Reserved

Ο Τόμπι είναι παιδί. Σαν παιδί χαρούμενο νιώθει, σαν παιδί χαρούμενο φέρεται, και σαν παιδί χαρούμενο χαίρεται.

Αν σας αρέσουν τα χαρούμενα, αθώα, αγνά σκυλιά που δίνουν την εντύπωση ότι δεν θα γεράσουν ποτέ, ακόμα και να ζήσουν είκοσι χρόνια, αυτός είναι ο ιδανικός.

Θα είναι πάντα πρόθυμος, θα είναι πάντα ενθουσιασμένος με ό,τι κάνετε μαζί, θα σας κάνει να χαμογελάτε και να σκέφτεστε "μακάρι να ήμουν και γω σκύλος και τα πράγματα να ήταν τόσο απλά στο μυαλό μου".

Χαίρεται με την παρέα, χαίρεται με τους ανθρώπους, χαίρεται με την βόλτα, έχει ένα χαμόγελο μικρού παιδιού και μια καρδιά αγνή.

Όταν ασχοούμαστε μαζί του στο καταφύγιο είναι τρισευτυχισμένος. Κάνει καμμιά φορά λίγο χτένισμα, το καλοκαίρι κάνει και ένα μπάνιο ίσα για να δροσιστεί, και μετά κάνει και στέγνωμα με πετσέτα (συνοδευόμενο από χάδι τύπου "συγγνώμη για την ταλαιπωρία) και όλα αυτά τα κάνει όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, έτσι απλά επειδή θέλουμε να ασχοληθούμε μαζί του λιγο παραπάνω.

Στα ενδιάμεσα όλων αυτών κάνει τις μια δυο εντολές που ξέρει, λίγο το κάτσε που το κάνει τέλεια, και λίγο επαναφορά που επίσης την κάνει τέλεια, τουλάχιστον μέσα στο καταφύγιο (ακούει το όνομα του, έρχεται όλο χαρά και παίρνει λιχουδιά).

Ο Τόμπι είναι το σκυλάκι που σε κάνει να γελάς, που σε κάνει να θέλεις να παίξεις μαζί του, το σκυλάκι που σε κάνει να ξεχνάς ό,τι δυσάρεστο και να σου συμβαίνει, και να απολαμβάνεις απλά την χαρά της ζωής.

Είναι το σκυλί βούτυρο, που σε αφήνει να τον τσαλακωσεις, να τον σηκώσεις αγκαλιά, να τον πασπατευεις. Έχει μια απίστευτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, λες και είναι όλοι φίλοι του από το σχολείο και λες και η ζωή είναι ένα αιώνιο σαββατοκύριακο. Λατρεύει την βόλτα, λατρεύει την ανθρώπινη συντροφιά και λατρεύει την ζωή.

Είναι σαν να μην έχει περάσει από πάνω του τίποτα δυσάρεστο, ούτε κυνοκομείο, ούτε πείνα, ούτε πόνος. Τίποτα. Λες και δεν υπάρχει κάτι στον κόσμο αυτό που να μπορεί να του στερήσει την χαρά που έχει μέσα του.

Ήταν ένα από τα κουτάβια που πήραμε από το δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης . Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον αρχικά, αλλά ο μικρός δεν ήταν κουτάβι.

Ο Τόμπι είναι ήταν νεαρό σκυάκι, περίπου ενός έτους, και οταν πρωτοήρθε ήταν τόσο μικρός και χαριτωμένος που έμοιαζε με κουτάβι 3 μηνών. Τα πίσω του πόδια έμοιαζαν τότε θεόστραβα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να τρέχει και να παίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Το ένα του πόδι είχε παιό κάταγμα το οποίο πλέον δεν ήταν χειρουργήσιμο, με αποτέλεσμα το κόκαλο να έχει δέσει στραβά και το πόδι να είναι πιο κοντό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και τα δύο του πόδια να δίνουν την εικόνα ότι είναι στραβά. 

