Η γιαγιά με το κορδόνι, έτσι την λέγαμε στην αρχή για να την ξεχωρίσουμε. Για καιρό την φωνάζαμε με διαφορετικά ονόματα ο καθένας, μέχρι που καταλήξαμε στο Βάγια.
Είναι ηλικιωμένη. Τόσο ηλικιωμένη που η μουσούδα της είναι κάτασπρη, και ήταν σε ένα κλουβί στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης μαζί με τουλάχιστον 11 κουτάβια. Την βρήκαμε μέσα σε ένα σπιτάκι, να προσπαθεί να προστατευθεί. Και από τι να πρωτοπροστατευθεί η κακόμοιρα σε αυτή την ηλικία, από την βρώμα; από τον πανικό; από την φασαρία;
Φανταστείτε λίγο πόση φασαρία, πόση αναστάτωση, πόσο θόρυβο συνεχόμενο κάνουν έντεκα κουτάβια σε ένα κλουβί, και φανταστείτε πόσο ανυπόφορο είναι αυτό για ένα ηλικιωμένο πλάσμα, που συν τοις άλλοις είναι και νηστικό ποιος ξέρει πόσες ημέρες. Η γιαγιά είναι από αυτά τα σκυλιά που έχουν μια ηρεμία και μια στωικότητα.
Ίσως είναι η ηλικία, ίσως είναι απλά ο χαρακτήρας της. Φαίνεται πανέμορφη όταν την κοιτάμε έτσι από μακριά, σχεδόν σε κάνει να νομίζεις πως τώρα που γέρασε είναι πιο όμορφη από ότι ήταν στα νιάτα της.
