Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ο Σεμπάστιαν είναι αυτό ακριβώς που βλέπετε στις φωτογραφίες. Είναι αστείος, είναι ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, και είναι πολύ επικεντρωμένος σε εσένα.
Σε εσένα που του μιλάς, σε εσένα που τον χαϊδεύεις, σε εσένα που κρατάς λιχουδιά, σε εσένα που είσαι άνθρωπος.
Είσαι άνθρωπος; Είσαι ο άνθρωπός του.
Έχει όλα τα καλά που έχουν αυτά τα μικρά, μαλλιαρά σκυλάκια, χωρίς να έχει τα κακά. Λατρευει να κάθεται δίπλα σου και να σου κάνει παρέα στον καναπέ - γενικά είναι μαθημένος πιθανότατα να ανεβαίνει σε έπιπλα, λατρεύει την ανθρώπινη παρέα, και λατρεύει την προσοχή.
Είναι πολύ καλός και γλυκός, είναι πολύ καλός και με τα 'αλλα σκυλιά, και δεν έχει πολλές παραξενιές. Θέλει απλά να μοιράζεται πράγματα, και ίσως θελήσει κάποια εκπαιδευση στο να μένει μόνος του στο σπίτι - ίσως και όχι.
Πηγαίνει βόλτα διστακτικά και φοβάται λίγο έξω - ίσως ήταν από αυτά τα μικρά σκυλάκια που δεν έβγαιναν βόλτα αλλά σε μια αυλή. Η παρουσία ενός άλλου σκύλου όως τον βοηθήσει να ξεφοβηθεί τον έξω κόσμο, αλλά γενικά θα θέλει υπομονή στην αρχή.
Εμφανίστηκε μέσα στο καλοκαίρι σε ένα χωριό μια μέρα, όπως εμφανίζονται όλα τα σκυλιά σαν αυτόν. Φοβισμένος, πεινασμένος, και μόνος. Απίστευτα μόνος.
Κρυβόταν στις αυλές μιας από τις γειτονιές, και έβγαινε κάθε βράδυ μέχρι την ταβέρνα, να ζητιανέψει από μακριά, σαν φάντασμα.
Πιάστηκε πανεύκολα, με λίγο ψωμί που του έριξε η γιαγιά που καμμία φορά τον τάιζε. Επάνω του είχε χιλιάδες τσιμπούρια, χιλιάδες, μικρά και μεγάλα, και δεκάδες αλογόμυγες.
Όσο ζούσε αδέσποτος στο χωριό, έκανε πολύ παρέα με μια σκυλίτσα ιδιοκτήτη. Στειρωμένη αυτή, αυτός όχι. Πήγαινε έξω από το σπίτι της, αυτή μέσα από την αυλή αυτός απέξω, και χαιρόντουσαν μαζί.
Τον λάτρευε και τον περίμενε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα, και αυτός, παρότι εξαθλιωμένος, γεμάτος τσιμπούρια και με απίστευτη αναιμία, έσερνε τα πόδια του δύο φορές την ημέρα να πάει να την βρει. Όταν τον πήραμε από εκεί, η σκυλίτσα τον περίμενε για αρκετές μέρες μετά, και για μια δυο μέρες δεν έφαγε κιόλας μας είπαν οι ιδιοκτήτες της.
Και τον κοιτάμε τώρα, που έχει ομορφύνει απίστευτα, έχει αναρρώσει και έχει δέσει το σώμα του και η κορμοστασιά του, και σκεφτόμαστε "αγόρι μου, ούτε εγώ θα έτρωγα αν σε έχανα".
Ο Άρνι είναι ένας σκύλος στιβαρός, σοβαρός, σίγουρος για τον εαυτό του, και αυτή την σιγουριά την μεταδίδει και στα λίγα σκυλιά με τα οποία κάνει παρέα. Η Εύα με την οποία είναι μαζί στο κλουβί τον λατρεύει, και αυτός είναι μαζί της κύριος.
Την σέβεται απίστευτα, και την έχει βοηθήσει με ένα τρόπο να αποκτήσει αυτοπεποίηθηση. Αυτή είναι λίγο φοβικούλα, και είναι σαν να έχει δίπλα της ένα βράχο σταθερό και αξιόπιστο. Και αν έπρεπε με δύο λέξεις να τον περιγράψουμε σαν σκυλί αυτές θα διαλέγαμε. Σταθερός και αξιόπιστος.
