Έχει αυτό το τρίχωμα που είναι σαν η τρίχα του να μη έχει αποφασίσει αν θέλει να είναι σγουρή ή ίσια, και έτσι έγινε κυματιστή. Επίσης δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να είναι κοντή ή μακριά, και έτσι έμεινε μεσαία.
Και είναι έτσι από πάνω μέχρι κάτω, από το κεφάλι μέχρι την ουρά. Θα λέγαμε ότι μοιάζει μονίμως αχτένιστος, αλλά βασικά δεν μοιάζει αχτένιστος, μοιάζει λες και επίτηδες είναι το μαλλί του έτσι, ελαφρώς ατημέλητο αλλά με άποψη, σαν να το έχει επίτηδες για να δηλώνει κάτι από τους προγόνους του που δεν έχουμε ιδέα ποιοί ήταν.
Μπορεί Σέτερ, μπορεί Λαμπραντόρ, μπορεί τίποτα.
Ο Μάρλεϊ είναι ένα γλυκύτατο, βελούδινο και αθώο κουτάβι. Είναι χαρούμενος, όμορφος και λίγο ανασφαλής, τόσο όσο, ίσα ίσα όσο χρειάζεται ώστε όταν του δίνεις ένα μπουστ αυτοπεποίθησης είτε με ένα γλυκό λόγο είτε με μια λιχουδιά, τα ματάκια του λάμπουν και αυτός παίρνει θάρρος για να κατακτήσει τον κόσμο.
Είναι χάρμα οφθαλμών, και στην εμφάνιση και στον χαρακτήρα, μια απόλαυση πραγματικά, από αυτά τα κουτάβια που φαίνετια πως θα γίνουν καλά σκυλιά, γλυκά σκυλιά.
