Αυτός μπήκε μια μερα μονος του στο κτήμα και αποφάσισε να μείνει.
Τον Οκτώβρη του 25 είχαμε τετραήμερη δράση στειρώσεων στο καταφύγιο, και η πόρτα ανοιγόκλεινε άπειρες φορές την ημερα, με βαν και φορτηγά να έρχονται και να φεύγουν φέρνοντας σκυλιά και πάιρνοντας σκυλιά για επανένταξη.
Αυτός μία από τις φορές που βρήκε ανοιχτή την πόρτα, μπήκε. Και 'εμεινε.
Έφτασε μέχρι επάνω στο καταφύγιο, μπήκε μέσα, ανεβοκατέβαινε όλο τον διάδρομο πάνω κάτω, ανάμεσα σε κρέτι, κτηνια΄τρους και εθελοντές, σταματούσε για χάδια και πάλι πάνω κάτω. Ήταν λες και ήταν περαστικός, βρήκε ένα πάρτι και μπήκε, και από την χαρά του δεν ήξερε τι να κάνει.
Ο Αχιλλέας είναι ηλικιωμένος και κουφός. Από την χαρά του που μας βρήκε, συνεχίζει να πηγαίνει πάνω κάτω συνέχεια κάθε φορά που κάτι καινούργιο γινεται στο καταφύιγο - κάποιος έρχεται, κάποιος μπαίνει, κάποιοι κάθονται για μερικά λεπτά και μιλάνε. Αυτός χαίρεται τόσο πού που κάνει τον γύρω του θριάμβου, μετά ερχεται για χάδια, χώνει την μουσουδα του και όλο του το σωμα μέσα σου, πάιρνει χάδια και ξαναφεύγει. Και πάλι πάνω κάτω.
Όταν έχει ηρεμία μπαίνει μεσα στο γραφείο και κοιμάται.
Είναι πάρα πολύ συντροφικός, πολύ τρυφερός, και έχει μηδενική αίσθηση κινδύνου. Πλησιάζει όλα τα σκυλιά χωρίς, και τις πρώτες μέρες ακολουθούσε όλους τους εθελοντές σε κάθε βόλτα, μέχρι που καταλάβαμε πως και θα εξαντληθεί, και δεν μπορεί να καταλάβει αν ένας σκύλος δεν είναι φιλικός και ο ίδιος μπορεί να κινδυνεύσει.
Κάθε φορά που σηκώνει τα μάτια του ενώ χαλαρώνει και βλέπει πως κατι γίνεται στον χώρο, σηκώνεται αμέσως λες και αυτό το πάρτι που πρωτοβρήκε την πρώτη μέρα συνεχίζεται και αυτός δεν θέλει να χάσει λεπτό.