Είναι ένα ζώο σοβαρό. Δεν θα σας κάνει τρελές χαρές μόλις σας δει, ούτε θα σας αγνοήσει. Θα σας κοιτάξει με αυτό το απίστευτα βαθύ βλέμμα, θα πάει βόλτα μαζί σας (όπως το λέμε, δεν θα τον πάτε εσείς βόλτα, θα πάει αυτός μαζί σας), και κάπως έτσι θα συνυπάρχετε τον πρώτο καιρό αφού τον πάρετε σπίτι σας.
Με ηρεμία, συνεργασία, και σταθερότητα.
Από την ημέρα που ήρθε δεν έχει λερώσει στο κλουβί του ούτε μια φορά - το καθαρίζουμε μόνο από την σκόνη και τίποτε άλλο, και έχουμε ακούσει την φωνή του μια φορά ίσως, άντε δύο.
Περνάει ανάμεσα από σκυλιά ελεύθερα χωρίς καν να γυρίσει να τα κοιτάξει, με τίποτα δεν είναι αντιδραστικός, ούτε με τα ζώα φάρμας, ούτε με ανθρώπους, ούτε με τίποτα, υπάρχει στον κόσμο αυτό ξέροντας ακριβώς ποιος είναι, ποια είναι η αξία του και ποια η θέση του.
Ο Άρνι είναι γεννημένος το 2022, είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιέστατος
Η Μπαχάρ έχει όλα τα καλά και όλα τα αστεία που έχουν τα Σνάουτζερ - ένα από αυτά είναι ότι δεν βλέπεις στόμα και μάτια, αλλά συνηθίζεις να επικοινωνείς με ένα κεφάλι του οποίου βλέπεις κυρίως τις τρίχες.
Είναι πολύ χαρούμενη και ενθουσιώδης. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
Και φυσικά, έτσι όπως χαίρεται, με τα μουστάκια της και τα φρύδια της και τα μουσια της, γίνεται ακόμα πιο αστεία.
Η Μπαχάρ έχει περάσει από κάποιου είδους εκπαίδευση, κατα την οποία έχει μάθει να κάνει κάποια πράγματα, περιμένοντας αντάλλαγμα λιχουδιά.
Ξέρει να περπατάει και να έχει το νου της σε σένα, και περιμένει λιχουδιά για επιβράβευση, αφού ήταν τόσο καλό κορίτσι. Σε ποιό σημείο έχει φτάσει η εκπαιδευσή της δεν ξερούμε, και δεν ξέρουμε αν την συμπεριφορά αυτή την διατηρεί και όταν δεν υπάρχουν λιχουδιές στην βόλτα.
Επίσης ξέρει μια δυο εντολες, να κάθεται, να ξαπλώνει, και ίσως έχει κάνει και agility, γιατί με το που της δώσεις εντολή να ανέβει κάπου, πηδάει και ανεβάινει αμέσως.
Αρπάζει τις λιχουδιές από το χέρι σαν να είναι ένας μικρός κροκόδειλος, με στόμα και δόντια και με όλη την φόρα του "δώστο εδώ, ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΑ". Χρειάζεται μια εκπαίδευση στο να πάιρνει λιχουδιές ευγενικά, και γενικά να είναι ήρεμη όταν υπάρχει φαγητό, το οποίο λατρεύει.
Είναι σκυλί με πολύ έντονη προσωπικότητα, που θα πάει βόλτα μαζί σου και ας είσαι άγνωστος, με το στυλ "έτσι πηγαίνουν βόλτα, εγώ ξερω, δώσε μια λιχουδιά", και είναι ένα σκυλί που δεν φοβάται τίποτα, με αυτοπεποίηθηση και μια σιγουριά για τον εαυτό της.
Ο Τίτο εγκαταλείφθηκε στον δρόμο, όπου χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και το πόδι του έπρεπε να ακρωτηριαστεί, καθώς όταν βρέθηκε είχε ήδη νεκρωθει.
Και έτσι, με τρια πια πόδια, χωρίς την οικογένεια που κάποτε πιθανότατα ειχε, ο Τιτο ήρθε σε εμάς.
Παρά όλες αυτές της τεράστιες αλλαγές στην ζωή του, το άγχος, τον τραυματισμό, το χειρουργείο, ο Τίτο είναι ένα σκυλάκι καλόβολο, πολύ φιλικό, τρυφερό, επικοινωνιακό και γλυκό.
