Ήταν απόκριες όταν δοκιμάσαμε να της κάνουμε την πρώτη επίσημη φωτογράφιση, και έτσι όπως ανακατεύτηκε ανάμεσα σερμπατίνες, και έπαιζε λες και ήταν η ίδια ένα καρναβάλι μόνη της, την βγάλαμε Σερμπατίνα.
Η Σερμπατίνα είναι ένα κουτάβι ζουμπουρλούδικο, χαρούμενο πολύ, και απίστευτα χαριτωμένο, που σε βλέπει και θέλει: να παίξει, να τρέξει, να την χαϊδέψεις, να σου δείξει την κοιλιά της, να σου δείξει τα αυτιά της, να σε γλύψει και να σε μαγέψει, και όλα αυτά θέλει να τα κάνει ταυτόχρονα.
Μόλις καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα αυτά μαζί, καταλαβαίνει ότι μπορεί να τα ευχαριστηθεί ένα ένα.
Οπότε κάθεται να την χαϊδέψεις, μετά τρέχει άμα τρέξεις, μετά παίζει με παιχνίδια αν της τα προσφέρεις, και επίσης κάθεται και κοιτάει τον φακό και φωτογραφίζεται κιόλας.
Είναι το κουτάβι που είναι η χαρά της ζωής, και που θέλει και μπορεί να μάθει τα πάντα, γιατί ποτέ δεν κάνει τίποτα μόνη της. Όλα θέλει να τα κάνει μαζί σου, και θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου, οποίος και να είσαι, γνωστός η άγνωστος.
Αν οι απόκριες και όλο το ανέμελο και χαορύμενο πνεύμα του καρναβαλιού είχαν μασκότ, αυτή η μασκότ θα ήταν η Σερμπατίνα.
