Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ακόμα και όταν ήταν στον δρόμο, άρρωστη και αδύνατη, ήταν αδύνατον να κρυφτεί η ομορφιά της.
Κάτω από τις πληγές, την πείνα και την εξαθλίωση, υπήρχε ένα σκυλί πανέμορφο ακόμα και τότε. Η Ρόζα βρέθηκε στον δρόμο σε άσχημη κατάσταση. Ήταν τόσο καταβεβλημένη που τον πρώτο καιρό κοιμόταν συνεχώς.
Ολοκλήρωσε την θεραπεία της και σιγά σιγά άρχισε να αναρρώνει, και να ομορφαίνει κι άλλο.
Σήμερα τριγυρνάει στο καταφύγιο με τα υπέροχα αυτιά της να πηγαίνουν πέρα δώθε, το τρίχωμα της το στιλπνο και τα μάτια της τα τεράστια, και είναι ένα σκυλί όνειρο.
Είναι πολύ κοινωνική, πολύ τρυφερή και πολύ ανθρωποκεντρική. Έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι, και ήταν καταπληκτικη.
Μπορεί να ζήσει με γάτες, αλλά θέλει λίγη προσοχή με άλλα σκυλιά.
Είναι αρκετά κυριαρχικη, και παρόλο που και στην φιλοξενία της συζουσε με άλλο σκυλί, και στο καταφύγιο συνυπάρχει μια χαρά με τα υπόλοιπα ζώα, όταν της δίνεται η ευκαιρία θα προτιμήσει να επιβληθεί, πάρα να κάνει πίσω.
Είναι κάτι στιγμές που έχεις ετοιμαστεί να βγεις, είσαι έτοιμος, ντυμένος με τα κλειδιά στο χέρι δύο δευτερόλεπτα πριν βγεις από την πόρτα, και ξαφνικά το βλέμμα σου πέφτει επάνω τους και θέλεις να ακυρώσεις ό,τι έχεις κανονίσει, θέλεις να αλλάξεις ρούχα, να βάλεις πυτζάμες, να στείλεις μια δικαιολογία σε ένα μήνυμα στα γρήγορα, και να μείνεις σπίτι.
(Παπιγιόν και Σελίν, και οι δύο από εμάς, υιοθετημένες από την Στέλλα με δέκα χρόνια διαφορά)
________________________
Φανταστείτε ένα Αγγλικό Σέτερ, ασπρόμαυρο, με τις πιτσιλιές τις όμορφες που κάνουν το σκυλί να μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής. Τώρα μικρύνετε το ύψος των ποδιών στο ένα πέμπτο περίπου.
Συγχαρητήρια! Μόλις φτιάξατε την Παπιγιόν!
Η Παπιγιόν είναι σαν ένα λουκάνικο να φοράει μια προβιά Σέτερ. Την κοιτάς και περιμένεις να σηκωθεί όρθια για να δεις ολόκληρο τον σκύλο, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι είναι όρθια, και ό,τι ολόκληρος ο σκύλος είναι αυτός. Δεν έχει άλλο!
Τέλος πάντων, πέρα από την εμφάνιση που σε κάνει να θες να την κοιτάς και να την ξανακοιτάς, να σας πούμε για τον χαρακτήρα της.
Είναι τέλεια. Είναι γλυκιά, τρυφερή, χαριτωμένη, καλή, είναι ήσυχη, αλλά άμα θέλει τρέχει κιόλας με τα αυτιά της μια να ακουμπάνε στο πάτωμα, μια να ανεβαίνουν πέντε εκατοστά πάνω από την γη, πάει και βόλτα με λουρί και γενικά, όσο μπόι της λείπει, τόση αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα έχει.
Ο Ρούμι είναι από αυτά τα σκυλιά που ενώ έχουν περάσει πολύ άσχημα στην ζωή τους και έχουν βιώσει την παραμέληση και την έλλειψη βασικής φροντίδας, κατάφεραν να μην αφήσουν τίποτα από όλα αυτά να τους επηρεάσει την ψυχή.
Κοινώς, παρέμειναν ισορροπημένα σκυλιά, καθόλη την διάρκεια της κακής τους ζωής.
Ο Ρούμι βρέθηκε στον δρόμο με δερματικα, πληγές, με τρίχωμα να του λείπει σε διάφορα σημεία, με τσιμπούρια, και ψύλλους, και μια πολύ άσχημη μόλυνση στο μάτι του. Έπασχεχ από λεϊσμανιαση και ο οργανισμός του πάλευε να αντιμετωπίσει μια λοίμωξη που τον ταλαιπωρούσε.
Από την πρώτη εκείνη μέρα που ήρθε μέχρι και σήμερα, δεν έχει προξενησει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ήταν σαν να ήταν πάντα στο καταφύγιο, προσασμοστηκε αμέσως, έκανε φίλους, ήταν από την αρχή κοινωνικός και παραμένει, χωρίς να είναι το σκυλί που θα απαιτήσει την προσοχή σου και θα πέσει πάνω σου χωρίς να σε αφήνει να ασχοληθείς με τίποτε άλλο.
Ο Ρούμι θα τρέξει μαζί με τα άλλα σκυλιά αν είναι ώρα φαγητού ή παιχνιδιού αλλά ποτέ δεν τα τρέξει πρώτος. Θα έρθει αν τον φωνάξεις, αλλά θα έρθει διακριτικά και γλυκά, σαν καλό παιδί. Θα καθίσει δίπλα σου, χωρίς να απαιτήσει κάτι.
