Τα γέρικα σκυλιά έχουν μια σοφία δική τους. Ό,τι χαρακτήρα και να είχαν στα νιάτα τους, ό,τι ζωή και να έχουν ζήσει μέχρι την στιγμή που έρχοντα στα χέρια σου, το ηλικιωμένο σκυλί που γνωρίζεις είναι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο σοφό.
Ένα τέτοιο σκυλί είναι και ο Μπομπ. Έχει μια στωικότητα, μια ωριμότητα και ένα βλέμμα βαθύ, λες και μέσα στα μάτια του μπορείς να διαβάσεις ιστορίες που έχει ζήσει και πράγματα που έχει μάθει.
Ο Μπομπ ήρθε σε εμάς για θεραπεία λεϊσμανίασης και επανένταξη. Ένα σκυλί που έχει φάει τον δρόμο με το κουτάλι, και που τώρα στην πιο τρυφερή φάση την ζωής του, την φάση που έχει ανάγκη λίγη άνεση, λίγη φροντίδα παραπάνω και λιγη καλοπέραση μας είναι πολύ δύσκολο να το αφήσουμε και πάλι στον δρόμο, και ας ξέρουμε πως θα ζήσει ασφαλής και πως θα ταϊζεται.
Βλέποντας το ασπρο του πρόσωπο να απολαμάβει την ηρεμία και την θαπωρή κάθε φορά που τον παίρνουμε μαζι μας στο γραφείο, μας είναι αδιανόητο να τον αφήσουμε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο κρύο του χειμώνα και στους καύσωνες του καλοκαιριού.
Ο Μπομπ έχει ολοκληρώσει την θεραπεία του και είναι καλά.
Είναι ένα σκύλος ήπιων τόνων και ήπιου χαρακτήρα. Του αρέσει η βόλτα με λουρί, ακολουθεί πιστά και δεν τραβάει, χωρίς να χρειάζεται μεγάλες βόλτες για να εκτονωθεί. Είναι πεντακάθαρος, κάνει τουαλέτα στην βόλτα του και αν βρίσκεται στο γραφείο και θέλει να πάει τουαλέτα πηγαίνει στην πόρτα και ζητάει να βγει.
Δεν μας έχει δυσκολέψει σε τίποτα όσο καιρό είναι στο καταφύγιο. Κάνει την θεραπεία του χωρίς να παραπονιέται, προυαλίζεται με άλλα σκυλιά χωρίς να δημιουργεί θέματα, είναι ήσυχος και καλός.
Είναι κύριος. Αν με μία λέξη πρέπει να τον περιγράψουμε είναι αυτή, κύριος. Ψάχνει ένα παντοτινό σπίτι για να περάσει τα γεράματά του, και να μην ζήσει αυτά τα τελευτάια του χρόνια σε ένα κλουβί ή στον δρόμο.
