Είχατε ποτέ κάποιο φίλο με τον οποίο αντί να πηγαίνετε για καφέ ή για ποτό ή για φαγητό, κανονίζατε να πάτε για περπάτημα και να τα πείτε εκεί;
Ξεκινούσατε από το σπίτι του ενός ή του άλλου, με ρούχα και παπούτσια καθημερινά, και περπατούσατε στην γειτονιά χωρίς να βιάζεστε να φτάσετε κάπου, απλά επιλέγατε μια ευθεία και το περπάτημα κρατούσε όσο κρατούσε και η κουβέντα.
Κάπως έτσι είναι η βόλτα με τον Όλαφ. Ήρεμη, χαλαρή, χωρίς τρέξιμο, χωρίς εντάσεις, χωρίς πολλή σκέψη.
Αυτόν τον τύπο τον βλέπεις να σε κοιτάει έτσι μέσα από τα κάγκελα και θέλεις να γίνει δικός σου και να του κάνεις όλα τα χατήρια. Ο Όλαφ είναι άντρας σοβαρός και μετρημένος, με μούσια και μουστάκια και φρύδια και βλέμμα φωτιά.
Όταν είχε πρωτοέρθει δυσκολευόμασταν να τον καταλάβουμε. Ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι είναι ένα σκυλί σοβαρό, μετρημένο, καθαρό και ήρεμο. Ήταν πολύ κλειστός τότε, και με ανθρώπους και με σκύλους.
Στειρώθηκε, προσαρμόστηκε, και σιγά σιγά μαλάκωσε, μέχρι που μια μέρα, σε μια βότα μαζί του, τον κοιτάξαμε και ξαφνικά σκεφτήκαμε "κοίτα πώς άλλαξε αυτός"
Ό Όλαφ είναι ένα σκυλί που είναι σαν ήρεμη δύναμη. Έχει κάτι που τον κάνει να μοιάζει με άνθρωπο. Με ένα βαρύ τύπο που συναντάς μια στο τόσο σε μια καφετέρια και έχει ένα πέπλο μυστηρίου γύρω του, και μονίμως αναρωτιέσαι πώς να είναι στην πραγματικότητα αυτός ο τύπος για κάποιον που τον γνωρίζει καλά και που τον αγαπάει και τον εμπιστεύεται.