Ο Τόμπι πρέπει να κάνει μέτρια άσκηση για να μην πονάει, και επειδή είναι σκύλος πού ανθρωποκεντρικός, μπορεί να πηγαίνει μέτριες βόλτες και να εκτονώνεται ήπια μαζί με τον ιδιοκτήτη για κάποια λεπτά την ημέρα. Του αρέσει πολύ να δουλεύει και με το μυαλό του, και αυτό μπορεί να τον κρατήσει χαρούμενο χωρίς να χρειαζεται να τρέχει και να παίζει. 

Παίρνει κάποια συμπληρώματα για τις αρθρώσεις του και αν τα πόδια του κουραστούν παίρνει κάποιες φορές και ένα αντιφλεγμονώδες. 

Μας πληγώνει που αυτό το σκυλί που είναι πραγματικά η χαρά της ζωής ζει με πόνους από κουτάβι, αλλά ο πόνος ποτέ δεν κατάφερε να του κλέψει την χαρά του και το χαμόγεό του, και αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

Είναι πραγματικά ένα πολύ συντροφικό σκυλί, που θα σας αγαπήσει και θα το αγαπήσετε. Θα σας χαρίζει καθημερινά χαμόγελα και θα σας δώσει την ψυ΄χη του αν του δώσετε την αποκειστηκότητα και την αγάπη που έχει τοσο ανάγκη. 

Το Βικτωράκι πλέον έχει ενηλικιωθεί και θα έπρεπε να τον φωνάζουμε Βίκτωρα, αλλά για εμάς θα είναι πάντα το Βικτωράκι.

Το Βικτωράκι που έτρεμε από τον φόβο του, πεινασμένο και παραμελημένο στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης, που το πήραμε στην αγκαλιά μας για να το βγάλουμε από ένα από τα χειρότερα και πιο βρώμικα κλουβιά, που το είδαμε να μεγαλώνει κοντά μας, και που ποτέ δεν ζήτησε πολλά, δεν απαίτησε τίποτα, δεν δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα.

Μόνο μας κοιτούσε πάντα με τα υπέροχα πράσινα μάτια του τα φοβισμένα. Εδώ και κάποιο καιρό έχει μετακομίσει στις γυναικείες αγροτικές φυλακές Θήβας, όπου ακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχουμε εκεί εδώ και κάποια χρόνια.

Στα χέρια της Εύας που έχει φιλοξενήσει και εκπαιδεύσει τόσα και τόσα σκυλιά μας, και με την βοήθεια του εκπαιδευτή Παναγιώτη Μητσιόπουλου, ο Βίκτωρας μαθαίνει πώς να συγκατοικεί αρμονικά με ανθρώπους, με άλλα σκυλιά και με γάτες σε ένα σπίτι, μαθαίνει να έχει πρόγραμμα και ρουτίνα, μαθαίνει να συνεργάζεται στην βόλτα και να απολαμβάνει στιγμές ηρεμίας στο σπίτι.

Ουσιαστικά εκπαιδεύεται ώστε να έχει όλα τα εφόδια που χρειάζεται ένας σκύλος για να προσαρμοστεί εύκολα και γρήγορα στο παντοτινό του σπίτι, γιατί ο σκοπός είναι πάντα αυτός. Ένα παντοτινό σπίτι.

Όλα τα σκυλιά μας που πέρασαν από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στις φυλακές υιοθετήθηκαν και ζουν ευτυχισμένα με τις οικογένειές τους, και το ίδιο ευχόμαστε και για τον Βίκτωρα.

Είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιής σύμφωνα με τις τελευταίες του εξετάσεις. 

Είναι ένα πολύ γλυκό και ήπιων τόνων σκυλί, λίγο διστακτικός με ανθρώπους και πράγματα που δεν γνωρίζει, αλλά με μια εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που τον κάνει να θέλει να ξεπεράσει τον φόβο του, να συνεργαστεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία του

Ο Πούμπα ήρθε μαζί με την μαμά του και τα δύο αδέρφια του όταν ήμασταν στην Ήπειρο, για την 8η δράση στειρώσεων. Ήταν μόλις ενός μηνός τότε, και ακόμα θήλαζε.

Όλη η οικογένεια ήρθε μαζί μας στην Αθήνα. Ο μικρός απογαλακτίστηκε, μεγάλωσε, μεγάλωσε κι άλλο, και έγινε ένα ψηλό, λιγνό και εντυπωσιακό σκυλί.

Αυτά τα χρώματα και αυτοί οι σχεδιασμοί στην μούρη του τον κάνουν να μοιάζει σαν να φοράει μια μάσκα καλλιτεχνική.

Ήταν πάντα πολύ πολύ πολύ γλυκός μπέμπης, και όσο ήμασταν στην δράση στειρώσεν ήταν ο αγαπημένος μας, γιατί ήταν ο πιο στρουμπουλός, ο πιο ντροπαλός, και ο μονος από τα αδέρφια του που δεν ήταν κάτασπρος.

Μεγαλώνοντας, ήταν πάντα το κουτάβι που δεν έπαιρνε πρωτοβουλία, αλλά θα προσπαθούσε να μιμηθεί τα υπόλοιπα κουτάβια. Αν οι φίλοι του έπαιζαν με κάποιο παιχνίδι, θα προσπαθούσε να παίξει και αυτός.

Αν οι φίλοι του έτρεχαν, θα έτρεχε και αυτός. Αν οι φίλοι του πήγαιναν σε ανθρώπους για χάδια, θα πήγαινε και αυτός, τελευταίος, με μια αθωότητά και με έναν δισταγμό που σε έκανε να θέλεις να τον πάρεις αγκαλιά και να του πεις να μην αγχώνεται και να μην φοβάται, και πως όλα τα κάνει καλά και σωστά.

Αν τον αγγίξετε, θα πιάσετε το πιο ιδιαίτερο τρίχωμα που υπαρχει σε σκύλο (κατά την γνώμη μας!). Είναι πυκνό, σαν σγουρό, αν και δεν είναι μακρύ για να κάνει μπούκλες, με σκληρή τρίχα και πάρα πάρα πολύ πυκνό. ΠΑΡΑ πολύ πυκνό. Τα δάχτυλα δεν χωράνε να μπούνε μέσα και να φτάσουνε στο δέρμα.

Αυτό το τρίχωμα προβάτου σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του τον αθώο, τον κάνουν ιδιαίτεροΟ Πούμπα είναι ένας σκύλος που θέλει να έχει αυτοπεποίθηση, αλλά δεν ξέρει πως. Ήταν υπερβολικά εξαρτημένος από τον αδερφό του όταν ήταν μωρό, και αργότερα άρχισε να προσκολλάται σε άλλα σκυλιά στο καταφύγιο.

Όταν είναι μόνος του δεν έχει αυτοπεποίθηση καθόλου, ενώ όταν υπάρχει κάποιο άλλο σκυλί στην βόλτα ή στον χώρο του, είναι αρκετά πιο ανοιχτός, και αυτό όμως στα πλαίσια του χαρακτήρα του.

Είναι ο σκύλος που θα θέλει χρόνο να ανοιχτεί και να αποκτήσει αυτοπεποίηθηση, ωστόσο θα είναι συνεργάσιμος, και ας είναι ντροπαλός.

Τον αγαπάμε πολύ. Ίσως γιατί είναι έτσι αθώος, ίσως γιατί είναι ο μόνος από όλα τα κουτάβια στης δράσης που θυμόμαστε λες και τον είχαμε αγκαλιά χθες, ίσως γιατί ποιος ξέρει, αδυναμίες είναι αυτές.

Έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι, και έτσι μπορέσαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για αυτόν. Είναι ένα σκυλί πολύ τρυφερό με τους ανθρώπους που τον φροντίζουν, αλλά διστακτικό με τους ξένους. Δεν είναι το σκυλί που θα χαρεί όταν έρθουν οι φίλοι σας στο σπίτι, και ιδανικό είναι να μην πιέζεται να έρθει σε επαφή με αγνώστους που δεν εμπιστεύεται. 

Δένεται πολύ με τον άνθρωπο που τον φροντίζει και με τον οποίο περνάει περισσότερο χρόνο, και μπορεί να είναι επιφυλακτικός ακόμα και με μέλη της οικογένειας με τα οποία δεν έχει πολλή επαφή. 

Χρειάζεται σωστή καθοδήγηση και σωστό χειρισμό, ώστε οι ανασφάλειές του να μην γίνουν εμπόδιο στην ευτυχία του. Ιδανικό είναι ένα σπίτι χωρίς πολλά άτομα, και χωρίς μικρά παιδιά. Μπορεί να ζησει με αλλο σκύλο στο σπίτι, δεδομένου ότι θα υπάρχει ισορροπία και θα ακολουθούνται κανόνες  και όρι σαφή και για τα δύο ζώα. 

ΒΙΝΤΕΟ

Είναι το σκυλί που θα σε ακολουθήσει μέχρι την άκρη του κόσμου, λες και είστε πρωταγωνιστές σε κάποια ταινία, από αυτές που δείχνουν ότι ο κόσμος καταστράφηκε, και ελάχιστη ζωή έχει μείνει στον πλανήτη. 

Η Σέλβα είναι αυτό το είδος σκυλιού που κοιτάει τους ανθρώπους στα μάτια, και είναι σαν να προσπαθεί να διαβάσει τι θέλουν να κάνει μαζί τους. Περπατώντας μαζί της ή συνυπάρχοντας απλά, νιώθεις πως γεννιέται μεταξύ σας μια συνεργασία, μια συμμαχία απίστευτα δυνατή και απίστευτα μοναδική. 

Υπάρχει για σένα και εσύ για αυτή, είσαι ο άνθρωπός της, είναι η σύντροφός σου, είστε μαζί, δυάδα, είτε ενάντια στον κόσμο, είτε μέλος του, πάντως σε καμμία περίπτωση χωριστά. Είσαι σε ο,τι και να πρέπει να ανειμετωπίσετε μαζί. 

Η Σέλβα έχει κομμένη ουρά, και κομμένα αυτιά. Όταν υψώνεις την φωνή σου για κάποιο άσχετο λόγο, ή όταν σηκώνεις το χέρι σου να πιάσει κάτι, αυτή νομίζει πως το κάνεις για να την μαλώσεις, καμπουριάζει και γίνεται μια σταλιά. Ωστόσο δεν φεύγει μακριά σου. Φοβάται αλλά παραμένει εκεί. 

Παρόλα τα όσα έχει περάσει, έχει μια έμφυτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Αν σκύψεις, βάζει το κεφάλι της στον λαιμό σου, και το αφήνει εκεί. Ακόμα και όταν περπατάτε, πολλές φορές ακουμπάει το κεφάλι της στο πόδι σου, και προχωράει έτσι. 

Είναι ένα ζώο γεννημενο για να είναι σύντροφος ανθρώπων. Θα σας λατρέψει και θα σας αφιερωθεί, και θα νιώθετε πως δίπλα σας δεν έχετε απλά ενα σκυλί, αλλά μια σύντροφο και συνοδοιπόρο. Η παρουσία της είναι σχεδόν ανθρώπινη. 

Στην όψη της έχει κάτι απίστευτα εξωτικό, και για αυτό την βγάλαμε Σέλβα, που στα ισπανικά σημαίνει ζούγκλα, και όταν χαμογελάει, είναι σαν να έρχεται η άνοιξη και να χαμογελάει η πλάση όλη. 

