Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Όταν ήταν μωρό, το άσπρο του ήταν άσπρο κάτασπρο, και το υπόλοιπο μαλλί, αυτό το υπέροχο, ξεχτένιστο, αφράτο μαλλί, ήταν σκουρο γκρι μολυβί.
Μεγαλώνοντας, το άσπρο έμεινε άσπρο και το γκρι άρχισε να ανοίγει, και να ανοίγει κι άλλο, τόπους τόπους άρχισε να εμφανίζεται και λίγο μπεζ, και τώρα πια έχει σαν να έχει κάνει αντάυγιες.
Το μαλλί του είναι υπέροχο, απίστευτα αφράτο και μαλακό, και η προσωπικότητά του επίσης.
Ο Πούμα ειναι ένα κουταβι σαν τα κρύα τα νερά, υπέροχος σε όλα του, χαρούμενος και χαριτωμένος.
Πάει την βόλτα του, χαρωπά και χοροπηδηχτά, μυρίζει τα λουλούδια και μετά προσπαθεί να τα φάει, παίρνει στο στόμα του το παιχνίδι του και περπατάει με αυτό, και άμα συγκεντρωθεί, κάνει και το κάτσε, και τρώει μια λιχουδιά.
Είναι πολύ ευχάριστο κουτάβι. Ήταν ένα πανέμορφο και τρυφερό μωρό, τώρα είναι ακόμα πιο πανέμορφος και τρυφερός, και όσο μεγαλώνει η γούνα του θα ανοίγει ακόμα περισσότερο, και το γκρι μαζί με το μπεζ θα κάνουν υπέροχες αποχρώσεις.
Έχει ακριβώς τον χαρακτήρα του νεαρού, καλόψυχου κυνηγόσκυλου, που δεν έχει αυτοπεποίθηση γιατί δεν έχει ζήσει όπως πρέπει, αλλά με το που καταλάβει πως ειναι σε περιβάλλον ασφαλές, τρέχει και χαίρεται και προσπαθεί να παίξει και ας μην ξέρει πώς.
Η Μόλυ μιμείται τα άλλα σκυλιά. Αν τα βλέπει να κάθονται σαν καλά παιδιά και να περιμένουν λιχουδιές, θα το κάνει και αυτή, και ας μην καταλαβαίναι ακόμα ακριβώς τι κάνουμε.
Αν πετάξεις ένα μπαλάκι δεν θα τρέξει πρώτη, όμως μόλις δει τους υπόλοιπους να τρέχουν, θα τρέξει και αυτή μαζί τους, πίσω τους, και μετά θα τρέξει σε σένα πάλι γιατί εσύ είσαι το μόνο της ενδιαφέρον.
Είναι γλυκύτατη σκυλίτσα, καφέ ολόκλη ρη σαν σοκολάτα λιωμενη, με λείο, στιλπνό τρίχωμα και δύο υπέροχα μάτια γεμάτα αγάπη.
Είναι πάρα πολύ ανθρωποκεντρική, και όσο και να διστάζει μερικές φορές, πάντα θα είναι γύρω σου κάπου, κοντά σε εσένα, προσπαθώντας και αυτή να είναι σκύλος πιστός, καλός και συντροφικός.
Η Μόλυ είναι μια ευαίσθητη ψυχή και ένα σκυλί λεπτεπίλεπτο και ντελικάτο. Δεν έχει την αυτοπεποίθηση που της αρμόζει, και κοιτάζοντάς την να τρέχει με το σώμα της το νευρώδες και τα αυτά της τα αεροπλανικά, σου έρχεται να της φωνάξεις "ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΣΟΥ"
Ξέρετε αυτό το τραγούδι που λέει
"I am flesh and I am bone
Rise up, ting ting, like glitter and gold
I've got fire in my soul
Rise up, ting ting, like glitter and gold";
Ε αυτό ακούμε στο κεφάλι μας να παίζει όταν τον βλέπουμε, και όταν πάμε να το τραγουδήσουμε φωναχτά, αντί για αυτό μας βγάινει το
"'ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΆΜΠΡΑ ΓΙ"ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΆΝΤΡΑ
ΣΚΙΖΩ ΤΑ ΜΆΥΡΑ ΠΟΥ ΦΟΡΩ"
Γενικά ο συγκεκριμένος σκύλος μας κάνει να τραγουδάμε γιατί θέλουμε να εκφραστούμε, και μας βγάζει τόσα συναισθήματα που μόνοι μας δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε με λόγια"
Ο Μουφάσα, που τον βγάλαμε έτσι από το ορφανό λιονταράκι στο lion king και καταλαβαίνετε γιατί βλέποντας τις φωτογραφίες του, είναι ό,τι φαντα΄ζεσαι πως έιναι ένα κουτάβι που έχει πρόγονο τσοπάνη/λιοντάρι.
Είναι αστείος, είναι πολύ αστείος, είναι ατσούμπαλος, είναι αυτόνομος και γεναίος, περπαταέι και κάνουν τα πόδια του πλαφ πλαφ στο έδαφος, και η λιονταρίσια κόμη του κουνιέται με τον αέρα και με το περπάτημα του σκύλου.
Αχχχ...
Ε δεν έχουμε πολλά να πούμε ακόμα γιατί είναι μωρό. Πέρα από το ότι μας έχει πάρει τα μυαλά, κατά τα άλλα είναι ένα κανονικό κουτάβι όπως τα άλλα, και ας έχουμε πάθει έρωτα και τον ξεχωρίζουμε κάπως γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Αυτό που φαίνεται στα μάτια της, αυτό έχει και μέσα στην ψυχή της.
Κοιτάς τις φωτογραφίες της και σκέφτεσαι πως το σκυλί αυτό φαίνεται να είναι μια γλύκα, και στην συμπεριφορά και στον χαρακτήρα, και μόλις την γνωρίζεις συνειδητοποιείς μέσα σε λίγα λεπτά πως όντως έτσι είναι.
Είναι μια γλύκα, και για αυτό την βγάλαμε Κάντυ.
Είναι ένα κουτάβι πάρα πολύ καλόβολο, υπάκουο, που μαθαίνει απίστευτα γρήγορα τα πολύ απλά πράγματα που πρέπει να ξέρει ένας σκύλος, πώς να πάει βόλτα, πως να εμπιστευτεί, πώς να επικοινωνήσει.
Είναι ήπιας ενέργειας πάρα την ηλικία της, και αφού πάει την βόλτα της, γυρνάει στο γραφείο, μπαίνει μέσα στο κρέιτ και κοιμάται.
Η συστολή της και η ντροπαλότητά που έχει στον χαρακτήρα της δεν της γίνονται εμπόδια, αλλά είναι τα εφόδιά της για να διαχειρίζεται την ζωή, τις νέες καταστάσεις και το περιβάλλον γύρω της.
Πραγματικά θα την αγαπήσετε και θα την εκτιμήσετε με το που την γνωρίσετε.
Όταν την προσοχή της την τραβάει κάτι ενδιαφέρον που προσπαθεί να καταλάβει, τα αεροπλανικά αυτιά της γίνονται τεράστια και σαν σωστά ραντάρ προσπαθούν να πιάσουν ήχους και σήματα τα οποία ο εγκέφαλός της θα αποκωδικοποιήσει.
Όταν την πιάνει ντροπαλήτητα και όταν της μιάς γλυκά και με λίγη τρυφερή τσιρίδα - τόση ώστε να μην την τρομάξεις, τότε τα αυτιά της κατεβάινουν κάτω και προς τα πίσω, και το πρόσωπό της γίνεται υποτακτικό.
Η Πηνελόπη είναι απίστευτα χαριτωμένη και γλυκιά.
Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα αρσενικό σκυλάκι, τον Απόλλωνα. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής.
Η Πηνελόπη έχει ζήσει αρκετά απομονωμένη, και παρόλο που ελάχιστα πράγματα έχει μάθει από όσα ξέρει συνήθως ένα σκύλος κατοικίδιο, έχει κάνει ,εγάλη πρόοδο. Όχι μόνο έμαθε να περπατάει με λουρί, αλλά παρόλο που δεν νιωθει τελείως άνετα ακόμα στην βόλτα, μυρίζρι και περπατάει και πάει και τουαλέτα στην βόκτα της.
Είναι λίγο διστακτική με ανθρώπους που δεν γνωρίζει και όταν βρίσκεται σε μέρη άγνωστα, όμως μαθαίνει και εξελίσσεται. Είναι πολύ γλυκιά, είναι έξυπνη, και θα μάθει τα πάντα γιατί μπορεί και της αξίζει το καλύτερο σπίτι.
Τον βγάλαμε Απόλλωνα γιατί του ταιριάζει ένα όνομα -φόρος τιμής στην ομορφιά του, και δεν θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για προγναθισμό, ένα δόντι που εξέχει, πολύ στρογγυλό κεφάλι και γουρλωτά μάτια!
Λοιπόν, πέρα από την ομορφιά, το αγόρι έχει φυσικά και χαρακτήρα, τον οποίο ανακαλύπτουμε σιγά σιγά.
Είναι σοβαρός, αλλά και ταυτόχρονα δεν είναι, σε εμπιστεύεται μέχρι που δεν σε εμπιστεύεται, και επίσης είναι λίγο διεκδικητικός με τα χάδια όταν είναι παρόν και άλλο σκυλί, οπότε εάν είναι με συγκατοικήσει με άλλο σκύλο θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες και προσοχή ώστε να μην μπει ο σκύλος στην διαδικασία να διεκδικήσει κάτι.
Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα θηλυκό σκυλάκι, την Πηνελόπη. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής.
Ο Απόλλωνας έχει ζήσει αρκετά απομονωμένος, και οταν πρωτοήρθε ήξερε ελάχιστα πράγματα και ήταν αρκετά στρεσαρισμένος. Έμαθε όμως πολύ γρήγορα να διαχειρίζεται ότι δεν ξέρει, έμαθε να περπατάει με λουρί, στο οποίο είναι κάθε μέρα και πιο άνετος, μυρίζει, εξερευνά και πάει τουαλέτα.
Παρόλο που φαίνεται διστακτικός, είναι ένα σκυλί που έχει αυτοπεποίθηση, απλά δεν είχε μέχρι τώρα την ευκαιρία να ζήσει σαν κατοικίδιο. Μπορεί να μάθει τα πάντα, και όταν πάει στο παντοτινό του σπίτι τίποτε επάνω του δεν θα δείχνει το παρελθόν του.