Αχ αυτή όταν είχε πρωτοέρθει ήταν λίγο ντροπαλή και φοβισμένη, και ενώ θέλαμε ΤΌΣΟ πολύ να αρχίζουμε να της ανακατεύουμε τα μουστάκια και τα φρύδια και να την τσαλακώσουμε ολόκληρη από πάνω μέχρι κάτω, κρατιόμασταν με νύχια και με δόντια. Έπρεπε να μας πλησιάσει αυτή.
Και ήθελε να πλησιάσει, και ταυτόχρονα δεν ήταν σίγουρη. Μέσα από τα μουστάκια και τα φρύδια και τα μούσια διέκρινες αυτό το "θέλω αλλά δεν ξέρω αν θέλω, κάτσε να το σκεφτώ".
Η Τορτίγια από την πρώτη ημέρα που ήρθε έχει κάνει τεράστια άλματα. Πλέον μπορείς να της τσαλακώσεις την μούρη, να της κάνεις κομμώσεις αστείες στα μαλλιά, μπορείς να την πας βόλτα και ας μην σε ξέρει, και μπορείς να την ευχαριστηθείς. Όσο καλύτερα σε γνωρίζει, τόσο θα ανοίγεται και τόσο θα αφήνεται.
Είναι ένα σκυλί καλό και γλυκό, και λίγο διστακτικό στην αρχή. Και αυτή η διστακτικότητά της, και η χαμηλή αυτοπεποίθησή της, την κάνουν να είναι αόρατη σε ένα καταφύγιο όπου είναι ίσως τοπίο εντυπωσιακό σκυλί που κυκλοφορεί.
Κάτω από τα μαλλιά της και τα μουστάκια της, κρύβονται πολλά επίπεδα σκυλίσιας προσωπικότητας που θα τα ανακαλύψετε ένα ένα όταν την πάρετε σπίτι σας και την κάνετε δική σας.
Είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής.
