Μια γωνιά έψαχνε για να ξαποστάσει από αυτό το ανυπόφορο άγχος του αγνώστου. Γύριζε από δω κι από κει σε ένα χωριό, κοιτούσε τους ανθρώπους και την ζωή τους, μια ζωή από την οποία αυτός περίσσευε, σε ένα μέρος που δεν ήξερε, ένα μέρος όπου βρέθηκε ξαφνικά, αναγκασμένος να επιβιώσει μόνος του. Ένα από τα άπειρα εγκαταλελειμμένα Ελληνικά κυνηγόσκυλα ήταν και αυτός - μαύρος καφέ, ψηλός, λιγνός, αδύνατος, με την κλασσική χωρίστρα στην μέση του μετώπου που κατεβαίνει ευθεία ανάμεσα στα μάτια. Αυτά τα μάτια τα υπέροχα, που μοιάζουν ζωγραφιστά. Ο Ζάχος ήταν ένα σκυλί που έδειχνε με κάθε τρόπο πόσο ανάγκη έχει να ανήκει, και η ζωή τον αντάμειψε. Βρήκε την οικογένειά του, και μας λένε πως είναι το καλύτερο σκυλί που είχαν ποτέ. Έγινε αρχηγός των άλλων δύο σκύλων του σπιτιού - όχι από αυτούς τους αρχηγούς που διατάζουν και επιβάλλονται, αλλά από αυτούς που ξαφνικά έρχονται, σε παίρνουν από το χέρι, και σου λένε "έλα, θα σου δείξω εγώ τον δρόμο, ακολούθησέ με και μην φοβάσαι, ξέρω". Είναι τεράστια η χαρά μας, όπως είναι και για κάθε ζώο δικό μας που υιοθετείται. Απλά αυτός ο συγκεκριμένος συμβολίζει πολλά, πολλά που θέλουμε να πούμε, πολλά που θα θέλαμε να αλλάξουμε, πολλά που ελπίζουμε να καταλάβουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται.
____________________________
Πολλά χρόνια πριν, πολύ πριν γίνουν της μόδας διάφορες άλλες ράτσες που άρχισαν να έρχονται από το εξωτερικό, τα μοναδικά κυνηγόσκυλα στην Ελλάδα ήταν αυτά, τα ελληνικά.
Ψιλόλιγνα, μαύρα με καφέ, ίσως και με λίγο άσπρο ενίοτε, και με αυτή την μαύρη ρίγα στο κεφαλι που ξεκινάει φαρδιά από πάνω, σαν χωρίστρα, και λεπταίνει καθώς κατεβαίνει προς τα κάτω και χάνεται ανάμεσα στα μάτια. Αυτή η ρίγα που που κάνει τα σκυλιά αυτά να έχουν πάντα ένα βλέμμα θλίψης.
Κάθε φορά που συναντάμε ένα τέτοια σκυλί είναι σαν να κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν.
Βρέθηκε με ένα σχοινί δεμένο γύρω από τον λαιμό του, αδύνατος και μπερδεμένος, να γυρνάει από δω κι από κει σε ένα χωριό, ψάχνοντας κάτι, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς. Σταματούσε έξω από σπίτια και αυλές, και κοιτούσε μέσα, τους ανθρώπους και τις ζωές τους, ζωές από τι οποίες περίσσευε.
Δεν ήταν ένα από αυτά τα κυνηγόσκυλα που περιφέρονται μόνα τους χωρίς να πλησιάζουν κανέναν, αλλά ένα ζώο κοινωνικό, που ανατητούσε ανθρώπινη επαφή. Όπου και να ζούσε και όπως και να ζούσε, κάπως κοινωνικοποιήθηκε, και θέλουμε να τον βοηθήσουμε να βρει την οικογένεια που έχει ανάγκη
Φιλοξενείται σε σπίτι και είναι εξαιρετικός. Είναι καθαρός, υπάκουος, και ήσυχος. Ζει με δύο γάτες, βγαίνει την βόλτα του, κοιμάται στο κρεββάτι του, και τρώει το φαγητό του όταν του το σερβίρεις. Είναι πολύ καλός και με άλλα σκυλιά, και φυσικά με ανθρώπους και με όλους και με όλα. Είναι υγιέστατος, νεότατος, και είναι πανέτοιμος για το παντοτινό του σπίτι.
