Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Λάικα μεγάλωσε σε σπίτι, και έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Την οικογένειά της την έχασε ουσιαστικά, γιατί οι άνθρωποί της δεν μπορούσαν να την φροντίσουν άλλο.
Δεν έχει ζήσει σαν κυνηγόσκυλο, έχει ζήσει σαν κατοικίδιο, και έτσι, από κατοικίδιο, κατέληξε στο κλουβί.
Κάποιες φορές λένε πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω, πριν κάνεις ένα βήμα μπροστά, και αυτό το πισωγύρισμα εμείς θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι για την Λάικα μια ευκαιρία να βρει την παντοτινή της οικογένεια, και να αρχίσει να ζει (ξανά) όπως της αξίζει.
Είναι ένα πλάσμα τρυφερό και καλό. Έτσι όπως είναι ψηλή, αδύνατη, και εντυπωσιακή, την βγάζεις βόλτα και είναι σαν να έχεις δίπλα σου μια ελαφίνα.
Δεν έχουμε πολλά παραπάνω να πούμε για αυτό το κορίτσι. Είναι πολύ καλή με τα αλλά σκυλιά, πολύ κοινωνική και αγαπησιάρα με τους ανθρώπους, και αδιάφορη με τις γάτες (από όσο ξέρουμε μέχρι τώρα τουλάχιστον). Σε ό,τι σπίτι και να πάει, θα το ομορφύνει γιατί ειναι σαν πίνακας ζωγραφικής (απλά κοιτάξτε γύρω τον χώρο σας και φανταστείτε την να κάθεται σε μια γωνιά. Δεν ομόρφυνε;).
Η μικρή βρέθηκε σε ένα καρόιτσι λαϊκής στο κέντρο της Αθήνας όταν ήταν 4 μηνών. Είχε μικροτσίπ που δεν ήταν καταχωρημένο. Το καροτσάκι τής λαϊκής μέσα στο οποίο βρέθηκε είναι ολοκαίνουριο και αχρησιμοποίητο, λες και αγοράστηκε μόνο για αυτό τον σκοπό.
Μέσα, εκτός από το κουτάβι, ήταν κουβέρτες, μια πάνα και τα παιχνίδια της, και δίπλα στο καρότσι ήταν και ένα ανοιγμένο πακέτο μιας πολύ καλής ξηράς τροφής για κουτάβια. Η ηλικία της και το γεγονός ότι εγκαταλειφθηκε τέλη Γενάρη μάς κάνουν να πιστεύουμε πως είναι ένα από τα άπειρα χριστουγεννιάτικα "δώρα" που αγοράζονται για ένα παιδάκι, για μια ηλικιωμένη μαμά που οι συγγενείς θεωρούν ότι χρειάζεται ένα "μικρό σκυλάκι για μέσα στο σπίτι για συντροφιά", για μια σύντροφο που πάντα ήθελε τσιουάουα, ή που νόμιζε ότι ήθελε.
Έτσι όπως δωρίστηκε με όλα της τα προικιά, έτσι και εγκαταλειφθηκε, γιατί η συμβίωση με ένα κουτάβι περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από χαριτωμένα αξεσουάρ, όσο μικροσκοπικό και ακριβό και να είναι το σκυλί. Η κατάστασή της φαίνεται για την ώρα σταθερή. Δεν δίνεται για υιοθεσία ακόμα.
Φιλοξενήθηκε από εθελοντή μας, και πλέον έχει υιοθετηθεί.
Σαν βελούδινος είναι, με ένα τρίχωμα που είναι λες και είναι φτιαγμένο για να το χαϊδεύεις. Και αυτό θέλει. Να τον χαϊδεύεις, να σε νιώθει κοντά του, δίπλα του. Να νιώθει αγάπη.
Ο Φόρεστ είναι ένα σκυλί κοινωνικό, καλό, τρυφερό και γλυκό.
Και έτσι όπως έχει αυτό το μουτρωμένο μουσούδι, σε κάνει να θέλεις να τον πάρεις αγκαλιά και να τον ρωτήσεις τι έγινε και ποιος τον πλήγωσε, και μήπως τα άλλα σκυλιά δεν τον παίζουν και αν θέλει να το συζητήσει.
Σκυλιά σαν αυτόν, τον Φόρεστ, είναι δυστυχώς καταδικασμένα να ζουν έξω σε ένα σκυλόσπιτο, χειμώνα καλοκαίρι, και όσα έρχονται σε εμάς, η κακοπέραση πάνω στο σώμα τους κάνει μπαμ. Είναι πάντα με πληγές, με έλκη, και σκληρύνσεις. Αυτός δεν πρόλαβε να γίνει έτσι.
Είναι νεότατος ακόμα, και είναι ακόμα μαλακός και φρέσκος και απαλός. Και έτσι θέλουμε να παραμείνει. Ψάχνει το παντοτινό του σπίτι, και κάπου να ακουμπήσει την καρδιά του την τεράστια.
