Κάτι μέσα της πρέπει να είναι πολύ αγνό και πολύ φρέσκο, τόσο που κατάφερε να καλύψει την ασχήμια και την βρώμα μέσα στην οποία ζούσε στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης, ώστε η ίδια να βγει από εκεί αλώβητη και πιο δροσερή από ποτέ.
Η Τιραμισού, μαζί με την αδερφή της (την Στρατσιατελα), έζησαν ως κουτάβια σε ένα φριχτό περιβάλλον, και βγήκαν από εκεί πουπουλενιες, λες και τίποτα δεν τις είχε αγγίξει.
Μέχρι να τους δώσαμε ονόματα, τις λέγαμε τα κοκονάκια, γιατί πέρα από μικροσκοπικες είναι και τσαχπινιές. Η αδερφή της υιοθετήθηκε, η Τιραμισού όχι ακόμα.
Είναι γεννημένη τον Σεπτέμβρη του 21, είναι γλυκιά σαν τιραμισού και τρυφερή σαν τιραμισού, τόσο που οτνα τρέχει χύνεται και όταν την χαϊδεύεις λιώνει.
