Ο Έλβις ήρθε σε εμάς πολύ μικρός. Και έζησε αρκετό καιρό στο κτηνιατρείο, οπου έκανε μέσα στο κλουβί τα χορευτικά του, και έτρωγε σαν να μην υπάρχει αύριο, και μετά χόρευε πάλι.
Όσο καιρό ήταν στο κτηνιατρείο, μέχρι να ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του, φορούσε το σαμαράκι του και έβγαινε βόλτες έξω αγκαλιά για να κοινωνικοποιηθεί, και να γνωρίσει τον κόσμο, τις μυρωδιές του και τους θορύβους του.
Αργότερα ήρθε στο καταφυγιο, όπου ζει μαζί με άλλα κουτάβια, και πλέον αφού έκανε όλα του τα εμβόλια, άρχισε να βγαίνει κανονικά τις βόλτες του.
Πλέον είναι πάρα πολύ κοινωνικός, όπως εννούμε με την σωστή έννοια, όχι με αυτήν που νομίζουμε. Ο Έλβις αντιμετωπίζει τον κόσμο έξω, τα αμάξια, τα ερεθίσματα και τα παλιά και τα νέα πράγματα που βλέπει όπως ένας κοινωνικός και ισορροπημένος σκύλος. Ούτε τα φοβάται, ούτε τα γαυγίζει, ούτε νιώθει την ανάγκη να αλληλεπιδράσει μαζί τους.
Ευχαριστιέται την βόλτα του, μυρίζει και εξερευνά, όντας ταυτόχρονα απόλυτα επικεντρωμένος στον χειριστή του. Έχει κοινωνικοποηθεί με άλογα, με γάτες, βγαίνει βόλτα με άλλα σκυλιά και μονος του, βγαίνει βόλτα με την εθελόντρια που τον εκπαιδευσε αλλά και με άλλους εθελοντές, έχει πάει σε πετ σοπ, σε παραλίες, σε δρόμους με κίνηση και στην εξοχή, και είναι απόλυτα ισορροπημένος παντου.
Δεν χρειάστηκε ποτέ να "μαθει" λουρί, γιατί το φορούσε από μωρό κάθε φορά που έβγαινε αγκαλιά, και περπάτησε με αυτό από την πρώτη στιγμή, λες και το θεωρούσε αυτονόητο. Δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει απευαισθητοποίηση σε κάτι που τον τρόμαζε ή τον ενοχλούσε, γιατί μεγάλωσε έχοντας ερεθίσματα από τον έξω κόσμο, με αποτέλεσμα να είναι από την πρώτη του βόλτα ήρεμος και καθόλου αντιδραστικός σε τίποτα.
Έχει πάρα πολύ καλές βάσεις ώς κουτάβι, έχει κάνει την πιο σωστή εκπαίδευση που ένας σκύλος στην ηλικία του μπορεί να κάνει, και συμπεριφέρεται σε διάφορες συνθήκες ως ένας σοβαρός ενήλικος σκύλος, και όχι σαν κουτάβι.