Δεν ξέρουμε πως να περιγράψουμε την αλλαγή του. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση, είναι και η ψυχή του. Δεν χαμογελούσε ποτέ στς αρχές.
Δεν συμμετείχε σε τίποτα. Απλά καθόταν και κοιτούσε, και δεν ήταν μόνο επειδή δεν ένιωθε καλά. Ήταν σαν να μην είχε μάθει τόσα χρόνια ποιος είναι. Ποιος είναι ο εαυτός του, τι τον ευχαριστεί, τι τον εκνευρίζει, τι τον κινητοποιεί.
Άρχισε σιγά σιγά να συμμετέχει. Μετά άρχισε να πηγαίνει βόλτα και να το ευχαριστιέται πολύ. Μετά άρχισε να χαμογελάει. Να χαίρεται. Να χαίρεται πολύ.
Τώρα είναι από αυτά τα σκυλιά που σε βλέπει και τρέχει πάνω σου για χάδια, και σου δίνει φιλιά στην μούρη και σσ σε σπρώχνει με όλο του το σώμα, μη και μείνει μια σπιθαμή που δεν αγγίξεις.
Στις άκρες των αυτιών του λείπει λίγο τρίχωμα και εκει αχνοφαίνεται ακόμα το παρελθόν του. Μόνο εκεί και πουθενά αλλού. Ο Μάριο είναι ένα απίστευτα γλυκό και τρυφερό σκυλί. Έχει περάσει πολλά, και έχει ξεχάσει πολλά, και μπροστά έχει πολλα ακόμα να ζήσει.
Είναι κοντός, με κοντά στραβά πόδια (υπέροχο προτέρημα) και το πιο καταπληκτικό χαμόγελο του κόσμου. Είναι σαν να χαμογελάει από την ψυχή του. Σαν να είχε μαζεμένα πολλά χαμόγελα να δώσει και τώρα δεν χορτάινει να τα μοιράζει από δω κι από κει.
Λατρεύει τις λιχουδιές, και μπορεί να κάνει τα πάντα για το φαγητό. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να κλέψει φαγητό αν το βρει εύκαιρο, αλλά επίσης σημαίνει ότι μπορεί να μάθει τα πάντα, αν το φαγητό το χρησιμοποιήσεις σωστά, ως εργαλείο εκπαίδευσης.
Είναι κοντός, είναι τσαχπίνης και είναι και τρυφερός. Κάθεται για λιχουδιά και πηδάει για την λιχουδιά, και πάει και πέρα δώθε με τα πόδια του τα κοντά, τα τσαχπίνικα.
Όμως η πραγματική του δύναμη δεν είναι στο ύψος ούτε στην τσαχπινιά. Είναι σε αυτό το ΈΝΑ και μοναδικό τσουλούφι στο κάτω του βλέφαρο, λες και κάποιος μάζεψε όλες τις βλεφαρίδες του από δω κι από κει, τις συγκέντρωσε σε ΜΙΑ τούφα, και τις κόλλησε σε ένα σημείο όλες μαζί.
Ο Λουίτζι βρέθηκε έτσι όπως τον βλέπετε, αφράτος, καθαρός και κάτασπρος, στον δρόμο, μαζί με τον αδερφό του. Ψάχνει το παντοτινό του σπίτι.
Παρόλο που είναι κοντός και μικρός, είναι σκύλος με τα όλα του. Αγαπάει τις βόλτες, την εκπαίδευση και την ανθρώπινη επαφή.
Φανταστείτε έναν Γερμανικό ποιμενικό. Με τα χρώματά του, με την ουρά του την φουντωτή, με τα όλα του. Τώρα, έτσι όπως τον έχετε φανταστεί, κοντύνετε τα πόδια στο ένα πέμπτο, και μειώστε το μήκος τού σώματος στο ένα πέμπτο επίσης.
Συγχαρητήρια μόλις φτιάξατε τον Σουντόκου!
Ο μικρός (κυριολεκτικά), είναι κοντός, είναι τσαχπίνης, είναι αγέροχος και είναι και πολύ σκύλος. Είναι σκύλος σαν όλους τους σκύλους, με προσωπικότητα, με χαρακτήρα, και με τα όλα του.
Βρέθηκε με τον αδερφό του στον δρόμο, έτσι όπως τον βλέπετε. Αφράτος, φουντωτός και υγιής.
Ο Σουντόκου είναι ένας σκύλος νεότατος, κοινωνικότατος και γλυκύτατος. Κάθεται για λιχουδιά, πηδάει πολύ ψηλά για λιχουδιά, και μπορεί να μάθει τα πάντα για μια λιχουδιά. Ψάχνει το παντοτινό του σπίτι, και ένα άνθρωπο που θα τον αγαπήσει και θα τον εκτιμήσει σαν τον σκύλο που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι.