Ψάχνουμε λόγια να τον περιγράψουμε και λόγια δεν έχουμε.
Ζούσε στον δρόμο κάπου, έξω από ένα στρατόπεδο. Ζούσε αυτή την ζωή που ζουν τα σκυλιά σαν αυτόν, που η μια μέρα διαδέχεται την άλλη χωρίς σκοπό, χωρίς παρέα, με μοναξιά, απέραντη και απόλυτη μοναξιά.
Σε εμάς ήρθε για νοσηλεία, γιατί τα πόδια του τα γέρικα παρέδωσαν, κουράστηκαν, και πλέον δεν σηκωνόταν. Με συμπληρώματα και αγωγή σηκώθηκε και πάλι. Και που να το αφήσουμε αυτό το σκυλί να γυρίσει στον δρόμο, που βλέπει άνθρωπο και παέι και χώνει την μουσούδα του μέσα στο στέρνο του και θέλει μόνο χάδια. Τίποτε άλλο.
Ούτε για φαγητό τρελαίνεται ούτε για τίποτα. Πίτσα μια φορά του έδωσε ένας εθελοντής, και δεν την έφαγε, μόνο τον ακολούθησε από πίσω. Του ξαναέδωσε το κομμάτι της πίτσας και πάλι δεν το έφαγε, και πάλι τον ακολούθησε, μέχρι που τελικά, αφού πήρε τα χάδια και έκανε την επαφή που ήθελε, έφαγε την πίτσα, λες και έπρεπε πρώτα να βαφτιστεί αυτό το κομμάτι φαγητό με αγάπη για να το γευτεί και να το ευχαριστηθεί.
Είναι υπέροχο ζώο. Πιο τρυφερό, πιο ήρεμο και πιο γλυκό σκυλί δεν υπάρχει. Ο Αλέξανδρος λατρεύει τους ανθρώπους. Τους λατρεύει ήπια και μελιστάλαχτα, έρχεται ήπια και ήρεμα λες και είναι ένα κομμάτι σύνεφο που σε πλησιάζει, και κάθεται δίπλα σου, και σχεδόν θέλει να γίνετια να χωθεί μεσα σου. Μέσα στην αγκαλιά σου, μέσα στο ειναι σου, να γίνει ένα με σένα.
Είναι εξαιρετικός με όλτα τα άλλα σκυλιά. Ήρεμος και ήπιος, δεν τα ενοχλεί και δεν τον ενοχλούν ότι και να κάνουν. Τόσο ήπιας ενέργειας είναι που όταν βγαίνει στο προαύλιο κανέναν από τα σκυλιά στα κλουβιά δεν γαυγίζει, κανένα δεν ταράζεται. Επικρατεί μια ηρεμία όπου βρίσκεται αυτός, λες και την απονπέει από το σώμα του και απο την ψυχή του και την μεταδίδει σε όλους και σε όλα γύρω του.
Είπαμε δεν είχαμε λόγια αλλά τελικά βρήκαμε κάποια. Μακάρι να ειχαμε κι άλλα, μακάρι η γλώσσα να μπορουσε να εκφράσει αυτά που νιώθει η ψυχή όταν βρίσκεται κοντά σε ένα τέτοιο ζώο. Τόσο τέλειο, τόσο σοφό.
Ο Αλέξανδρος θα γίνει τέλειο κατοικίδιο. Του αξίζει ένα σπίτι και ένας δικός του άνθρωπος, και εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να βρει αυτό που του αξίζει.
