και ξαφνικά το βλέμμα σου πέφτει επάνω τους και θέλεις να ακυρώσεις ό,τι έχεις κανονίσει, θέλεις να αλλάξεις ρούχα, να βάλεις πυτζάμες, να στείλεις μια δικαιολογία σε ένα μήνυμα στα γρήγορα, και να μείνεις σπίτι.
(Παπιγιόν και Σελίν, και οι δύο από εμάς, υιοθετημένες από την Στέλλα με δέκα χρόνια διαφορά)
________________________
Φανταστείτε ένα Αγγλικό Σέτερ, ασπρόμαυρο, με τις πιτσιλιές τις όμορφες που κάνουν το σκυλί να μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής. Τώρα μικρύνετε το ύψος των ποδιών στο ένα πέμπτο περίπου.
Συγχαρητήρια! Μόλις φτιάξατε την Παπιγιόν!
Η Παπιγιόν είναι σαν ένα λουκάνικο να φοράει μια προβιά Σέτερ. Την κοιτάς και περιμένεις να σηκωθεί όρθια για να δεις ολόκληρο τον σκύλο, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι είναι όρθια, και ό,τι ολόκληρος ο σκύλος είναι αυτός. Δεν έχει άλλο!
Τέλος πάντων, πέρα από την εμφάνιση που σε κάνει να θες να την κοιτάς και να την ξανακοιτάς, να σας πούμε για τον χαρακτήρα της.
Είναι τέλεια. Είναι γλυκιά, τρυφερή, χαριτωμένη, καλή, είναι ήσυχη, αλλά άμα θέλει τρέχει κιόλας με τα αυτιά της μια να ακουμπάνε στο πάτωμα, μια να ανεβαίνουν πέντε εκατοστά πάνω από την γη, πάει και βόλτα με λουρί και γενικά, όσο μπόι της λείπει, τόση αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα έχει.
