*** Η Γουίτνεϊ έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
_________________
Την πρώτη πρώτη μέρα στην δράση στειρώσεων στην Ήπειρο, ήρθαν μαζί σε ένα κρειτ τα πρώτα σκυλιά. Το νούμερο ένα και το νούμερο δύο. Νούμερο δύο ήταν η Λόλι Ποπ, νούμερο ένα αυτή. Η Γουίτνεϊ.
Μας έκαναν ποδαρικό λοιπόν, και από την πρώτη μέρα χόρευαν μέσα στο κρειτ και λικνίζονταν, και αφού φυσικά αποφασίσαμε να τις κρατήσουμε, έμειναν μαζί μας μια εβδομάδα, οπότε αρχίσαμε και να τις βγάζουμε από το κρειτ.
Και έβγαιναν και λικνίζονταν και χόρευαν πέρα δώθε, και έκαναν κάτι χαρές που όσοι κούραση και να είχαμε την ξεχνούσαμε.
Όταν πρωτοείδαμε την Γουίτνεϊ, την γράψαμε "κουτάβι μαύρο". Μέσα στον πανικό και βλέποντας το μέγεθος, θεωρήσαμε ότι τόση χαρά σε συνδυασμό με ένα τόσο μικρό σώμα, μόνο κουτάβι μπορούσε να είναι. Ε δεν ήταν.
Η ήταν ήδη ενάμιση έτους. Ολόκληρο σκυλάκι. Μας έκανε όλη την εβδομάδα της δράσης πιο ευχάριστη και πιο εύκολη, μόνο με την χαρά της, και αυτή την δροσιά και την φρεσκάδα την έφερε και στο καταφύγιο.
Το σκυλάκι είναι ένα καταπληκτικό, χαρούμενο, τρυφερό και αθώο πλάσμα. Ό,τι προβλήματα έχεις τα ξεχνάς και χάνεσαι μαζί της σε ένα χορό παιδικό, ευχαριστώντας το σύμπαν που σε έφερε να ζεις και που σε έκανε να την γνωρίσεις.
Είναι εμβολιασμενη στειρωμένη και υγιής και έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι.