Είναι από τα καλύτερα σκυλιά που έχουν περάσει από τα χέρια μας. 

Έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι, και είναι πολύ ήσυχη, πολύ καθαρή, υπάκουη και εξαιρετική. Αφού έρθει σπίτι σας, περάσει κάποιες ημέρες που θα αποφορτιστεί, και μπει σε ένα πρόγραμμα, θα αρχίσει να δείχνει πόσο υπέροχο ζώο είναι. Το δέσιμο που θα έχετε μαζί σας θα είναι μοναδικό, γιατί το σκυλί αυτό είναι μοναδικό. 

Είναι μαθημένη σε κρέιτ, το οποίο αν βρίσκεται στο νέο της σπίτι θα επιλέξει να κοιμηθεί εκεί, και θα την βοηθήσει πολύ να έχει ένα δικό της χώρο, γιατί παρά το ότι είναι από χαρακτήρα ένα δυναμικό ζώο, είναι αρκετά ανασφαλής στην αρχή, όταν βρίσκεται σε νέο μέρος. 

Το έχουμε ξαναπεί ότι οι σκύλοι ανθίζουν από κάπου μέσα τους.

Μπορεί στην εμφάνιση να παραμένουν ίδιοι με αυτό που ήταν πριν, όμως είναι τόσο τεράστια η διαφορά στο βλέμμα, στο χαμόγελο, στην φρεσκάδα της ευτυχίας, που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεις τον σκύλο που νόμιζες πως ήξερες.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Πόλυ. Την γνωρίσαμε στο δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης ως ένα σοβαρό, ήρεμο σκυλί, που δεν περίμενε πολλά ούτε ζητούσε πολλά. Το βλέμμα της ήταν βαθύ και το πρόσωπό της σοβαρό.

Η Πόλυ είναι πλέον μαζί μας και η Πόλυ είναι πλέον άλλο σκυλί. Γελάει και λάμπει ολόκληρη, έχει τον ενθουσιασμό του κουταβιού και την φρεσκάδα του καλομαθημένου σκύλου.

Μοιάζει να είναι κάτι ανάμεσα σε Λαμπραντόρ και κυνηγόσκυλο, από τον ένα της γονιό πήρε τα αυτιά, το κοκκινόξανθο χρώμα και το στρογγυλό κεφάλι και από τον άλλο πήρε την κατατομή του προσώπου, το τσουπωτό δέρμα που τσιμπάς και έχει και περίσσευμα, την υφή και το μήκος του μαλλιού της.

Μόλις σας δει, θα συμπεριφερθεί λες και σας ξέρει. Είναι φρέσκια, νέα και χαρούμενη, εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής, και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.

Ο Κριστιάνο είναι το σκυλί που η διάθεσή του ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του, γι αυτό σε κάθε φωτογραφία μιάζει δοαφορετικός. 

Είναι σε άλλες φωτογραφίες σοβαρός, σε άλλες αστείος, σε άλλες χαρούμενος, σε άλλες βαριέται, σε άλλες κάνει χαζομάρες και το ξέρει, σε άλλες κοιτάει λάγνα, σε άλλες κοιτάει επίμονα, σε άλλες σε κοροιδεύει και σε άλλες σε κοιτάει σαν να τον κοροιδεύεις εσύ. 

Κάθε φορά που θα τον κοιτάτε, θα ξέρετε τι νιώθει, τι σκέφτεται, τί θέλει και τι δεν θέλει. 

Είναι ένα πάρα πολύ γλυκό, πάρα πολύ συνεργάσιμο και πάρα πολύ καλό σκυλί. Είναι ήπιων τόνων, αλλά ταυτόχρονα χαρούμενος, είναι ενθουσιασμένος για τα μικρά πράγματα, αλλά ταυτόχρονα διακριτικός και με τρόπους.