Η Ατζελίνα γεννήθηκε στον δρόμο, όπως τόσα και τόσα κουτάβια που γεννιούνται στην χώρα μας χωρίς μέλλον, και χωρίς καμμία ελπίδα.
Ήρθε σε εμάς με τα αδέρφια της, και στην αρχή όλα τα κουτάβια ήταν πολύ φοβισμένα, δεν πλησίαζαν ανθρώπους και γαύγιζαν συνεχώς.
Την ημέρα που έφτασε στο καταφύγιο, βρώμικη και φοβισμένη, πήγαμε να την βγάλουμε από το κρέιτ του βαν και απειλούσε πως θα μας δαγκώσε, και αυτή και τα αδέρφια της. Όχι μόνο δεν δάγκωσε, αλλά την βγάλαμε, την κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, και την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας με μια πετσέτα για αρκετή ώρα.
Και η Ατζελίνα και τα υπόλοιπα μωρά χαλάρωσαν αρκετά, και μετά άρχισε η προσπάθεια κοινωνικοποίησής τους στο καταφύγιο.
Από τα τέσσερα κουτάβια κουτάβια, η Ατζελίνα είναι αυτή με τον πιο έντονο χαρακτήρα. Θες δεν θες την παρατηρείς γιατί είναι πάντα εκίε, πάντα συμμετέχει, πάντα έχει ενδιαφέρον για το τί γίνεται.
Λατρεύει τα παιχνίδια. Όσο και να φοβόταν στην αρχή, με το που βγάζαμε το παιχνίδι και το κουνούσαμε μπροστά στα κουτάβια, αυτή ερχόταν αμέσως με ενδιαφέρον. Πολύ γρήγορα άρχισε να το πιάνει με το στόμα της, να κάνει τραβήγματα, και να παίζει με πολύ ενδιαφέρον.
Η Ατζελίνα εάν είχε ξεκινήσει διαφορετικά την ζωή της θα ήταν ένα κουτάβι άπιαστο σε όλα. Είναι πανέξυπνη, έχει τεμπεραμέντο και έχει όρεξη να μάθει και να ξεφύγει από τις φοβίες της και από ότι την κρατάει πίσω. Σε ένα σπίτι με σωστή καθοδήγηση θα θριαμβεύσει.
