Η Μάγια ήρθε σε εμάς άνοιξη, μέσα στον Μάιο, με τις καστανόξανθες κοτσίδες της και τα θλιμμένα μάτια της και έγινε ένα από τα πιο όψιμα λουλούδια μας. Έφερε μαζί της την δροσιά της νιότης της και της ψυχής της, και έτσι πήρε το όνομά της.
Γεννήθηκε σε ένα βουνό της επαρχίας από μια φοβική αδέσποτη σκυλίτσα που οι εθελοντές της περιοχής προσπαθούν να πιάσουν και να στειρώσουν εδώ και καιρό.
Καμμία ελπίδα και κανένα μέλλον δεν θα είχε εκεί, γεννήθηκε φτωχή, με μόνη προστασία την μαμά της για τον πρώτο καιρό, και τους ανθρώπους που ταΐζουν καθημερινά ζώα σαν αυτήν, ζώα που δεν έχουν τίποτα και κανέναν.
Ήρθε στο καταφύγιο με τον αδερφό της, που είναι ίδιος αυτή, και αφού εμβολιάστηκε πλήρως, πλέον έχει αρχίσει να βγαίνει και να παίζει μετα υπόλοιπα κουτάβια, και να χαίρεται την καλύτερή της ηλικία, χωρίς το άγχος της αδέσποτης ζωής. Είναι γλυκύτατο κουτάβι, χαριτωμένο, τρυφερό και καλό.
Όταν κάθεται ήσυχη έχει ένα ύφος θλιμμένο που σε κάνει να θέλεις να την πάρεις αγκαλιά και να την παρηγορήσεις.
Η αλήθεια είναι πως θλιμμένη δεν είναι, αλλά με αυτό το ύφος τα κουτάβια μπαίνουν στην καρδιά μας και μας κάνουν ότι θέλουν.
Όταν υπάρχει παιχνίδι στον χώρο μεταμορφώνεται στο πιο παιχνιριάρικο κουτάβι. Το παίρνει, τρέχει με το παιχνίδι στο στόμα της σαν τρελή, το τραβάς και τραβάς από την άλλη, και γενικά τρελαίνεται να παίζει και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους με ω του παιχνιδιού.