Του αρέσει πολύ η ανρθώπινη παρέα, του αρέσει να συμμετέχει σε ό,τι γίνεται, έρχεται σε σένα για ένα χάδι και μετά ξαπλώνει δίπλα σου φαρδύς πλατύς και του φτάνει που είσαι εκει.
Πιθανότατα έχει μεγαλώσει σε σπίτι και οχι σε κάποιο κήπο. Προτιμάει να περνάει χρόνο μαζί μας στην κουζίνα ή στο γραφείο, και όχι έξω στο προάυλιο, και ακόμα και αν εμείς φύγουμε από εκει, αυτός δεν ακολουθεί, αλλά μένει μέσα και αράζει.
Είναι ένα πολύ καλό πλάσμα, που η ζωή του στέρησε ό,τι ήξερε και ό,τι θεωρούσε δεδομένο, και τώρα πρέπει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Και θα το κάνει, γιατί είναι ένα ζώο προσαρμόσιμο και καλό.
Η Φλέρυ βρέθηκε μέσα σε μια αποθήκη, σε ένα καταυλισμό Ρομά στην Αττική. Είχε μόλις γεννήσει και θήλαζε τα μωρά της. Στον λαιμό της είχε δεμένο ένα σχοινί, το οποίο της είχε μπει τόσο βαθειά στον λαιμό που είχε σχεδόν φτάσει στην τραχεία και κινδύνευε από σηψαιμία ανά πάσα στιγμή.
Μεταφέρθηκε μαζί με τα μωρά της στο κτηνιατρειο, το σχοινί αφαιρέθηκε και το τράυμα της καθαρίστηκε.
Βρίσκεται σε ανάρρωση στην κλινική μέχρι να επουλωθεί ο λαιμός της, που προς το παρόν δείχνει να πηγαίνει καλά. Είναι ευδιάθετη και χαρούμενη. Τις πρώτες δύο ημέρες ήταν πάρα πολύ προστατευτική με τα τρία μωρά της, και γρύλιζε σε όποιον τα πλησίαζε. Σιγά σιγα άρχισε να μας δέχεται, και πλέον δεν γρυλίζει καθόλου, αλλά χαίρεται με την ανρθώπινη παρουσία και την φροντίδα.
Η Φλέρυ δεν είναι ακόμα διαθέσιμη για υιοθεσία. Θα πρέπει να αναρρώσει, και να θηλάσει τα μωρά της μέχρι αυτά να απογαλακτιστούν.
Αφού τα μωρά απογαλακτιστούν, και δεδομένου ότι έχει αναρρώσει και η ίδια και δεν εχουν προκύψει άλλα προβλήμτα υγείας, θα στειρωθεί και θα είναι έτοιμη για ένα παντοτινό σπίτι.
Είναι νέος, ωραίος, και πάρα πολύ σοβαρός.
Ο Σέρτζιο μονίμως έχει το στυλ ότι σκέφτεται κάτι πολύ βαθυστόχαστο. Κοιτάει συνήθως κάπου λοξά και προς τα πάνω, έχει πολύ σοβαρό ύφος, και μαζί με τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του και το βλέμμα του το βαρύ, είναι σαν φιλόσοφος ή σαν ρομαντικός ποιητής, απί αυτούς τους απαισιόδοξους, ξέρετε.
Γενικά είναι ένα σκυλί πολύ ήσυχο, που ακόμα και όταν είναι μέσα στο κλουβί, κάθεται ακίνητος και σοβαρός και κοιτάει ό,τι συμβαινει γύρω του.
Όταν έρχεται για χάδια έρχεται με σοβαρότητα - όχι όμως όταν έρχετια για λιχουδιά. Όταν πρόκειται για λιχουδιά η σοβαρότητα πάει περίπατο και ξαφνικά εμφανιζεταί δίπλα σου χοροπηδηχτός και χαρούμενος.
Του αρέσει η βόλτα, την οποία την πάει περήφανα και στητά, με τα μικρά του πόδια να κάνουν χοπ χοπ και την ουρά του ψηλά. Πάει πάντα τουαλέτα στην βόλτα του, και γενικά είναι πεντακάθαρος, και περιμένει πάντα να βγει από του κλουβί του για να λερώσει.
Και κάποιες φορές, όταν έχει παέι και βόλτα και τουαλέτα και είναι ευχαριστημένος και χαρούμενος, τον πιάνει και μια χαρά και θέλει να τρέξει και να παίξει και δεν το περιμένεις γιατί σκέφτεσαι "μα εσύ ήσουνα ένας σοβαρός ποιητής του περασμένου αιώνα"