θαυμάστε το το bloodhound με τα προγούλια και τα μάγουλα. Πλάκα κάνουμε, bloodhound δεν είναι, αλλά ενώ μικρός φαινόταν λεπτεπίλεπτος και χωρίς μάγουλα, ξαφνικά έκανε κάτι προγούλια και ένα πρόσωπο μπουνταλέ, και εγινε σαν άλλος.
Δεν ξέρουμε αν αυτό θα του κρατήσει ή θα αλλάξει πάλι, πάντως τώρα έτσι είναι.
Ο Μαλιμπού έιχε έρθει σε εμάς μαζί με τα πέντε αδέρφια του. Τις πρώτες ημέρες όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν μας πλησίαζαν, γαύγιζαν και μας απέφευγαν.
Όλα εκτός από αυτόν.
Αυτός ήταν ο μόνος που μας πλησίασε από την πρώτη στιγμή, διστακτικά και ήπια, ωστόσο πλησίασε, και με το απίστευτα γλυκό του πρόσωπο και τους ήρεμους τρόπους του μας μύρισε και μας άφησε να του χαϊδέψουμε ελαφρά το κεφάλι.
Μετά πέρασε μια περίοδο που από τα έξι εκείνα κουτάβια, ο Μαλιμπού ήταν ο πιο ντροπαλός. Πώς έγινε αυτό δεν ξέρουμε. Ίσως πάνω στο άγχος του την πρώτη φορά που μας είδε, το να μας πλησιάσει ήταν ο μίονος τρόπος που είχε να μας εξευμενίσει, ίσως και όχι. Ίσως εμείς, βλέποντας πως τα υπόλοιπα έχουν περισσότερο ανάγκη, δώσαμε βάση σε εκείνα και αυτός μας ξέφυγε.
Σε μια δυο εβδομάδες αυτό ισορρόπησε, και ο Μαλιμπού είναι ένα χαρούμενο, παιχνιδιάρικο κουτάβι. Είναι ένα πάρα πολύ γλυκό πλάσμα που παίζει με τα παιχνιδια του, παίζει με τα αδέρφια του, θέλει να χαρεί, να κα΄νει ότι κάνουν όλα τα κουτάβια, να πιάσει πράγματα στο στόμα του, να εξερευνήσει κτλ.
Είναι πλέον πλήρως εμβολιασμένος και στειρωμένο και είναι έτοιμος για ένα παντοτινό σπίτι.
