Από τα τρία αδέρφια της, αυτή είναι που φαίνεται πιο έξυπνη, πιο θαρραλέα, πιο κοινωνική. Πρώτη ξεκινάει να εξερευνήσει, πρώτη καταλαβαίνει τι κάνουμε, κάθε φορά που κάνουμε κάτι καινούργιο, πρώτη θα κυλιστεί στο γρασίδι, και ας μην το έχει ξαναδεί ποτέ, πρώτη θα παίξει με τα κύματα και ας μην εχει ξαναβρεθεί σε παραλία ποτέ.
Είναι λες και καταλαβαίνει την νέα συνθήκη στην οποία βρίσκεται, και βοηθάει με την αυτοπεποίθησή της και τα αδέρφια της να το καταλάβουν. Με δύο κοτσίδες για αυτιά που πάνε πάνω κάτω και ανακατεύονται με τον αέρα και το πασπάτεμα, και ένα τρίχωμα τόσο απαλό που είναι σαν να βάζεις τα χέρια σου ούτε καν σε βαμβάκι, αλλά σε σύννεφο, η Μίνι είναι το απόλυτο κουτάβι.
Έχει μεγάλη χαρά που βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο τους τελευταίους μήνες, λες και το περίμενε πώς και πώς να γεννηθεί και να ζησει και να γελάσει, και έχει και μια τσαχπινιά που σε κάνει να θέλεις να την φας.
Η Μίνι, το αφράτο μαλλί της, οι κοτσίδες της, και η απίστευτη όρεξή της για ζωή ψάχνουν σπίτι.
Ακολουθεί το πρόγραμμά μας στις αγροτικές γυναικείες φυλακές Θήβας, όπου εκπαιδεύεται, μαθαίνει να ζει σε ένα σπίτι, να επικοινωνεί σωστά με άλλα σκυλιά, με γάτες και με ανθρώπους. Με την βοήθεια του εκπαιδευτή, προετοιμα΄ζεται για το παντοτινό της σπίτι.