“Ένα ζώο δεν είναι παιχνίδι. Πρέπει να γνωρίζετε, ότι η υιοθεσία ενός ζώου είναι μια απόφαση που αλλάζει τη ζωή σας. Ως ιδιοκτήτης ζώου είστε νομικά υποχρεωμένος να διασφαλίσετε την κάλυψη όλων των αναγκών για την ευζωία του. Σε αντίθετη περίπτωση, διαπράττετε αδίκημα που τιμωρείται από τον νόμο.”
Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Πουπέ είναι μια μικρή κυρία, με λίγο φριζαρισμένο μαλλί, που είναι σαν κούκλα ζωγραφιστή ψεύτικη, εξού και το όνομά της, που σημάινει κούκλα στα γαλλικά.
Είναι ένα κουτάβι γλυκύτατο και θα είναι έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι μόλις ολοκληρώσει τον εμβολιασμό της.
Μόνο ζωγράφος θα μπορούσε να τον έχει φτιάξει ΤΟΣΟ όμορφο, και γι'αυτό τον βγάλαμε Πικάσο.
Το σκυλί είναι ίσως το πιο όμορφο Γκριφόν που έχουμε δει, ο συνδυασμός των τριών βασικών χρωμάτων του είναι απίστευτα εντυπωσιακός, και το κατάξανθο μαλλί που έχει στα μουστάκια και μετά ξεκινάει πάλι από το κεφάλι του και καταλήγει μέχρι πίσω στην πλάτη είναι σαν να είναι ντεκαπάζ.
Δεν είναι μόνο όμορφος ο Πικάσο, είναι και ένα πολύ καλό, πολύ τρυφερό και πολύ γλυκό σκυλί.
Αγαπάει τους ανθρώπους, είναι χαδιάρης και αγαπησιάρης, και αν έχει την σωστή εκτόνωση που χρειάζεται θα γίνει ένα υπέροχο κατοικίδιο. Του αρέσει η βόλτα, του αρέσει να τρέχει, είναι ενεργητικός όταν είναι ώρα για την εκτόνωσή του και είναι τρυφερός και υπάκουος όταν είναι ώρα για ηρεμία.
Όταν ήταν μωρό, το άσπρο του ήταν άσπρο κάτασπρο, και το υπόλοιπο μαλλί, αυτό το υπέροχο, ξεχτένιστο, αφράτο μαλλί, ήταν σκουρο γκρι μολυβί.
Μεγαλώνοντας, το άσπρο έμεινε άσπρο και το γκρι άρχισε να ανοίγει, και να ανοίγει κι άλλο, τόπους τόπους άρχισε να εμφανίζεται και λίγο μπεζ, και τώρα πια έχει σαν να έχει κάνει αντάυγιες.
Το μαλλί του είναι υπέροχο, απίστευτα αφράτο και μαλακό, και η προσωπικότητά του επίσης.
Ο Πούμα ειναι ένα κουταβι σαν τα κρύα τα νερά, υπέροχος σε όλα του, χαρούμενος και χαριτωμένος.
Πάει την βόλτα του, χαρωπά και χοροπηδηχτά, μυρίζει τα λουλούδια και μετά προσπαθεί να τα φάει, παίρνει στο στόμα του το παιχνίδι του και περπατάει με αυτό, και άμα συγκεντρωθεί, κάνει και το κάτσε, και τρώει μια λιχουδιά.
Είναι πολύ ευχάριστο κουτάβι. Ήταν ένα πανέμορφο και τρυφερό μωρό, τώρα είναι ακόμα πιο πανέμορφος και τρυφερός, και όσο μεγαλώνει η γούνα του θα ανοίγει ακόμα περισσότερο, και το γκρι μαζί με το μπεζ θα κάνουν υπέροχες αποχρώσεις.
Έχει ακριβώς τον χαρακτήρα του νεαρού, καλόψυχου κυνηγόσκυλου, που δεν έχει αυτοπεποίθηση γιατί δεν έχει ζήσει όπως πρέπει, αλλά με το που καταλάβει πως ειναι σε περιβάλλον ασφαλές, τρέχει και χαίρεται και προσπαθεί να παίξει και ας μην ξέρει πώς.
Η Μόλυ μιμείται τα άλλα σκυλιά. Αν τα βλέπει να κάθονται σαν καλά παιδιά και να περιμένουν λιχουδιές, θα το κάνει και αυτή, και ας μην καταλαβαίναι ακόμα ακριβώς τι κάνουμε.
Αν πετάξεις ένα μπαλάκι δεν θα τρέξει πρώτη, όμως μόλις δει τους υπόλοιπους να τρέχουν, θα τρέξει και αυτή μαζί τους, πίσω τους, και μετά θα τρέξει σε σένα πάλι γιατί εσύ είσαι το μόνο της ενδιαφέρον.
Είναι γλυκύτατη σκυλίτσα, καφέ ολόκλη ρη σαν σοκολάτα λιωμενη, με λείο, στιλπνό τρίχωμα και δύο υπέροχα μάτια γεμάτα αγάπη.
Είναι πάρα πολύ ανθρωποκεντρική, και όσο και να διστάζει μερικές φορές, πάντα θα είναι γύρω σου κάπου, κοντά σε εσένα, προσπαθώντας και αυτή να είναι σκύλος πιστός, καλός και συντροφικός.
Η Μόλυ είναι μια ευαίσθητη ψυχή και ένα σκυλί λεπτεπίλεπτο και ντελικάτο. Δεν έχει την αυτοπεποίθηση που της αρμόζει, και κοιτάζοντάς την να τρέχει με το σώμα της το νευρώδες και τα αυτά της τα αεροπλανικά, σου έρχεται να της φωνάξεις "ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΣΟΥ"
Ξέρετε αυτό το τραγούδι που λέει
"I am flesh and I am bone
Rise up, ting ting, like glitter and gold
I've got fire in my soul
Rise up, ting ting, like glitter and gold";
Ε αυτό ακούμε στο κεφάλι μας να παίζει όταν τον βλέπουμε, και όταν πάμε να το τραγουδήσουμε φωναχτά, αντί για αυτό μας βγάινει το
"'ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΆΜΠΡΑ ΓΙ"ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΆΝΤΡΑ
ΣΚΙΖΩ ΤΑ ΜΆΥΡΑ ΠΟΥ ΦΟΡΩ"
Γενικά ο συγκεκριμένος σκύλος μας κάνει να τραγουδάμε γιατί θέλουμε να εκφραστούμε, και μας βγάζει τόσα συναισθήματα που μόνοι μας δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε με λόγια"
Ο Μουφάσα, που τον βγάλαμε έτσι από το ορφανό λιονταράκι στο lion king και καταλαβαίνετε γιατί βλέποντας τις φωτογραφίες του, είναι ό,τι φαντα΄ζεσαι πως έιναι ένα κουτάβι που έχει πρόγονο τσοπάνη/λιοντάρι.
Είναι αστείος, είναι πολύ αστείος, είναι ατσούμπαλος, είναι αυτόνομος και γεναίος, περπαταέι και κάνουν τα πόδια του πλαφ πλαφ στο έδαφος, και η λιονταρίσια κόμη του κουνιέται με τον αέρα και με το περπάτημα του σκύλου.
Αχχχ...
Ε δεν έχουμε πολλά να πούμε ακόμα γιατί είναι μωρό. Πέρα από το ότι μας έχει πάρει τα μυαλά, κατά τα άλλα είναι ένα κανονικό κουτάβι όπως τα άλλα, και ας έχουμε πάθει έρωτα και τον ξεχωρίζουμε κάπως γιατί δεν γίνεται αλλιώς.