Αν μπορούσαμε να τον περιγράψουμε με μια λέξη, θα λέγαμε ότι είναι κύριος. Κύριος σε όλα του, καλός, γλυκός και τρυφερός, και ένα σκυλάκι ήπιων τόνων, που απολαμβάνει ό,τι έχεις να του προσφέρεις, χωρίς να απαιτεί τίποτα.
***Η Άχνη έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας, μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα προς υιοθεσία ΕΔΩ.
_______________
Την βγάλαμε Άχνη γιατί είναι σαν ζάχαρη άχνη. Απαλή. Όχι στο τρίχωμα, αλλά στον χαρακτήρα.
Είναι σαν ρευστή και αέρια η παρουσία της στον χώρο, όχι σαν στερεή, και έτσι όπως κάθεται και αράζει στον καναπέ με τις ώρες, είναι σαν να έχεις ένα κομμάτι ζάχαρης στο σπίτι.
Η Άχνη βρέθηκε στον δρόμο, μαζί με την αδερφή της την Σαχάρα, πάνω που έκλειναν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Είναι ένα σκυλί που θα έρθει στο σπίτι, θα κάτσει στον καναπέ και θα αράξει εκεί. Και ίσως να μην κουνηθεί ποτέ ξανά, για ώρες.
Το ίδιο κάνει και όταν την πηγαίνουμε για εκπαίδευση στο Athens Dog Training Club by Kostas Martinis. Κάθεται. Πολλές φορές την παίρνει και ο ύπνος στο "μάθημα". Σηκώνεται, κάνει δύο βήματα, τρώει μια λιχουδιά και ξαναξαπλώνει.
Η Άχνη έχει φιλοξενηθεί δύο φορές, και τις δύο φορές σε σπίτι με γάτες, με τις οποίες τα πάει τέλεια. Στο πρώτο σπίτι ήταν σκυλί υπόδειγμα. Τέλεια. Καθαρή, ήσυχη, έμενε μονής της αρκετές ώρες, έτρωγε το φαγητό της, πήγαινε τις βόλτες της και κοιμόταν. Στο δεύτερο σπίτι δεν ήταν σκυλί υπόδειγμα.
Αυτό το μόνο που σημαίνει είναι ότι η Άχνη είναι ένα σκυλί που επηρεάζεται πολύ από το περιβάλλον στο οποίο ζει, και από τον χειρισμό των ανθρώπων γύρω της.
***Ο Μπίσκο έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσιας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι εδώ ΕΔΩ.
________________
Αυτό το σκυλί έχει περάσει τόσες διαφορετικές φάσεις, που κάθε ένα δύο μήνες τον κοιτάμε και αναρωτιόμαστε μήπως κάποιος ήρθε κρυφά και τον άλλαξε με άλλον.
Τον γνωρίσαμε ως βρέφος οταν ήταν μια μπάλα στρογγυλή, μετα σαν μωρό είχε ένα θλιμμένο κακόμοιρο ύφος, και ήταν ντροπαλός.
Μετά όταν έγινε τριών τεσσάρων μηνών, ξαφνικά η μούρη του μάκρυνε, εμφανίστηκαν κάτι ζάρες στο πρόσωπό του, τα μάτια του έγιναν droopy και εμοιαζε λίγο με αυτές τις ράτσες με τις ρυτίδες.
Και τις προάλλες κάποιος ήρθε στο καταφύγιο και ρώτησε ποιο είναι το Λαμπραντόρ. Ψάχνουμε και μεις γύρω τριγύρω να δούμε Λαμπραντόρ, και καταλαβαίνουμε ότι εννοεί αυτόν. Τέλος πάντων, ό,τι και να είναι τώρα, μπορεί σε κανα δύο μήνες να είναι άλλος.
Μια μολοσίζει, μία λαμπραντορίζει, στο τέλος θα κοκονίσει. Το σημαντικό είναι ότι ο Μπίσκο είναι καλό σκυλί.
Είναι χαρούμενος, παιχνιδιάρης, πολύ καλός με τα άλλα σκυλιά, είναι τέλειος στην βόλτα, και γενικά είναι ένα κουτάβι υπέροχο.
Ήρθε μαζί με την μαμά του και τα αδέρφια του στην 8η δράση στειρώσεων, όταν ήταν ενός μηνός, και όλη η οικογένεια ταξίδεψε μαζί μας στην Αθήνα.
Αχ δεν μπορούμε να σας περιγράψουμε πόσο γλυκό μωρό ήταν. Μωρό εννοούμε βρέφος.
Είχε κάτι τεράστια υγρά μάτια και στις άκρες των χειλιών του σαν να σχηματιζόταν ένα χαμόγελο.
Και τώρα που από βρέφος έγινε σκέτο μωρό, έχει ακόμα αυτή την γλυκύτητα. Το βαθύ, ζεστό βλέμμα στα μάτια και κάτι σαν χαμόγελο στις άκρες των χειλιών του, και όλα αυτά, μαζί με τα καφέ φρύδια που του δίνουν μια έκφραση έκπληξης, σε κάνουν να θέλεις να τον φας.
Οπότε αφού είναι τόσο γλυκός για φάγωμα τον βγάλαμε Ντόνατ. Ο Ντόνατ είναι μαζί μας από τότε που ακόμα έπινε γάλα με μπιμπερό.
Γεννήθηκε στην Πρέβεζα, τον γνωρίσαμε στην 8η δράση στείρωσης, και ήρθε ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ μαζί μας στην Αθήνα, μαζί με τον αδερφό του τον Μπουρίτο. Είναι ένα απίστευτα καλόβολο και γλυκό μωρό, που θα θέλετε να το φάτε, όπως θελουμε και εμείς.