Λες και δεν έφτανε η υπέροχη τριχρωμία, με τις τόπους τόπους πιτσίλες πάνω στο λευκό τρίχωμα, και τα αυτία που χύνονται δεξιά και αριστερά λες και είναι δύο μάυρες κοτσίδες ξέπλεκες, έχει αυτή την διχρωμία στο ένα μάτι, που τον κάνει μοναδικό. 

Ο Μάρλευ λοιπόν, μέ το ένα μάτι σκόυρο καφέ και το άλλο μάτι μισό γαλάζιο και μισό καφέ (ναι γίνεται και αυτό), είναι ένα σέττερ από τα κοντά, τα μικροσκοπικά. Περπατάει και χύνεται και αυτός και τα μαλλιά του δεξιά και αριστερά, είναι απίστευτα χαρούμενος και απίστευτα καλός. 

Είναι ένα σέττερ όπως όλα τα σέττερ, καλόβολο, λίγο χαζοβιόλικο, και πάρα πολύ τρυφερό. Σώθηκε από τον δρόμο όταν ήταν ακόμα νεότατος, και ότι και να έχει περάσει στην προηγούμενη ζωή του, ή δεν το θυμάται, ή δεν τον απασχολεί καθόλου μα καθόλου μα καθόλου. Είναι έτοιμος να ζήσει την ζωή του, αυτή την ζωή που τού αξίζει.